White Warrior

White Warrior - 17.

Omdat ik aardig wat stemmen en reacties heb binnen gekregen(dank je daarvoor;) zet ik de volgende erop:)
Lees en geniet(wat jullie zeker zullen doen- denk ik:P)

* Waar we gebleven waren bij hfst 16... *

We kletsten nog wat over wat er zou kunnen gebeuren morgen. 'Weet je, hij zou je morgen ook al gelijk kunnen markeren'. Ik slikte even, dat is waar, daar had ik nog niet over nagedacht. 'Dat probeer ik dan nog even uit te stellen want ik wil hem eerst wat beter leren kennen voordat er ook maar iets gaat gebeuren'.

'Ah huh, zeg dat maar tegen je gierende hormonen als je tegen over hem staat' en ze gaf me een knipoog. Die nacht kon ik amper slapen, ik zag elk cijfertje veranderen van seconde naar minuut en uur.

Toen het lichter begon te worden was ik zo moe dat ik ervan overtuigd was dat zelfs de opwinding om naar hem toe te gaan me niet wakker kon houden.

White Warrior - 17.

Ineens werd ik wakker van een geklop. Ik schrok en schoot overeind en keek weer naar m'n wekker. Half twaalf? ben ik dan toch eindelijk in slaap gevallen?. Olivia stak haar hoofd om de deur.

'Ik dacht dat je stiekem al die kant was op gegaan want niemand heeft je gezien of gehoord en aangezien je gister nog net niet stond te springen van opwinding hadden we je al lang beneden verwacht'.

'Ik kon niet slaaa-haapen' zei ik terwijl ik gaapte 'maar ik ben blijkbaar toch in slaap gevallen' en ik wreef nog even in m'n ogen. 'Nah kom er maar uit dan, dan kan je jezelf nog even fatsoeren en ontbijten voordat je die kant op gaat en dat is over iets minder dan een half uur'.

Ik keek haar verschrikt aan, tijd om er uit te gaan dan. Ik gooide de dekens van me af, pakte m'n kleren en liep snel naar de badkamer. Na een snelle verkwikkende douche liep ik naar beneden door naar de keuken waar Chris en Jack aan tafel zaten en smeerde wat brood.

'Zo hebben we ineens haast?' vroeg Jack en hij keek me lachend aan. 'Ja, als Olivia me niet wakker had gemaakt had ik me nog verslapen ook'. 'Als je die kant niet op wil hoef je het maar te zeggen hoor' zei Chris lachend. 'Ha ha grappig' en ik schoof bij hun aan tafel en begon te eten.

'Zenuwachtig?' vroeg Jack 'oen bweetje' zei ik met m'n mond vol. 'Komt wel goed, ik heb hem een aantal keren gesproken en het is een goede jongen'. Voor zover ik hem gezien en gesproken had kwam hij ook zo op me over. Maar voor hetzelfde geld is hij daar, thuis bij zijn roedel heel anders dus het is nog even afwachten.

Uiteindelijk was het tijd en gingen we naar de auto's toe. Ian, James en Dave zouden met z'n drieeën gaan dus betekende dat ik bij Chris en Jesse in de auto zou zitten. Het was een rustige rit en de weg ernaar toe sloeg ik gelijk op in m'n geheugen. Als ik er naar toe wil gaan wil ik wel weten hoe ik moet rijden of desnoods rennen.

'Wat zijn we rustig daar?' hoorde ik Jesse zeggen. Ik keek naar voren en zag dat hij over z'n schouder mij aan keek. Ik was een beetje in gedachten verzonken en zat te staren naar buiten. Ik haalde m'n schouders op 'moet ik wat zeggen dan?'. 'Er is er één zenuwachtig' zei Chris plagend.

Ik drukte met mijn knie in de rug van de stoel waar hij in zat. 'Hé moet dat nou?'. 'Moet je me ook niet zo plagen' en ik hoorde Jesse lachen. Hoe dichterbij we kwamen hoe zenuwachtiger ik werd. Echt waar Alex je hebt hem nu toch al gezien en gesproken!?. Ik kalmeerde mezelf door dat te herhalen en door even rustig diep adem te halen.

We gingen van de verharde weg af en gingen een zandweg op. Deze ging door het bos heen en na een tijdje bereikte we de bestemming. Waar wij met de auto stonden hield het bos op, hij ging aan beide kanten nog iets naar voren door totdat hij er helemaal mee stopte. Aan de rand van het bos stonden er wat huizen en verderop waar geen bos was ook.