White Warrior

White Warrior - 15.

Gebeurt niet heel veel bijzonders hoor maar het is er in ieder geval weer 1:P
Enjoy!;)

* Waar we gebleven waren bij hfst 14...*

Ik kon niet wachten totdat ik haar weer zou zien en dan wilde ik maar al te graag kennis met haar maken, met álles kennis maken. Ik ontwaakte uit m’n droom over haar en merkte dat Bertha en Richard waren ingestapt.

Ik draaide me even om en zag heel wat verderop dat ze nog op dezelfde plek stond als dat ik haar had achtergelaten.

White Warrior – 15.


Ik draaide maar en draaide maar in bed. Een tijdje terug lag ik ook al zo al was dat meer omdat ik iets moest vertellen aan iemand. Nu lag ik weer aan iemand te denken, aan hem. Evan. Ik dacht terug aan het hele gebeuren van twee dagen terug. Al twee dagen lang en dat merkte je overdag want aan slapen kwam ik bijna niet toe.

Voor de zoveelste keer keek ik op m'n wekker, zeven uur. Allemachtig het is nog steeds vroeg. Ik probeerde m'n ogen nog even dicht te doen maar gaf na een tijdje op. Ik gooide mijn dekens in frustratie van me af en besloot om er maar uit te gaan. Na een warme douche en wat brood gegeten te hebben ging ik naar buiten.

Het was weekend dus bij ons lag iedereen nog in bed al hoorde ik nog net een deur open gaan en kwam Olivia naar beneden. 'Wauw jij bent extreem vroeg zeg' ik gaf haar een glimlach. 'Ook een goedemorgen' ze had me even vragend aan gekeken. Blijkbaar vroeg ze zich af waarom ik er zo vroeg uit was.

'Ik ga even rennen dus zie je over een tijdje wel weer' en ik vertrok. Omdat ik er zo vroeg uit was was het ook nog heel erg stil rondom de huizen. Ik zag nog niemand rond lopen en bijna alle gordijnen zaten nog dicht. Ik liep stevig door richting het bos en begon me daar uit te kleden en veranderde. Al snel merkte ik dat er nog iemand was want ik hoorde heel licht iets in m'n hoofd.

Ben? vroeg ik maar.

Jeetje Alex je laat me schrikken, ik heb je niet horen aankomen.

Sorry ik wist ook niet zeker of jij het wel was dus riep maar wat.

Ja ik ben het dus. Wat doe jij hier zo vroeg dan.

Ik kon niet slapen. Al twee dagen lang niet gaf ik toe.

Zoiets was me al opgevallen ja, je zag er wat.... afwezig uit.

Afwezig kan je wel zeggen ja ik zit compleet ergens anders met m'n gedachten. Zal ik het hem vertellen dacht ik. Als ik het niet zeg dan zullen anderen het wel zeggen want ik heb niet tegen Denise gezegd dat ze haar mond moest houden.

Waarover moet Denise haar mond houden.

Shit, te hard hier over lopen nadenken. Dan maar zeggen, ben ik er gelijk van af.

Ik heb mijn zielsverwant gevonden Ben.

Het was even stil aan de andere kant. Ik voelde dat hij er niet blij mee was dat ik dit voor hem had achtergehouden.

Wie is het.

Iemand van de White Legends. Evan.

Evan?!. Wauw, je gaat van de ene Beta naar de andere Beta.

Ha ha grappig mopperde ik en ik hoorde hem lachen.

Het zou fijner zijn als je het me gelijk had gezegd maar ik ben blij voor je Alex, voor zover ik hem ken is het een goeie jongen.


Ik was blij dat hij er niet boos over was.

Nee maar wel een beetje teleurgesteld omdat je het me niet had gezegd.

Sorry Ben maar ik wilde eerst weten hoe hij was, was hij een eikel, arrogant of wat dan ook wat me totaal niet aan stond dan zou ik hem niet accepteren.

En dan?.

En dan zou ik wel kijken hoe het verder ging. Omdat hij m'n zielsverwant is hoeft het nog niet te zeggen dat ik hem dan ook gelijk accepteer. Dan was ik misschien wel verder gegaan met Chris zodra ik hem uit m'n hoofd had gezet.

Ik denk niet dat dat zo simpel zou zijn geweest maar ik snap de reden waarom je het me niet gezegd heb. Zoek de volgende keer alleen wel iets eerder uit hoe iets is en vertel mij het dan. Ik haat het als mijn eigen roedel leden iets achter houden. Ik voelde zijn teleurstelling weer een beetje om duidelijk te maken dat hij er niet echt blij mee was maar accepteerde het nu gewoon.

Dank je. Ik was ondertussen aangekomen bij de rand van het bos. Dezelfde plek als waar ik de twee van Black Blood heb weg gejaagd. Ik ging zitten en staarde naar het gras voor me. Na een tijdje kwam Ben er aan gelopen en ging ook naast me zitten.

Zodra de zon over de bomen heen schijnt zie je hier als het ware alles tot leven komen. Insecten die naar beneden vliegen. Hazen en konijnen die tevoorschijn komen. Kikkers die in drassige gedeeltes beginnen te kwaken. Ook al is de dag begonnen, pas als de zon hierover heen schijnt lijkt het hier pas te beginnen. Wel een mooi gezicht, het lijkt alsof ze het hier dan rustig aan doen. Alsof ze zich hier niet laten opdringen over het feit dat de dag eigenlijk al begonnen is en zelf gewoon lekker bepalen wanneer zij hun dag beginnen.

Hij leek daarna in gedachten verzonken en ik probeerde wat op te pikken maar durfde niet te ver te gaan bij hem. Heel even keek hij mijn kant op via zijn ooghoeken. Oké opgemerkt, misschien zal hij het nog wel zeggen en keek weer naar voren.