White Warrior

White Warrior - 6.

* Waar we gebleven waren bij hfst 5...*

Ze begonnen alle drie een beetje te lachen. 'Geeft niet meid, ik hou wel van een vrouw die zo eet. Bovendien kan je het ook wel gebruiken want veel vlees heb je niet zitten op die botten van je' grapte Jack. Ik gaf hem alleen een glimlach omdat ik niet zo goed wist hoe ik daarop moest reageren.

'Kom, ik laat je hier de boel een beetje zien' zei Chris daarna en hij stond op. Ik volgde hem maar want ik had toch niks anders te doen.

White Warrior - 6.

We begonnen bij hun huis en liepen van daaruit naar andere "belangrijke" gebouwen. 'Die weet je dus al' en hij wees naar het huis van Ben. We liepen door en sloegen linksaf en lieten het huis van Ben achter ons. Niet veel later sloegen we weer linksaf en liepen tussen de huizen door naar achter. Ik zag de boom weer waar Lindsey de dag ervoor een kind had geduwd op de schommel.

Daar in de buurt stond hun "school" je kon daar naartoe vanaf 5 jaar tot aan je 16e. Wilden ze gaan studeren moesten ze toch echt naar een stad hier wat verderop. We kwamen een aantal anderen tegen die Chris begroetten en mij nieuwsgierig aan keken.

'Chris!' werd er ineens geroepen toen we voor een simpele bakkerij stonden. We draaiden ons om en daar liep een lange slanke héle erge blonde dame onze kant op. 'Shirley, hé' zei hij rustig. Ze zag me niet zo snel want ik stond een beetje achter Chris. Zodra ze me zag keek ze niet al te vrolijk meer.

'Jij bent die éénling' zei ze kortaf en ze ging naast Chris staan. Ze sloeg een arm om zijn arm heen en liet hem zo hangen. Ik zag Chris met zijn ogen draaien maar verder deed hij niks. 'Dat ben ik ja' mompelde ik. We keken elkaar even aan en ik zag Chris heen en weer kijken. 'Shirley dit is Alexandra, Alexandra Shirley' zei hij. 'Gewoon Alex is ook goed' en ik gaf haar een glimlach.

Bij haar kwam er geen glimlach vanaf niks. Ook erg vrolijk dus. Maar ik wist wel beter, ik was niet echt welkom hier geloof ik. 'Wanneer ga je weer?' zei ze ineens. Wauw die zag ik niet aankomen, lekker bot ook. 'Shirley!' zei Chris geschrokken 'doe eens even normaal!' en hij trok zijn arm los uit die van haar.

'Wat?, dat wilt iedereen weten' en ze wilde haar arm weer in die van hem haken maar hij nam een stap naar achter. 'We kunnen beter maar bij elkaar blijven Chris, je kan haar niet vertrouwen' en ze keek me vies aan. Niet alsof ik haar ging aanvallen maar alsof ik smerig rook, een vieze wolf was. Oftewel een éénling, iemand die je niet kon vertrouwen.

'Ze is een éénling en die zijn niet te vertrouwen' en ze nam weer een stap dichter naar hem toe. 'Ga weg' zei hij streng. 'Ik weet dondersgoed waarom je bij me wilt zijn en dat wil ik niet, Ik wil je niet. Bovendien ben ik de Beta Shirley dus als het erop aan komt red ik me echt wel met haar' hij keek haar kwaad aan. 'Dus ga' zei hij verveeld nu, ze keek hem verslagen aan en mij gaf ze een kwade blik.

'Eén woord hierover éénling en je bent voor mij' spat ze eruit en ze draaide zich om en liep weg. 'Daar ga jij niet over!' riep Chris haar waarschuwend achterna en ik zag haar even ineen krimpen. Gezellig hierzo dacht ik. Ik hoorde hem zuchten en ik keek hem even aan.

'Let maar niet op haar, sinds ik Beta ben springen nog net niet alle vrouwen op me om me te krijgen. Nogal irritant eigenlijk' en hij krabde op z'n achterhoofd. 'Oh ja ook zo vervelend, wat een verschrikkelijk leven heb je toch. Kom op hé ik heb het wel eerder gezien hoor. Zolang een Beta of Alfa nog geen zielsverwant heeft, nog geen vriendin heeft of is getrouwd komen ze uit alle hoeken en gaten'.

Hij keek me aan met opgetrokken wenkbrauwen en begon daarna te lachen. 'Dat is waar, ik vind het niet erg nee' gaf hij toe. Ik rolde met mijn ogen in ongeloof, het blijven jongens. Hij liet me daarna nog de achterste huizen zien die een beetje voor de akkers zorgden hier in de buurt. Dat voorkwam dat ze elke keer een eind moesten rijden voor de boodschappen.

Uiteindelijk liepen we weer terug en stonden er twee meiden en een jongen voor het huis van Chris. 'Denise, Laila, James wat doen jullie hier?' vroeg hij en we liepen verder hun kant op. 'Ben en Jack hebben gevraagd of wij met haar naar de winkels wilden gaan voor wat kleren' en die James leek daar niet erg blij mee.