White Warrior

White Warrior - 14.

* Waar we gebleven waren bij hfst 13...*

Zo barbeque dus begon Shirley.

Kijk er nu al naar uit ging Denise verder en we begonnen richting huis te rennen. Ik hield mijn mond dicht in de tijd dat we terug gingen naar huis. Ik besefte nou namelijk ineens iets en mijn hart begon tekeer te gaan van opwinding. Als we die barbeque hebben namelijk betekende dat hij er ook zal zijn en dat maakte me nu al zenuwachtig.

White Warrior – 14.

Het was de dag van de barbeque en ik wist zeker dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest in mijn hele leven. En dat zegt wat gezien het leven die Lindsey en ik geleid hebben. We, Denise, Laila en ik zaten op mijn kamer wat te kletsen.

'Hoe zullen ze eruit zien, ik heb gehoord dat de Alfa en de Beta nog erg jong zijn' zei Laila opgewonden. Denise rolde met haar ogen 'echt waar, je zou bijna zeggen dat jij de jongen was. Dat jij degene bent die met z'n kruis kijkt en denkt'. Laila gaf haar een duw waardoor Denise begon te lachen.

‘De Alfa zag er redelijk jong uit ja’ beaamde ik. Hoe het zat bij de Beta wist ik niet zeker al zei zijn postuur, houding en de kleur van zijn vacht me dat hij ook nog redelijk jong was. Naarmate je ouder werd ging de glans en je houding veranderen. Je vacht werd doffer en je houding werd krommer vanwege de ouderdom al was dat laatste natuurlijk als je echt heel erg oud was.

Ondertussen had ik hun nog niet gezegd dat, waarvan ik dacht de Beta te zijn, mijn zielsverwant was. Ik was aan de ene kant opgewonden maar aan de andere kant vond ik het ook dood eng. Wat nou als hij arrogant is, een eikel. Wat nou als hij zoals Joshua was dan ben ik zeker weten weg ondanks dat mijn gevoelens totaal wat anders zeggen.

‘Dames, blijven jullie hier of gaan jullie terug naar huis want ik moet zo nog even een ronde lopen met James’. ‘We gaan even terug naar huis, halen onze spullen en komen dan weer deze kant op om ons hier klaar te maken als je dat goed vind?’ zei Laila.

‘Ja super, kunnen we samen die kant op gaan, al is die kant op gaan nou ook weer niet ver maar goed’. Denise en Laila begonnen zachtjes te lachen. ‘Dan doen we dat’ zij vertrokken en ik ook.

Ik liep snel naar het bos, kleedde me uit, veranderde en maakte contact met James maar het bleek dat die er nog niet was dus begon alvast.

Zo, dat is voor het eerst dat jij er als eerste bent hoorde ik hem zeggen.

Nog niet goed? Nou ben ik op tijd en zelfs dan moet je nog commentaar leveren.

Geen commentaar Alex rustig maar. Zenuwachtig?.

Voor wat.

Wat denk je zei hij droog. Hij was één van de weinige die wist dat ik mijn zielsverwant gevonden had. Hij had netjes zijn mond gehouden tegen de rest van de roedel en Ben. Ik wilde eerst uitzoeken hoe hij was zodat ik niet Ben over me heen kreeg met allerlei vragen. Blijkt hij verschrikkelijk te zijn dan wijs ik hem af en zie ik dan wel verder.

Enorm gaf ik toe.

Het komt vast wel goed zei hij geruststellend. Daarna renden we zwijgzaam rond en bekeken en roken alles grondig. Na een tijd rond gerend te hebben besloten we terug te gaan en toen we aankwamen zagen we dat de op weg van het meer naar Bens huis al wat stoelen en tafels stonden voor de barbeque.

De meiden waren er al en al kletsend maakten we ons klaar voor de barbeque. Laila had gemerkt dat ik zenuwachtig begon te worden wat ik daarvoor zo veel mogelijk geprobeerd had weten te verbergen.

'Alles oké?' vroeg ze snel voordat we die kant op liepen. 'Prima' zei ik tegen haar en gaf haar een nep glimlach. Poeh, ik ben echt nog nooit zo zenuwachtig geweest geloof ik en we liepen naar buiten toe.