White Warrior

White Warrior - 9.

Gelijk er nog maar één achteraan omdat de vorige zo kort was(korter dan ik zelfs dacht:P)

Veel plezier ermee;)...

* Waar we gebleven waren bij hfst 8...*

Hij gromde naar me als waarschuwing en liep bij me weg. James had ons in die tijd aangekeken maar niks gezegd. Hij liep daarna rustig achter Chris aan.

We zijn hier nog niet over uitgesproken Alex hoorde ik Chris zeggen toen we het meer bereikten.

White Warrior - 9.

Ik slenterde achter hun aan. Hoe moest ik nou weten dat ik totaal onbereikbaar was als ik met Lindsey sprak. Zoiets met Lindsey hoorde al niet eens mogelijk te zijn en toch was dat zo. Hoe moet ik straks hun vragen beantwoorden als ik zelf niet eens wat er met ons aan de hand is.

Olivia kwam naar buiten toe en gaf me wat kleren die ik meenam in mijn bek en weer terug rende naar de bossen. Ik hoefde niet aangestaard te worden als ik bloot stond midden in het dorp.

Ik wreef zachtjes over mijn billen toen ik weer terug liep. Ze waren nog niet helemaal genezen en dat deed zeer. Ik zou pas weer kunnen zitten als die genezen waren. Daarnaast had ik flinke blauwe plekken verspreid over mijn lichaam inclusief wat schrammen en krassen. Af en toe hadden ze me wel geraakt met die poten van ze.

Toen ik weer terug kwam kreeg ik van Olivia te horen dat ik door moest lopen naar het huis van Ben. Ik liep naar binnen en ging richting zijn woonkamer. Daar zaten een aantal anderen inclusief Chris, James en zelfs Joe. Zijn ogen stonden nog een beetje groot van de gebeurtenis van net maar leek in orde.

'Hé Joe' zei ik zijn kant op. Hij keek me aan en gaf me een glimlach. 'Ze hebben je geen pijn gedaan?' vroeg hij mij en hij keek bezorgd. Zoiets hoorde een klein jongetje van vijf niet te vragen. 'Alles is in orde' verzekerde ik hem, al zei mijn kont daar iets anders over.

'Oké ga nu maar nu Alex heeft gezegd dat ze in orde is' en Ben tilde hem van zijn schoot af. 'Ga maar even naar buiten toe maar blijf in de buurt' waarschuwde Ben hem. We keken allemaal toe hoe hij vertrok en daarna keken ze mij aan. Ik voelde me een klein beetje ongemakkelijk onder al die blikken.

'Ik geloof dat jij ons wat te melden heb Alexandra' zei Ben serieus en hij sloeg z'n armen over elkaar. 'Maar eerst, is echt alles goed met je?' vroeg hij vervolgens vriendelijk. 'Ja, mijn' en ik bewoog even ongemakkelijk waardoor de heren me vreemd aan keken.

'Wat' zei hij 'hmm... ehm.. één van die eikels heeft me in m'n achterwerk gebeten dus die zijn nog bezig met genezen' gooide ik er snel uit. Ik zag wat grijnzen tevoorschijn komen maar ze hielden netjes hun lach in. Ik was blij dat ze dat deden want ik zou het niet echt fijn vinden als ze me daar om uit gelachen hadden.

'Voor de rest zijn het wat blauwe plekken en schrammen' voegde ik eraan toe. 'Mooi, maar dan kan ik je dus moeilijk vragen om even te gaan zitten zodat we even kunnen praten over wat er gebeurd is, dus moet het maar zo'. Over wat precies, het feit dat ik zonder iets te zeggen er vandoor ging omdat ik merkte dat Lindsey in gevaar was of om het feit dat ik niet echt gepast sprak tegen Chris.

'Hoe wist je dat ze in gevaar waren' vroeg Ben gelijk. 'Lastig uit te leggen', 'probeer maar' zei Ben een beetje kortaf. 'Sinds een tijd terug kwamen Lindsey en ik erachter dat we iets ongewoons deelden. In de roedel waar we terecht kwamen voor jullie, Aqua,  werd ik niet al te best behandeld.

Ik leerde een jongen kennen daarin en we begonnen elkaar leuk te vinden. Uiteindelijk begon hij mij te slaan omdat ik tegen hem in ging. Ik zei nee tegen bepaalde dingen omdat ik dat niet wilde hebben en blijkbaar kon hij daar niet tegen dus sloeg hij me' ik hoorde even een grommetje bij Chris vandaan komen maar ging verder.