•Sophie Hargreeves• The Umbrella Academy Numara 8'in Dönüşü

《 40. Bölüm - Yaklaşma 》

...

Adamlar gitmişti. Sokakta dizlerimi kendime çekmiş oturuyordum. Unutmak istiyordum olanları. Kendimi kirlenmiş hissediyordum. Tir tir titriyordum. Etraf hala karanlıktı. Gözlerimi kapattığım anda o adamların suratı geliyordu gözümün önüne. Sürekli sesleri kulağımda yankılanıyordu. İğrenç kahkahalarını duyuyordum. Birinin adımı seslendiğini duydum. Kafamı kaldırmadım. Yanağımdan bir damla yaş daha süzülürken sesler çok yaklaşıyordu. Kim olduğunu anlamıyordum. Biri sokağın önünden geçti. Geri adım atarak tekrar sokağın önüne geldi. Klaus' du gelen. Bana yaklaşırken kaşlarını çatmıştı. Yanıma gelip omzuma dokunacakken duvara daha da sığındım.

S: Dokunma bana.

Bir adım daha attı yanıma.

K: Kanka-

S: Uzak dur.

Geriledi. Alt dudağım titriyordu.

K: Neden ağlıyorsun?

S: Yaklaşma.

Klaus elini ağzına götürdü, bir şey anlamış gibiydi. Koşarak sokaktan dışarı çıktı. Kafamı dizlerimin arasına tekrar gömdüm. 5 dakika sonra ayak sesleri duydum. Bana yaklaşıyordu. Göz ucuyla baktım. Five da gelmişti bu kez. Elini bana yaklaştırdı.

F: Güzelim?

S: Uzak dur benden.

F: Sakin ol, ben-

S: Uzak dur dedim!

Five elini çekti. Kafamı tekrar dizlerime gömdüm. Gittiklerini ayak seslerinden anladım ama 2- 3 dakika sonra ayak sesleri tekrar duyuldu.

A: Kuzum?

Dolu gözlerle Allison' a baktım. Benden uzakta duruyordu.

A: Gelebilir miyim?

Hayır anlamında başımı sallarken gözümden bir damla yaş daha düştü.

A: Eve gidelim, gel kuzum. Sen istemedikçe sana dokunmayacağım.

Yutkundum. Sokağın ucunda Klaus, Diego ve Five bize bakıyordu. Allison bana elini uzattı. Kafamı kaldırdım. Allison' ın elini tutmadan, duvardan destek alarak kalktım. Ayakta duracak halim yoktu. Allison bana yaklaşıp kolumdan tuttu. Bir şey yapmadım. Yürümeme yardı etti. Sokağın sonuna gelince herkes çekildi. Eve doğru yürüyorduk. Gözlerimi açık tutamıyordum.
Eve geldik. Allison beni odama çıkardı. Üzerimi değiştirip beni yatağıma yatırdı. Üstümü örtüp saçlarımla oynamaya başladı.

A: Her şey eskisi gibi olacak.

Yüzümü duvara döndüm.
Bir saat sonra hala uyuyamamıştım. Allison hala başımdaydı. Kapı açılma sesi duydum. Sırtım dönük olduğu için kimin geldiğini göremiyordum. Allison yatağımın ucundan kalktı.

A: Çok hassas, üstüne gitme.

Dışarı çıkan ayak sesleri duydum. Biri başımın ucundaki sandalyeye oturdu. Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.

*

O adamların iğrenç, kulak tırmalayan gülüşmelerini duyuyordum gene. Arkamdan bana koşuyorlardı. Işınlanmayı denedim ama olmuyordu. Tüm hızımla koşuyordum akademiye. Akademinin önüne geldiğimde rahatlamıştım ama adamlar hala üstüme yürüyorlardı. Kapıyı açıp içeri girdim. Luther salondaydı. Adamlar içeri girerken Luther' in yanına koşup iri bedeninin arkasına saklandım. Önünü dönüp bana baktı. O adamlar gibi gülmeye başladı o da. Üstüme yürüyordu. Korkarak kenardan kaçtım. Bu kez mutfağa koşuyordum ki Klaus önümde belirdi. O da üstüme yürürken ne yapacağımı bilmiyordum. Merdivenlere koştum. Diego önümde belirdi bu kez. Herkes üstüme yürürken Five yanıma ışınlandı. Beni kolumdan tutup kulübemize ışınladı. Dokunduğu koluma baktım. Ondan hemen ayrıldım.