White Warrior

Boek 2.

Ja daar was ik weer!:D

Ik hoor vaak; wanneer komt boek 2 nou, en elke keer zeg ik; ik heb nog maar 7 hoofdstukken. Verder dan dat ben ik nog steeds niet maar misschien zorg ik hiervoor, door jullie alvast een sneak preview te geven, dat ik mezelf meer aan het werk zet.

Wat de titel is moeten jullie zelf maar achter zien te komen, de eerste twee begin letters staan op mijn profiel. Ik zeg dus, puzzel maar even;). Voor degene die denken het te weten, stuur maar pb'tje als je het kwijt wil maar zet het er niet onder want misschien verpest je het voor een ander;)(soort van).
Het stuk wat hieronder staat is een stukje van ergens in het verhaal...

Ehmm.. Enjoy?

* Sneak Preview *

✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈

'Jezus man is het nou nog niet gelukt?' en de drie jongens stonden voor me. Ik zuchtte en wreef over mijn voorhoofd heen. Moet ik dan alles zelf doen dacht ik geïrriteerd?. Het is vaak nogal veel gevraagd volgens mij.

'Ga aan de kant dan doe ik het zelf wel' en ik duwde ze ruw aan de kant en liep naar de voordeur. 'Wat denk je precies te gaan doen?' hoorde ik Mitch zeggen. 'Wat denk je zelf' en ik trok de deur open. Ik hoorde vlugge voetstappen mijn kant op komen.

'Ehh.. Alfa is dat nou wel zo verstandig?' hoorde ik Mitch twijfelachtig zeggen. 'Als ze erachter komen wat je kan dan laten ze ons nooit met rust'. 'En ze hier de hele tijd voor ons grondgebied laten bivakkeren nee dat is beter' mopperde ik.

Die verrekte éénlingen ook. We hadden ze al een aantal waarschuwingen gegeven maar niets hielp!. En dan waren dat notabene nog de zachtaardige waarschuwingen. Nou ja, de laatste was al minder zachtaardig maar ze vroegen ook gewoon om de harde aanpak. Dat ze hier bij mijn grondgebied zitten vind ik maar niks.

Dat ze wilden aansluiten wilde ik al helemaal niet hebben. Ik wil geen eenlingen, nu niet, nooit niet. Ze mogen dan misschien wel aardig en er betrouwbaar uit zien mijn voorouder heeft het ook niet voor niets gedaan dus doe ik nu hetzelfde.

Ik hoorde mijn kleren scheuren en rende richting de weg. Op die manier kon ik ze sneller bereiken. We lagen best afgelegen dus ik kon met gemak gewoon over de weg heen rennen want niemand zou me zien. Zou dat wel het geval zijn dan zullen die achterlijke mensen het wel weer ergens op gooien. Een beer of bigfoot of wat dan ook.

Hoe dichter ik kwam hoe dichter ik hun onbekende geur rook. Ik zal ze eens even flink afschrikken. Ik zag hoe de donkere wolken zich verzamelde boven de plek waar ze zaten. Ze zullen eens wat meemaken dacht ik grijnzend. Ik hoorde het al zachtjes donderen op die plek maar ik liet het daar niet bij.

Ik sloeg een bospad in en rende tussen de bomen door en kwam op de plek aan. Ik zag twee auto's met twee tenten erbij staan. Mooi niet dat jullie daar blijven, trek maar verder. Een man en een vrouw stonden naar boven te kijken en ze leken niet blij met wat ze zagen. Dat krijgen jullie ervan als jullie niet luisteren en ik gromde zachtjes.

Ik rook nog drie andere personen maar die zullen in de tenten zitten want ik zag ze niet. Tijd om ze wat te laten zien. Vervolgens schoot een bliksemschicht naast een auto de grond in. De man en vrouw sprongen op en keken er naar en vervolgens naar boven.

Ze zeiden wat maar deden niet veel. Sorry.... te langzaam. De tweede bliksemschicht raakte bijna de tent. Laatste waarschuwing oudjes, de volgende zal één van jullie raken of de tent inclusief de personen die erin zitten. Nou renden ze als een gek naar de tenten toe en riepen de namen van de personen.

Uit de ene tent kwam er een redelijk jonge man met een klein kind eruit terwijl bij de andere een kind van rond de vijftien er uit klom. Ach kijk nou. Een gezin met... wat zullen die twee zijn, vrienden?. Familie?.

Alysha stop daarmee!

Mitch, Mitch, Mitch weet je dan niet dat je je Alfa niet moet tegen spreken? zei ik dreigend.

De boodschap is overgekomen want kijk, ze vertrekken. Het zijn gezinnen, er zijn kinderen bij betrokken en die ga je niet pijn doen. Ze hebben ook verder niks gedaan dus laat ze.

Ga je nou ineens voor éénlingen opkomen Betaatje van me? sneerde ik zijn kant op.

Hij reageerde er niet op, hij weet wel beter. Hij kent me dus het was slim van hem om dat niet te doen. Ik zuchtte en ik keek toe hoe ze hun tenten nog half opgezet in de achterbak van de auto gooide en instapte.

Voor deze ene keer dan.

Het gedonder nam af, de donkere wolken verdwenen langzaam en de lucht klaarde wat op. Mitch stond tussen de bomen dus die zagen ze niet. Mij wel maar dat kon mij niet veel schelen. Dan weten ze met wie ze te maken hebben en denken ze er nog een keer over na voordat ze hier weer langs komen.

De oudere man zag mij niet maar zijn zoon wel en die keek me recht aan. Ik stond daar alleen maar en keek strak terug. De volgende auto was die met de jongeman en het kind. Hij keek mij woedend aan en ik zag zijn blauwe oog.

Wie niet horen wilt moet maar voelen en ik keek toe hoe de twee auto's langzaam verdwenen.

✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈ ✻  ≈

Tadaa!... Meer vertel ik jullie nog niet;)

Ook al is het geen hoofdstuk en staat het verhaal er nog niet op, stemmen mag hea;). Kan ik daarvan een beetje merken wat jullie ervan vinden:P

Hou het in de gaten want wie weet zet ik er zomaar een hoofdstuk op binnen een aantal weken;)

X SimoneG_