White Warrior

White Warrior - 7.

* Waar we gebleven waren bij hfst 6....*

Ze was er gelukkig enorm blij mee wat ik voor d'r had gekocht. 'Dat jij dit voor mij gekocht hebt' en ze vloog me om m'n nek. 'Ik moet toegeven ik heb wat hulp gehad bij het uitkiezen aangezien jij en ik een compleet andere smaak hebben'.

En terwijl Lindsey haar kleren ging passen vertelde ik Jack en Oliva wat we onderweg gezien hadden.

White Warrior - 7.

De dagen vlogen voorbij en ik verveelde me dood. Ik mocht nog niet veel doen terwijl Lindsey dat wel mocht. Op dit soort momenten baalde ik dan dat ik de oudste was van ons twee. Omdat zij nog zo zorgeloos en jong was en dus niet echt een gevaar vormde werd zij bijna helemaal vrijgelaten.

Ik daarintegen heb voor haar gezorgd en gezegd dat ik anderen heb gedood dus ik was in hun ogen een stuk gevaarlijker dan zij. Ik werd als ik dus ergens naar toe ging altijd begeleid. Nou ja, begeleid is misschien een groot woord. Ze zorgde er in ieder geval voor dat er altijd wel iemand bij me was. Dus dat waren de drie die ik ondertussen al aardig goed kende of Chris zelf.

'Oh man, waarom moeten jullie altijd mee' zeurde ik terwijl ik op een avond aan het rand van het meer zat. 'Ik kan niet eens rustig hier zitten of ik word in de gaten gehouden'. 'Ook ik vind jou enorm aardig' zei Chris lachend. 'Ik bedoel het niet zo, Lin mag alles en ik zit hier of met jou of met James of Denise of Laila'.

'Kom op brompot' en hij stond op. Ik volgde zijn voorbeeld 'noemde je mij nou brompot?' zei ik plagerig. 'Ja, of een zeiksnor mag ook, in beide gevallen past het wel aangezien je aan het zeuren bent'. 'Hé' zei ik een beetje beledigd, hij kwam mijn kant op en stak zijn hand uit. 'Kom', heel fout wat hij nu doet aangezien we aan de rand van het meer stonden.

Ik greep hem beet en voordat hij het wist trok ik hem naar me toe maar stapte ik opzij zodat hij in het water terecht kwam. Hij was half voor over gevallen. Met één knie en een hand op de bodem keek hij mij aan. 'Nu heb jij een hele grote fout gemaakt' en hij stond op en kwam mijn kant op gerend.

Ik maakte dat ik daar weg kwam en rende richting de huizen. Gelukkig was ik niet alleen snel in mijn wolf vorm maar ook in mensen vorm dus bleef hem voor. Totdat Joe tussen de huizen vlak voor me langs rende en ik moest stoppen.

Twee armen wikkelde zich om me heen en ik kon geen kant op. 'Je bent snel' hijgde hij een beetje in m'n oor. 'En jij bent langzaam' zei ik een beetje ademloos terug 'oeh, die moet zitten volgens mij'. James kwam eraan gelopen en keek onze kant op. 'Gezellig hier volgens mij, maar als wij dat spelletje doen versla ik je binnen no time'.

'Echt waar?', 'hij is snel ja' gaf Chris toe. 'Maar ik ben ook snel' zei ik lachend 'dan gaan wij het eens een keer tegen elkaar op nemen'. 'Deal' en ik probeerde uit de armen van Chris te komen maar hij bleef vast houden.

'Je mag me nu wel los laten hoor' en ik voelde dat mijn mouw links ook nat begon te worden omdat die van hem nat was. 'De volgende keer kom je er niet zo snel van af' fluisterde hij in mijn oor. Ik kon moeilijk zeggen of hij dat nou serieus meende of voor de grap en mijn spelletje mee speelde.

