Zürafa|yarı texting [Tamamlandı]

Bölüm 75

Doruk, Deniz ve abim sınavdayken girdikleri okulun bahçesinde gergince onları bekliyorduk. Hepsi şans eseri aynı okula gelmişti ve bu bizim işimizi kolaylaştırmıştı.

"Oğlum ya daha 1 saat var çıkmalarına, benim kalbim dayanmayacak." Ateş'in endişeyle kendini banka bırakmasıyla annem ona dönüp kızmaya başladı.

"Ateş, güzel düşünsene artık. Sabahtan beri olumsuz olumsuz şeyler."

"Ya Serap Teyze olumsuz ne dedim Allah aşkına ya?"

"Kuzum neler demedin ki?"

"Dedim mi arkadaşlar siz söyleyin." Hepimizin başını olumlu anlamda sallamasıyla Ateş de en son susmayı tercih etti.

"Ateş, oğlum seneye siz içerdeyken bizi böyle strese sokmamak için çok çalışın tamam mı?"

"Aynen Ayşen Teyze, Ateş şimdiden başladı bile çalışmaya."

"Oh iyi iyi, Su sen de örnek al ikizini."

"Aynen anne bak tam da aldım şu an."

"Gece sen Yıldız'a Yıldız Abla bana Ayşen Teyze mi diyorsun?" Gerilen suratımla bir Ayşen Teyze'ye bir Yıldız Abla'ya bakmaya başlayınca Ateş araya girip beni kurtardı.

"Böceğim ben bir fenalaştım. Yandaki markete gidelim de su alalım bana hadi."

"Kız soruma cevap versene."

"Ayşen Teyze daha önce seni çok sevdiğimi, ikinci annem olduğunu söylemiş miydim?"

"Ya Gece'cim ben de seni çok seviyorum ya. Ay Yıldız bu Gece küçükken de aynen böyleydi biliyor musun? Hiç değişmedi. Ateş ve Gece sürekli başını belaya sokardı böyle. Su ve Alp de onları kurtarırdı." Ayşen Teyze sözünü bitirir bitirmez sırtımda hissettiğim ağırlıkla öne doğru sendelemem ve yüz üstü düşmem bir oldu. Sırtımda hala aynı ağırlığın olduğunu fark etmem ve Doruk'un annesinin önünde yüz üstü yerde yattığımı fark etmem arasında 1-2 saniye geçmişti ki Ayşen Teyze yine konuşmaya başladı.

"Bak işte aynen böyleydiler çocukken de."

"Çok güzel çocuklarınızın birlikte yan yana büyümüş olması Ayşenciğim. Bizimkiler de sonradan dahil oldu ama büyük bir aile oldular yine de." Defne'ye sarılan Su konuşmaya başladı.

"Biz büyüyen ailemizi de çok sevdik zaten." Bu sırada hala yerde yattığımı fark edince sinirle konuşmaya başladım.

"Ateş kalksana artık üstümden."

"Böceğim ben üstünde değilim ki sırtındayım."

"Ateşşş!"

"Tamam ya ne bağırıyorsun kalktım işte." Ateş üstümden kalkınca ben de hemen kalktım ve üstümü olabildiğince temizlemeye çalıştım. Bize gülerek bakan Yıldız Abla'ya mahçupça bakıyordum ki çalan telefonumla odağımı telefonuma verdim.

"Efendim Akın?" Akın'a olduğumuz yeri tarif edip ben de bir banka oturdum ve biraz annemlerin muhabbetini dinlemeye başladım.

"Eşim de gelir birazdan." Yıldız Abla'nın söylediği cümleyi duymamla yerimde gerilmem bir oldu. Bu sırada omzumdan dürtülmemle kendime gelip önümde duran Akın'a bakmaya başladım.

"Hoşgeldin."

"Hoşbuldum da bu suratın ne? Bembeyaz olmuşsun."

"Gececiğim arkadaşın kim?"

"Ayşen Teyze bu Akın, Akın bu Ayşen Teyze ikizlerin annesi, bu Yıldız Abla, Doruk ve Defne'nin annesi bu da benim annem."

"Çok memnun oldum hepinizle tanıştığıma. Akın ben de."