* Waar we gebleven waren bij hfst 7....*
Ik voelde de angst, pijn, verwarring en wat nog meer van haar kant uit komen. De pijn vanwege haar zielsverwant maakte mij alleen maar kwader. Niemand maar dan ook niemand doet mijn zusje zeer.
Alex! hoorde ik Chris weer schreeuwen.
Er zijn er twee en meer zei ik niet want mijn gevecht begon.
White Warrior - 8.
Ik sprong bovenop de eerste grijze, beet hem in zijn nek en hield hem vast. We kwamen op de grond terecht en rolde even door. Hij schudde zich los van mij en kwam nu mijn kant op gerend. Ik ontweek hem en sloeg mijn poot uit naar zijn zij toen hij langs kwam.
Ik hoorde hem even piepen maar kon daar niet veel aandacht aan schenken omdat die andere me in mijn achterwerk beet. Ik brulde het uit van de pijn en gaf hem een trap met mijn linker achterpoot. Ik voelde iets zachts en haalde iets open. Hij brulde het nu ook uit van de pijn. Krijg je ervan als je aan mijn achterwerk zit eikel.
Haal Joe en Aaron hier weg Lindsey! riep ik haar kant op.
We bleven doorgaan. Achter elkaar aan rennen, elkaar ontwijken. Wat poten uitslaan of wat happen naar elkaar. Ik stond nu voor Lindsey die veranderd was en Aaron op haar rug had gekregen. Ik had gezien dat Joe achter Aaron zat en hem en Lindsey aan haar haren vast hield.
Ga, ik red me hier wel uit, James en Chris komen er zo aan zei ik tegen haar.
Oké maar wees voorzichtig en als er wat is zeg het dan, dan kom ik helpen.
Zorg eerst dat die twee in veiligheid zijn Lin. Eerder dan dat kan je me niet helpen. HUP!
En met dat gezegd hoorde ik haar omdraaien en rende ze weg. Waar bleven Chris en James toch.
Hé! waar blijven jullie! stuurde ik hun kant op.
We waren er bijna zei Chris.
Maar hier staan er ook twee en die versperren ons de weg naar jou toe zei James.
Maak er dan een einde aan! zei ik ongelovig.
Kom op hé zij zijn met z'n tweeen en hebben er twee. Ik sta hier alleen met deze twee!. Hoe moeilijk kan dat dan zijn!.
Moeilijker dan je denkt hoorde ik Chris zeggen.
Uit m'n hoofd jij, ik heb wel wat beters te doen.
Ze kwamen nu tegelijkertijd mijn kant op gerend. Shit, ik heb hier niks waar ik me achter kan verbergen. Waarmee ik mijn richting ineens kan veranderen of tegen hun kan gebruiken. Ik deed maar datgene wat in me op kwam en rende hun tegemoet.
Het leek wel alsof die rode ogen dwars door me heen keken. Hun bekken gingen open en ik zag vlijmscherpe tanden erin staan. Bij mij zag je hetzelfde maar alleen omdat ze rode ogen hadden leek alles ineens een stuk gevaarlijker en enger.
Vlak voordat ze bij me kwamen zette ik me af van de grond en sprong over hun heen. Toen ik weer op de grond terecht kwam draaide ik me gelijk om en trok degene die iets langzamer was aan zijn staart terug naar achter. Ik trok zo hard dat hij naast me stond. Ha, had je niet gedacht hè.
En waarschijnlijk was dat zijn laatste gedachte, als hij daar uberhaupt aan dacht natuurlijk want ik zette daarna mijn tanden in zijn nek en trok alles los wat daar zat. Inclusief zijn belangrijkste aders. Hij viel snel neer op de grond en ik moest me klaar maken voor de andere die had gezien wat ik met zijn maatje deed.
Hij kwam mijn kant weer op gerend en ik ging er van door. Ik voelde hem af en toe happen naar mijn staart maar zorgde ervoor dat hij hem niet te pakken kreeg. Ik rende naar de andere kant van de open plek en besloot een boom te gebruiken zoals ik hem een aantal weken terug had gedaan.
Ik liet de eerste paar voorbij schieten totdat ik tegen één op sprong en mezelf weer zijn kant op lanceerde. Ook bij deze pakte ik de bovenkant van zijn nek vast en trok hem mee. Met een luide bons hoorde ik hem op zijn rug vallen.
