White Warrior

White Warrior - 13.

* Waar we gebleven waren bij hfst 12...*

'Nee?' en hij schudde met z'n hoofd 'ik dacht van wel want ze vullen elkaar zo goed aan'. 'Je bent niet de enige die dat zegt'. 'Onze ouders waren het ook niet' zei ik 'en dat vonden ze prima'.

Daarna hadden we het er nog even over. De verhalen die we gehoord hadden van hoe het aan voelt om je zielsverwant te vinden. Hoe dat in zijn werking gaat en alles.

Al met al ging hij er goed mee om en was ik daar enorm blij mee en ontzettend opgelucht.

White Warrior - 13.

Olivia en Jack merkte langzamerhand dat er wat veranderd was tussen mij en Chris. Op een avond toen ik mijn eigen was aan het opvouwen was, wat iedereen moest doen want ze was geen slaaf zoals Olivia dat even leuk duidelijk maakte, kwam ze mijn kamer binnen.

'Oké vertel' had ze gelijk gezegd. Juist met de deur in huis vallen dus. 'Ehm..  ik heb mijn zielsverwant gevonden' zei ik maar gelijk terug. Ik kon er moeilijk om heen gaan draaien. Haar ogen waren groter geworden en ze had me even een tijdje aangestaard. Daarna was er een grote glimlach op haar gezicht verschenen.

'Ik ben zo blij voor je meis' zei ze stralend en daarna gaf ze me een moederlijke knuffel. Een knuffel die ik al een hele tijd gemist had en het deed heel veel met me. Ik moest even slikken toen want door zo'n gebaar miste ik m'n ouders enorm.

'Dank je, maar je vind het niet erg dat Chris en ik nu niks meer hebben?'. Ze had haar schouders op gehaald. 'Het zou leuk geweest zijn als jullie bij elkaar gebleven waren ja maar zoiets kan je niet negeren. En de manier waarop jullie nog met elkaar omgaan laat zien dat jullie er op een goede manier over gesproken hebben, daar ben ik je al dankbaar voor'.

Denise en Laila die hadden me ook af en toe rare blikken gegeven als ik weer even stil was en voor me uit staarde. Zo ook nu. We liepen met z'n drieën door het dorp, zo ben ik het maar gaan noemen al was het uiteraard te klein daarvoor maar goed, het had ook niet echt een naam. En liepen we richting het meer.

Ik dacht weer aan hoe zijn vacht, hoe mooi die glansde in de zon. Zijn heerlijke geur van vers gemaaid gras en banaan en hoe groot en sterk hij eruit zag. Ik begon ongemerkt te glimlachen.

Ineens belandde ik in het water waar ik van op schrok en overeind sprong. Al sputterend liep ik het water weer uit en keek de dames kwaad aan die giechelend voor me stonden.

'Waar slaat dit op!' schreeuwde ik hun kant op. Het begon te waaien waardoor ik het koud kreeg want ik was gewoon zeiknat. 'Ja we moesten wel want je zat gewoon in één of andere trance' zei Denise een beetje boos terug. Mijn hart ging nog tekeer want ik was goed geschrokken. De wind begon meer toe te nemen en ik zag Laila's haren alle kanten opzwiepen, mijn haar deed hetzelfde.

'Maar dan hoef je dat toch niet op deze manier te doen, knijp me de volgende keer ofzo. Niet in het water duwen, helemaal als het zo waait op een dag als deze' en ik wreef mezelf warm. De wind begon daarna gelukkig af te nemen, hmm.. alsof hij me gehoord heeft.

'Kom, je moet even wat droogs aan trekken anders word je nog ziek' zei Laila terwijl ze me omdraaide en richting het huis van Jack en Olivia duwde. 'Had ik jullie trouwens al verteld dat ik een erg gezellig gesprekje gehad heb met Shirley een paar dagen terug?'. Ze keken me verbaasd aan. 'Oh, vertel' dus ik vertelde waar we het over gehad hebben waardoor ik twee hele stille dames naast me had lopen.

'Ja, zo zat ik er ook bij, plus grote ogen en een mond vol tanden' grinnikte ik. We stonden bij de deur toen ik iemand mijn naam hoorde roepen. 'Oh, jullie zijn er ook' zei Shirley en ze leek een beetje teleurgesteld. 'Wat is er' zei Denise kortaf naar haar. Ik moest een grijns onderdrukken, blijkbaar mag elke meid haar hier enorm, niet dus.