White Warrior

White Warrior - 27.

* Waar we gebleven waren bij hfst 26... *

Ik kreeg te horen dat dezelfde groep die naar ons was gegaan morgen weer zouden komen en dat degene die vandaag hier naar toe waren vertrokken, waaronder ik dus, nu gewoon daar bleven.

Het was nou de beurt aan de andere die deze kant op mochten komen. We liepen naar buiten toe en toen ik de auto van Chris zag staan stuurde ik dat beeld door naar Evan. Even later kreeg ik het beeld van mijn kamer terug en begon ik te grijnzen.

Blijkbaar blijft er iemand slapen.

White Warrior - 27.

'Wil je wat drinken?' vroeg Lindsey. 'Nee dank je, Olivia heeft me net al wat te drinken aangeboden' en ik wees naar het glas op tafel. 'Oh, oké' en ze plofte naast me neer op de bank. Terwijl we tv keken kreeg ik allerlei vragen naar m'n hoofd geslingerd.

Sommige beantwoorde ik terwijl ik anderen maar even over liet aan Alex. Vooral het gedeelte toen ze over HET begon. Ik was daar nooit erg gemakkelijk in en ik wist niet of Alex wilde hebben dat ik het met haar zusje erover heb. Wat ik nu wel mooi kon zien was hoe die twee verschilde.

Lindsey was een heel vrolijk typje, uitbundig en wilde graag alles weten wat niet erg is natuurlijk. Alex daarintegen was wat rustiger, serieuzer maar dat zal ook wel komen door alles wat ze heeft moeten doen om haarzelf en Lindsey veilig te houden.

Waar ben je hoorde ik haar ineens in m'n hoofd zeggen.

Ik kon er nog niet helemaal aan wennen dat we dit konden. Beelden sturen naar elkaar oké, dat hoort erbij nu we echt bij elkaar horen, maar dit?. Het bleef vreemd en dat kon ik niet vaak genoeg zeggen.

Ik weet dat je het vreemd vind en in plaats van dat je het daarover hebt kan je ook gewoon zeggen waar je bent.

Hoe weet je waar ik aan denk?.

Simpel, als je er te hard over nadenkt en er niet echt een muur omheen zet kan ik zo bij je naar binnen kijken als het ware.

Bij mij mag je altijd naar binnen kijken en ik begon te grijnzen. Ik weet gewoon dat ze staat te rollen met haar ogen bij deze opmerking.

Ik ben gewoon in de woonkamer samen met je zusje. Jij?.

Wij zijn er bijna dus ben er over een paar minuutjes.

Enkele minuten later kwam ze inderdaad door de voordeur heen gelopen. Ze kwam nogal teleurgesteld op me over. 'Alles goed?' en ik maakte plaats voor haar. Ik sloeg mijn arm om haar schouder heen en ze kroop nog net niet bij me op schoot.

'Ik had gehoopt wat meer te weten te komen over mijzelf via je oma. Zij was degene die met mijn vachtkleur begon dus ik dacht misschien is er meer in dat verhaal van haar wat met mij te maken heeft. Het is allemaal nogal vreemd dit namelijk dus ik zou willen wat het betekent maar jammer genoeg wist ze niet veel'.

Ik voelde haar zuchten 'het komt nog wel, eerst moeten we ons druk maken over het gevecht die over een aantal dagen staat te wachten. Misschien dat we daarna dit hele gebeuren over jou en tussen ons kunnen uitpluizen'.

Het avond eten verliep rustig. Ik besprak wat dingen met Jack en Chris terwijl de dames wat luisterde en af en toe wat zeiden. Na het avond eten wilde Lindsey een bordspelletje doen al had de rest daar niet echt zin in. Het was wel leuk om te zien hoe de jongste de oudste probeerde over te halen om mee te doen.

'Vooruit dan' hoorde ik Jack brommend zeggen. 'Eén potje en meer niet' uiteindelijk kon ik mijn lach niet inhouden toen ze nog van ons allen won ook. 'Puur geluk' zei Chris toen hij moest opgeven. 'Je moet uitkijken jij want je valt van geluk nog eens om' had hij grijnzend tegen Lindsey gezegd.