'We hebben training trouwens, en jij gaat mee' ik keek hem verbaasd aan. 'Mag ik mee?' en hij knikte. 'Ben wil zien hoe je het doet in je mensen vorm' oké ik mag dus nog niet rond lopen in mijn wolf vorm. Blijkbaar merkte Chris mijn stemming 'binnenkort, en dan mag je, echt'.

'Beloofd?' want ik wilde zo graag een stukje rennen. 'Beloofd, ik heb het er al over gehad met Ben en hij vind het ook goed. Zolang ik of iemand anders er bij is'. Ik liet m'n hoofd vallen, natuurlijk, waarom ook niet. 'Prima' mompelde ik en keek hem weer aan. 'Als ik maar even mag rennen want mijn wolf wil ook een keer naar buiten'.

Ik volgde James en Ben naar achteren toe. Achter het huis van Ben was er alleen gras dus we konden daar gemakkelijk trainen. Ik zag een hoop anderen die ik ondertussen al herkende of kende. Denise en Laila zwaaide vrolijk naar me en ik liep hun kant op.

'Je mag mee doen?' en ik knikte. 'Eindelijk' zei Denise blij 'ik was al benieuwd wanneer ze je dat toe lieten'. We werden in paren verdeeld maar kwamen nu één te kort omdat ik er bij was gekomen.

'Wat doet dat wicht hier' zei Shirley zeurend toen ze mij in de gaten kreeg. 'Mond houden jij' zei Chris kortaf terug en keek haar streng aan. Ze draaide zich gelijk af en ging aan de slag met haar partner.
'Kom' zei Chris weer 'alweer' zei ik en ik begon te grijnzen. 'Meestal kijk ik toe, samen met Ben maar hij wilde weten hoe je was dus moet je het met mij doen, alweer ja' en hij grijnsde terug.

We begonnen om elkaar te draaien en probeerden elkaar vast te grijpen. Hij was sneller dan ik dacht en ik moest toegeven het is een tijdje geleden dat ik op deze manier met anderen gevochten had. Ik was gevallen op m'n kont, op m'n zij, handen en knieen en ga zo maar door.

Uiteindelijk gaf ik op en kwam ik weer op de grond terecht. Chris lag nu alleen bovenop me. Ik moet zeggen, ik vond het niet echt erg om zo onder hem te liggen en langzaam voelde ik mijn wangen rood worden. Oké serieus zijn Alex, we zijn bezig met een training.

'Ik snap jou niet' en hij keek me moeilijk aan. 'Hoe bedoel je', 'nou, je dood drie wolven maar een potje vechten met mij krijg je niet voor elkaar'.

'Weet je wel niet hoe vaak ik op twee voeten gelopen heb de tijd dat we rond trokken. Niet veel, en als we dat deden duurde het niet lang. Dus dan krijg je een beetje dit als resultaat' en ik spreidde m'n handen om te laten zien wat ik bedoelde. Meer kon ik niet want hij had mijn polsen vast en de rest van zijn lichaam lag boven op me.

Hij stond op en trok me mee. 'Maar geef toe, af en toe had ik mooie acties' hij begon te lachen 'dat is waar, maar als je die ook af kon maken was het nog mooier geweest en had ik op de grond gelegen en niet jij' en hij wees me aan.

De volgende middag had Laila mij, James, Chris en Denise uitgenodigd om weer eens film te kijken maar nu bij haar. Ik was wat aan het kletsen en keek wat naar de film met hun toen ik me niet goed voelde. Niet misselijk maar er klopte gewoon iets niet. Ik kreeg klamme handen en ik voelde zweet op m'n voorhoofd komen.

Ik stond op en ging achter de bank staan. De anderen hadden niks in de gaten want die keken gewoon naar de film. Er was iets maar ik wist niet wat en dat baarde me zorgen. Wat ik nu voelde had ik nog nooit meegemaakt. Het voelde raar, vreemd en totaal niet fijn.

Ik begon te ijsberen want mijn wolf werd er enorm onrustig van en ik als mens zelf ook. 'Alles oké daar' zei Chris maar hij bleef naar voren kijken. 'Prima' zei ik snel ook al voelde ik me niet prima en ik dacht na. Wat is dit?. Hij draaide zich om en keek me vreemd aan.