Hij trok zich zelf alleen gelijk los van me waardoor ik niks anders kon doen dan mijn poot naar hem uit slaan. Zijn kop sloeg tegen een boom aan die naast hem stond waardoor hij dus twee keer een klap te verduren kreeg. Hij zakte even in elkaar waardoor ik mijn kans kon grijpen.
Ik pakte zijn kop vast trok hem wat naar voren en draaide hem toen snel om zover dat voor mij mogelijk was dan. Ik hoorde zijn nek kraken en zag hem vervolgens naar de grond gaan.
Zo, blijkbaar heb jij onze hulp niet meer nodig hoorde ik Chris zeggen en ik rook hem achter me dus draaide me om.
Serieus?! Twee tegen twee. Eén tegen twee. Hoe kan het dat jullie het niet voor elkaar krijgen om langs hun te komen en mij te helpen?.
Ik liep langs hun heen het bos uit en liet mijn tong over het vochtige gras glijden. Ik hoefde hun smerige smaak niet in mijn bek te hebben.
Hé ze waren behoorlijk goed hoor en bovendien weken ze van geen kanten. Alsof ze niet wilde hebben dat we bij jou kwamen zei James zeurend.
Ik snoof, het zal wel dacht ik.
Hé kunnen wij er wat aan doen dat we niet zo goed zijn als jou. Bovendien was dit voor ons de eerste keer dat we hun tegen kwamen. We hadden ze al wel gezien van verre en over ze gehoord maar dit was de eerste keer dat we tegen ze moesten vechten. We hadden geen flauw idee wat we van ze moesten verwachten. Dus reageer niet zo neerbuigend Alex, helemaal niet naar je Beta toe en ik voelde zijn kracht overstromen naar mij toe.
Sorry zei ik gehaast en ik maakte me iets kleiner.
Laten we maar terug gaan en kijken hoe het met Aaron, je zusje en Joe is en ik zag Chris langs me heen rennen.
Lindsey hoe gaat het met Aaron, Joe en jou? vroeg ik bezorgd.
Het duurde even voordat ik antwoord kreeg. We waren nog te ver maar ik kwam met de seconde dichterbij dus bleef die vraag herhalen totdat ze me hoorde.
Het gaat wel, hij heeft flinke krassen op z'n buik staan maar die beginnen al te genezen. Binnen een paar uur zijn ze weg. Met Joe gaat het ook goed, hij was nogal geschrokken. Met mij gaat het nu ook prima nu ik weet dat het goed komt met Aaron.
Dat is mooi, ga alsjeblief nooit zo ver weg. Je maakte me doodsbang toen ik het in de gaten kreeg. We zijn er zo en dan praten we verder.
Ik kapte het af en gelijk daarna merkte ik dat Chris tegen me aan het schreeuwen was.
Wat?! zei ik geergerd.
Misschien niet helemaal de juiste reactie die ik had moeten geven. Hij stopte en draaide zich gelijk om. Hij leek woedend en ik kromp al ineen van de kracht die hij mijn kant op stuurde.
Wat?! Zei je nou wat!. Hij kwam dreigend voor me staan en legde z'n oren plat in zijn nek.
Zo reageer je niet naar mij Alex zei hij kwaad.
Ik roep je al meerdere keren en kreeg maar geen antwoord van je. Er leek een soort van muur om je heen te zitten toen ik verder je gedachten in kwam. Waag het als ik er achter kom dat jij en je zusje informatie aan het verzamelen zijn over ons om het vervolgens door te geven aan een andere roedel want dan ben je van mij. En dan heb ik het er nog niet eens over hoe Ben je zou kunnen behandelen.
Dat doe ik jullie niet aan en dat weet jij ook Chris zei ik zo rustig mogelijk terug.
Hij gromde naar me als waarschuwing en liep bij me weg. James had ons in die tijd aangekeken maar niks gezegd. Hij liep daarna rustig achter Chris aan.
We zijn hier nog niet over uitgesproken Alex hoorde ik Chris zeggen toen we het meer bereikten.

JE LEEST
White Warrior
Manusia SerigalaAlex en Lindsey zijn verstoten door hun roedel vanwege hun beslissing. Ze vechten en proberen te overleven totdat ze een geschikte roedel vinden. Vinden ze die? En hoe zit het met het vinden van hun zielsverwanten?