White Warrior

White Warrior - 25.

* Waar we waren gebleven bij hfst 24... *

En zodra hij dat gezegd had zag ik weer beelden op komen. Beelden van gisteravond waarvan ik moest blozen maar ook zo weer zou willen doen.

Dank je Evan, je hoeft me dat alleen niet te laten zien, we kunnen het ook zo weer doen en zodra ik dat dacht beet ik op m'n lip en grijnsde.

Ik hoorde gestommel aan de overkant van de gang en voor ik wist liep hij halfnaakt zijn slaapkamer weer in met donkere ogen die één en al lust waren.

White Warrior - 25.

Evan had me netjes terug gebracht naar huis en reed met de grootste glimlach weer weg. De tweede keer was nog zelfs beter maar daarna moest ik echt weer terug gaan. 'En hoe was het?' ik draaide geschrokken om. Ik zat met mijn gedachten nog helemaal bij Evan en had Denise niet eens aan horen komen.

'Geweldig' zei ik grijnzend en Denise knuffelde me. 'Ik ben zo blij voor je' en ze trok me mee richting haar huis. 'Laila komt er zo aan' toen we binnen kwamen pakte ze van alles en nog wat. En dan bedoel ik met van alles en nog wat- eten.

'Wij gaan dit even grondig bespreken' en ik draaide met mijn ogen toen ik allerlei dingen in mijn armen geduwd kreeg. 'Hup naar boven'. We wachtte even totdat Laila er was en toen zij er was werd ik een flink overhoord. In het begin vond ik dat nogal ongemakkelijk maar Denise wou zo graag weten hoe het was.

'Waarschijnlijk vind ik de mijne toch niet dus wil ik van jou weten hoe het voelt, ging en alles'. Daarna vertelde ik het toch, maar met hier en daar wat aanpassingen, ze hoefde niet echt álles te weten. 'Wauw' zei ze na afloop 'dat is nogal wat. Ik zou het zo gaaf vinden als ik dat zou kunnen doen met mijn zielsverwant maar dat zal er niet in zitten denk ik'.

'Hebben jullie trouwens nog wat van Shirley gehoord?' vroeg ik nadat ze klaar waren met mij verhoren. 'Het gaat beter met haar, ze is nogal zwak maar voor de rest is ze aardig hersteld'. Ik wilde nog steeds weten wat ze daar te zoeken had, hoe ze bij hun terecht kwam.

'Zijn jullie bij haar langs geweest?'. Denise schudde terwijl Laila knikte. Denise keek Laila verbaasd aan 'jij wel?'. Ze knikte weer 'ze heeft niet echt vriendinnen hier Denise en als ze toenadering zoekt naar Alex dan zegt dat meer als genoeg of niet dan'.

Denise keek Laila bedenkelijk aan en haalde vervolgens haar schouders op. 'Ik mag hier niet, punt' Laila keek mij even aan en vervolgens schoten we beide in de lach. 'Ach, dat hadden we nog niet door' zei ik lachend en Denise sloeg haar armen over elkaar.

'Ik ga zo denk ik even bij haar langs dan'. 'Wij hoeven niet mee toch?' Denise kreeg een stomp van Laila. 'Wat?! ondanks dat ze zo gewond was hoef ik nog niet aan haar bed te zitten en medelijden met haar te hebben. Waarschijnlijk heeft ze dit zelf veroorzaakt dus...'. Daar zou ze nog wel eens gelijk in kunnen hebben.

Ik nam vervolgens afscheid van ze en kreeg te horen van Laila dat ze nu gewoon thuis lag dus liep die kant op. Ik klopte aan en even later deed haar moeder de deur open. 'Oh Alex, wat leuk dat je even langs komt. Ze kan wel even wat bezoek gebruiken want ze zit alleen maar in haar kamer'.

Ze vertelde me welke deur ik moest hebben en ik klopte even later bij Shirley's kamer aan. 'Binnen' hoorde ik en ik deed de deur open. De hyacint geur sloeg me bijna omver en ik begon even te kuchen. Ik haat hyacint maar ik deed alsof ik maar even moest niezen, of ze erin trapte wist ik niet.

'Hoe gaat het?' en ik ging op haar voeteneind zitten. Naast haar bed lagen stapels en stapels met tijdschriften en een aantal borden met broodkruimels. 'Het gaat' zei ze. Ik zag dat ze donkere kringen onder haar ogen had zitten. Blijkbaar vergt het nogal wat van haar om volledig te genezen. Ze had wel een lichte kleur op haar wangen. Ze ziet er in ieder geval een stukke beter uit dan toen ik haar hier bracht.