White Warrior

White Warrior - 10.

* Waar we gebleven waren bij hfst 9...*

Ai, dat had hij dus wel gezien ‘ik wist niet dat je dat had gezien’ zei ik verlegen terug. ‘Geeft niet, dat was een bevestiging voor mij dat je me wel zag zitten’. Hij kwam weer naar me toe gelopen en gaf me nog snel een kus voordat hij vertrok.

Wauw, de Beta van de stam vind mij leuk.

White Warrior – 10.

Ik had die avond Chris niet meer gezien en toen ik beneden kwam keek Olivia me nieuwsgierig maar met een wetend lachje aan. ‘Jullie zijn best een leuk stel’ zei ze vervolgens. ‘Zeg het alstublieft nog tegen niemand, het is erg pril en wie weet gebeurt er iets waardoor het anders loopt’.

De dagen daarna deden Chris en ik wat meer dingen met z’n tweeen om elkaar nog beter te leren kennen. Mijn gevoelens werden groter voor hem we konden alleen elke keer niks doen. Geen kus niks want elke keer als we op het punt stonden om dat te doen werden we gestoord. Nogal irritant. Ik werd ook eindelijk vrijgelaten en mocht in m’n eentje erop uit gaan.

Lang geleden dit weer hè zus hoorde ik Lindsey zeggen terwijl ze eraan kwam gerend.

Echt wel en ben blij dat ik eindelijk weer eens mag. Ondanks dat we veel rondgelopen hebben in ons wolvengedaante heb ik dit echt gemist en ik begon wat harder te rennen.

Wedstrijdje?! hoorde ik James ineens roepen.

Ik begon te lachen en dat hoorde hij.

Waarom lach je?

Ik dacht dat het wel duidelijk was wie hier sneller was toen ik aan het voorval van een aantal dagen terug dacht.

Dat was niet eerlijk, jij was al weg en veranderd voordat wij er ook maar aan kwamen. Nu beginnen we op hetzelfde punt en als de ene sneller het einde haalt heeft die gewonnen.

Ik geloof dat er hier iemand is die niet tegen z’n verlies kan zei Lindsey toen ze zich in ons gesprek mengde.

Ik zei toch al dat was niet eerlijk! riep James fel terug.

Oké rustig aan man, ik neem je uitdaging wel aan en ik voelde de opgetogenheid van James.

Kleuter dacht ik terwijl ik door rende.

Dat hoorde ik wel zei James.

En ik begon weer te lachen en ik hoorde dat Lindsey dat ook deed.

Oké waar beginnen en waar eindigen?

Op de open plek waar we Lindsey, Aaron en Joe vonden en we eindigen bij het meer.

We renden die kant op en kwamen daar met z’n drieën terecht. Lindsey zou voor scheidsrechter spelen zodat het eerlijk gedaan zou worden. Zij rende dus weer terug en begon voordat we elkaar niet meer konden horen af te tellen. Zij zou toch eerder daar zijn. Daarna kon ze zien wie er als eerste aan kwam en die was dan de winnaar.

Ik hoorde haar aftellen en toen ze Start riep schoten we naar voren. James was inderdaad snel maar ik hield hem bij en daar was hij niet blij mee. Uiteindelijk ging ik nog harder rennen. Harder dan dit zou ik niet kunnen dus als hij mij ging inhalen dan had ik verloren.

De bomen vlogen voorbij en ik genoot van het rennen. Ik rook geuren van bepaalde roedelleden waaronder die van Lindsey. Ik zag een konijn zijn hol in schieten toen ik langs hem heen rende, hij rook smakelijk maar ik was bezig dus liet hem gaan.