White Warrior

White Warrior - 16.

Sommigen hebben het misschien al gezien, sommigen weer niet. Ik heb bij elk hoofdstuk een klein stukje van het laatste gedeelte van de vorige hoofdstuk erboven neer gezet zodat je weer even weet waar we gebleven waren of wat er was gebeurd. Dat heb ik gedaan omdat ik bij sommige hoofdstukken ergens halverwege stopte, nu kan je weer even "terug lezen"

Fijne Paasdagen!

* Waar we gebleven waren bij hfst 15...*

Het komt wel goed Lin echt, niemand komt aan je. Dat moet je nu toch wel weten? en ik keek weer even vluchtig in de achteruitkijk spiegel. Ze gaf me snel een glimlach en haalde soort van opgelucht adem.

Je stelt me teleur dat je ook maar gedacht had dat er iets zou gebeuren met je. Ik bescherm je waar je ook mag zijn begrepen?.

Begrepen.

White Warrior - 16.

Ik liep heen en weer en heen en weer. Wanneer zou ik haar weer zien?. Ik kan uiteraard naar haar toe gaan aangezien zij niet weet waar wij wonen. Het was alweer twee dagen geleden dat ik haar gezien had en het slapen in die twee dagen was nou niet echt super.

Ik bleef maar dromen over haar en elke keer als het spannender werd tussen ons twee werd ik wakker. Om gek van te worden. Als ik haar gemarkeerd had was ik van plan om dan ook gelijk met haar naar bed te gaan anders zou er helemaal niks van mijn nachtrust over blijven.

'Ben je nou alweer bezig?' hoorde ik iemand achter me. Ik draaide me om en zag mijn goede vriend en Alfa voor me staan. 'Hey Nick', 'zeg op want je bent in zeer korte tijd erg onrustig geworden en erg vaak afwezig en als Beta zijnde kan je dat niet hebben. Kan ik het niet hebben, helemaal als er belangrijke dingen staan te gebeuren de komende dagen en weken'.

Ik zuchtte, ik had het hem nog niet eens verteld, waarom wist ik eigenlijk niet want we kennen elkaar al jaren. We zijn op gegroeid met elkaar en nu hij de leider was en ik zijn rechterhand was er eigenlijk niks veranderd tussen ons twee.

'Ik heb mijn zielsverwant gevonden' en ik wreef vermoeiend over m'n gezicht heen. 'Wat!? Maar dat is geweldig man!' en hij gaf me een klap op m'n schouder. Ik begon te grijnzen, blij dat hij het zo opvatte. 'Dank je', 'wie is het?'. 'Alex van de Warriors'.

'Zij? vandaar dat je haar zo de hele tijd aanstaarde. Ik had het eigenlijk ook wel kunnen zien nu ik er zo aan terug denk. Je gedroeg je toen al gelijk anders. Man, volgens mij krijg je je handen vol aan haar vanwege de dingen die we gehoord hebben over haar en het doden van de Black Blood'.

Toen ik dat hoorde begon ik te grommen, meer omdat ik toen te horen kreeg omdat ze hun gedood had en zelf gewond was geweest. Als ik er toen was geweest had ik het gedaan want zoiets laat je niet over aan een dame. En anders had ik haar opgevangen en voor haar gezorgd.

'Jo, aarde aan Evan' en ik keek hem aan. 'Je was weer even weg' verklaarde hij. 'Sorry, wilde je wat zeggen?' hij begon te grijnzen. 'Waarom bel je Ben niet even met de vraag of ze hierheen komen met een aantal van hun zodat we samen kunnen trainen. Waarschijnlijk zal zij dan ook mee komen' en hij wiebelde met z'n wenkbrauwen.

'Doe even normaal' en ik gaf hem een duw. 'Wat?' zei hij lacherig. 'Wil je haar nou zien of niet? Aan je gedrag te merken zeker want volgens mij dwaal je elke keer af naar haar. Dat zou ik wel doen als Brooke mijn zielsverwant was. Ik zou dan zeker mijn gedachten er niet bij kunnen houden' en hij begon weer te lachen.

Mijn hart was bijna mijn borstkas uit gesprongen zodra hij het had gezegd, dus waarom ook niet dacht ik. Ik liep naar de telefoon toe, zocht hun nummer op en belde. Na een tijdje hing ik op en zag ik Nick achter de computer zitten wat dingen in typen. Met een grote glimlach sprak ik 'morgen om één uur zijn ze hier'.