'Zeker weten want zo kijk je niet namelijk' en hij volgde mij met z'n ogen heen en weer. 'Hoe kijk ik dan' en ik stopte even. 'Bang, je kijkt bang', bang? waarvoor moet ik bang zijn. Ik zit hier, plezier te hebben met anderen die ik nu vrienden mag noemen. Alles is toch prima maar waarom voel ik me dan niet prima.

En toen voelde ik de echte angst. Angst alsof het mijn eigen was ook al kon dat niet zo zijn omdat ik veilig was. Ik greep m'n haren vast, wat is dit in hemelsnaam?. 'Alex?' zei Chris weer en hij was opgestaan en kwam mijn kant op. 'Er klopt iets niet' zei ik en ik keek hem met grote ogen aan.

'Ik moet naar Lindsey' zei ik en ik liep naar buiten toe. 'Alex wacht!' hoorde ik hem me na roepen. 'Waarom moet je naar Lindsey?' en hij greep m'n arm vast die ik weer los trok. Het leek ineens te kloppen. Ik ben niet degene die bang was dat is overduidelijk. Lindsey is degene die bang is en niet zo'n klein beetje ook.

'Er is iets mis met Lindsey' en ik begon te rennen. 'Wacht! Alex!' bij het laatste huis veranderde ik weer sinds een lange tijd in mijn wolvengedaante. Dat de kleren die ik nog niet zo lang geleden nieuw had gekocht kapot gingen kon me niet schelen ik moest naar Lindsey toe.

Nu ik veranderd was voelde ik haar angst duizendmaal sterker en dat zorgde ervoor dat ik nog harder begon te rennen. Ik liet het meer links van me liggen en rende de bossen in waar ik ooit uit was gekomen. Alsjeblieft wees in orde dacht ik.

Ik wilde haar roepen maar ik merkte dat we nog te ver uit elkaar waren. Ik hoorde ver achter me meerdere wolven aan komen.

Alex wat is er aan de hand hoorde ik Chris zeggen via de link. Nu we die hadden betekende dat hij me moest accepteren in de roedel anders kon hij niet tegen me praten.

Er is iets aan de hand met haar, ze is bang Chris enorm bang.

Dan moeten we snel die kant op gaan hoorde ik James zeggen.

Ik was blij dat zij degene waren die achter me rende. Chris als Beta zijnde was groot en sterk en kon als het moest in zijn eentje alleen al enorm veel schade aanrichten. James was denk ik ook sterk natuurlijk maar zou niet in de buurt van Chris komen. Met hun als mijn achterhoede wist ik dat ik daar in ieder geval veilig was, nu Lindsey nog.

Jezus vrouw ren niet zo hard hoorde ik James klagen.

Ach, kan onze snelle James een vrouwtje niet bijhouden zei ik lacherig terug.

Ze waren nog behoorlijk ver achter me toen ik ineens op een open plek terecht kwam. Er stond hier geen boom, struik niks. Er groeide alleen gras, heel veel gras. Aan de overkant zag ik dat het bos weer verder ging maar ik zag ook wat anders.

Aaron die gewond op de grond lag en Lindsey die Joe vast hield omdat hij huilde. Ik zag twee jonge grijze wolven tegenover Lindsey staan. Jonge grijze wolven met rode ogen. Niet hun dacht ik. Ik gromde zo hard als ik kon en rende hun kant op.

Degene die het dichtst bij me stond kwam mijn kant op gerend. Kan me niet schelen hoe ik hier uit kom maar van mijn zusje blijven ze af. Ik voelde de angst, pijn, verwarring en wat nog meer van haar kant uit komen. De pijn vanwege haar zielsverwant maakte mij alleen maar kwader. Niemand maar dan ook niemand doet mijn zusje zeer.

Alex! hoorde ik Chris weer schreeuwen.

Er zijn er twee en meer zei ik niet want mijn gevecht begon.