[A/N]Oei HET hoofdstuk. Ga er alsjeblieft niet al te veel van verwachten want ik weet niet of ik het goed geschreven/beschreven heb en ik jullie dus teleur stel ofzoiets.
Nou ja, geniet in ieder geval;)* Waar we gebleven waren bij hfst 23... *
'Oh wacht, ik weet nog iets maar dat zal wel niet voor jou op gaan anders zou het betekenen dat je van hun afstamt' en ik hoorde haar zachtjes giechelen.
Giechelen oma's nog?. 'Elk eerst vrouwelijk geborene kregen dezelfde kleur als hun moeder'. Evan bedankte haar snel, zei gedag en sloot de deur vervolgens. Elk eerst vrouwelijk geborene kregen dezelfde kleur als hun moeder?. Evan keek me vragend aan 'wat is er?'.
'Mijn moeder was wit' zei ik alleen maar.
White Warrior - 24.Het zette me aan het denken, ik wist niet meer zo goed of oma dan ook wit was. En terwijl ik daar over nadacht trok Evan me rustig mee richting zijn kamer. Toen de deur dicht ging keek ik pas om me heen en schoof ik het gesprek van net even weg.
Het was echt een jongens kamer. Als eerst rook ik zijn heerlijke geur die gemengd was met wat deo. Daarna zag ik dat zijn kamer blauw met zwart was. Een bureau gelijk naast de deur stond tegen de muur. Er lagen allerlei papieren op inclusief een sok.
'Schoon hier' en ik wees ernaar. Hij haastte zich ernaartoe en haalde de sok er vanaf en gooide die in een mand die aan de andere kant van het bureau stond. Ik merkte dat zijn enorme bed haastig was opgemaakt want je zag de kreukels nog in zijn dekens zitten. 'Snel opgeruimd toen je je hier omkleedde?' vroeg ik hem grijnzend.
Hij krabde z'n achterhoofd 'wat geeft het weg' en hij leek te blozen. Awhh.. wat lief dacht ik. 'Je sok van net en het glas en bord daar op je vensterbank die je vergeten bent'. Zijn ogen werden groot en keek er naar. 'Shit' mompelde hij en hij ging er voor staan zodat ik het niet meer zag.
'Geef niet, je hebt het in ieder geval opgeruimd, dat is al iets'. Hij begon zachtjes te lachen 'niet ieder meisje zal dat zeggen' en hij stak z'n hand uit. Ik pakte hem aan en liet me zachtjes naar hem toe getrokken worden tot ik tegen hem aan stond.
Ik wist wat hij van plan was, wat hij wilde dat we gingen doen en daardoor begonnen er allerlei kriebels in m'n buik te komen. Daarnaast voelde ik alles gloeien wat hem aanraakte, en dat was zo'n beetje m'n hele lichaam. Ik voelde al snel zijn lippen mijn nek weer af gaan richting mijn markering.
Ik beet op mijn lip toen hij het aanraakte en voelde m'n knieën wiebelen, dit voelde zo heerlijk. Gaat het dan nu gebeuren?. We begonnen te zoenen en we liepen rustig richting zijn bed. Ondertussen leek het alsof onze lippen aan elkaar vast geplakt zaten. Ik wilde hem niet los laten en het leek alsof hij mij ook niet wilde los laten.
Ik voelde hoe hij mijn shirt langzaam omhoog trok en hem uiteindelijk helemaal uit trok, vervolgens zag ik hem kijken. Ik voelde me best een beetje kwetsbaar zo, bestemd voor elkaar maar toch, nu sta ik hier half naakt voor hem. 'Prachtig' hoorde ik hem zachtjes zeggen.
Een glimlach kwam op mijn gezicht en ik zette met al m'n zelfvertrouwen een stap naar hem toe. Mijn beurt dacht ik, ik gaf hem een kus en trok in één keer zijn shirt uit. Ik keek met verlangen naar zijn lichaam en mijn ogen dwaalde af naar zijn broek, nu de rest nog. Hij pakte mijn kin beet en duwde hem iets omhoog zodat ik hem aan moest kijken.
'Niet te snel hè' maar zijn ogen zeiden totaal iets anders. 'En dat zeg jij?' ik grijnsde en hij deed dat ook. Al snel lagen we op zijn bed en voelde ik zijn lippen op m'n buik. Ik voelde zijn vingers friemelen aan de knoop van mijn broek die hij daarna uit trok.
![](https://img.wattpad.com/cover/3370412-288-k656347.jpg)
JE LEEST
White Warrior
Loup-garouAlex en Lindsey zijn verstoten door hun roedel vanwege hun beslissing. Ze vechten en proberen te overleven totdat ze een geschikte roedel vinden. Vinden ze die? En hoe zit het met het vinden van hun zielsverwanten?