White Warrior

White Warrior - 20.

* Waar we gebleven waren bij hfst. 19 ... *

Het was stil, iedereen leek te denken al zeiden de blikken van Jack en Ben meer dan duizend woorden. Die waren kwaad, heel erg kwaad. Ben klemde z'n kaken en begon te praten. 'Dan ben ik blij dat je de White Legends gebelt heb, we moeten met ze afrekenen. Ze hebben Shirley te grazen genomen en mijn vader voor dood achtergelaten. We weten nu meer over ze waardoor we ze kunnen pakken en dat gaan we zeker doen' hij keek vastberaden.

'We moeten dit ook doen want ze zijn ook een gevaar voor de mensen hier. Die kunnen er niks tegen beginnen dus moeten wij dit oplossen' en hij balde z'n vuisten en keek strak naar voren. Ik geloof dat de Black Blood nu een Alfa héél erg kwaad hebben gemaakt.

White Warrior - 20.

De volgende dag stond iedereen nog op scherp en alert. Ik had aangeboden dat ik samen met wat oudere weerwolven de boel ging bewaken terwijl de Jagers en nog een aantal vrijwillgers de training gingen volgen. Ben was er eerst op tegen maar ik stond erop.

'Ik red me wel, echt. De anderen mogen dan geen Jagers zijn maar omdat het volwassen mannen zijn zullen ze vanaf de buitenkant niet kunnen zien dat het geen Jagers zijn. Als er wat gebeurt, je weet dat ik snel ben, ik kan zo bij springen of desnoods deze kant op racen om om hulp te vragen'.

Hij had gewild dat ik de bij de training aanwezig zal zijn. 'Die haal ik dan wel een keer in' had ik gezegd. Jack vond het geen slecht idee 'als het echt ernstig is zullen de anderen echt hun mannetje staan. Alex is goed en dat weet je, bovendien is ze snel dus datgene wat ze zei kan ze zo doen'.

Ben zag toen ook wel in dat dit veilig genoeg zou zijn. Als we het niet zo deden dan misten we gewoon elke keer Jagers als ze naar de White Legends moesten of als ze hier weer moesten trainen. Nu hadden we ze gewoon gelijk allemaal in één keer gehad.

'Prima, maar vind je het niet erg dan omdat Evan hier ook zal zijn?'. 'Dat komt later allemaal wel, zolang we de grenzen veilig houden zal iedereen hier ook veilig zijn inclusief Evan. Hij loopt niet weg Ben, zo wel dan zoekt hij het maar uit' grapte ik.

Natuurlijk vond ik het verschrikkelijk, ik vond het al vier dagen verschrikkelijk dat ik hem niet zag. Als ik 's nachts niet sliep en ik overdag op een bepaalde tijdstip niet hoefde rond te lopen sliep ik, of ik waagde een poging in ieder geval. Soms lukte dat wat fijn was maar soms ook niet, tja, daar kon ik dan niks aan veranderen.

Toen het kwart voor twaalf was trokken de Jagers zich terug en werden die vervangen door gewone roedel leden. We hadden degene uitgekozen die wat kracht uitstraalde of er snel uitzagen. Het was dan ook niet altijd het geval dat ze dat waren maar dat kon de Black Blood moeilijk weten dus maakte we daar gewoon gebruik van.

Aangezien ik natuurlijk ook een opvallende verschijning was zouden ze mij sowieso herkennen en weten dat het de normale gang van zaken was wat hier gebeurde en rond liep. Jack had dat ook al laatst gezegd. Ze konden mij moeilijk weg houden omdat ik zo opviel, was ik er een aantal uren niet dan wisten ze dat er iets was.

Ik bleef nog even wachten zodat ik nog even kort een blik kon werpen op Evan. Stipt om twaalf uur kwamen er drie auto's aan waar jongens of mannen uit stapten. Ik maakte me gelijk zorgen, ze hebben toch nog wel een aantal achter gelaten om de boel daar te bewaken toch?. Ik zag dat Evan me zocht en zodra hij me vond zag ik dat hij Nick duidelijk maakte dat hij deze kant op kwam.

'Hé' zei hij rustig en voordat hij ook maar iets deed stond ik op mijn tenen en sloeg ik mijn armen om zijn nek heen. Hij deed even niks maar volgde al gauw mijn voorbeeld en daar was ik heel erg blij mee. Ik wilde hem zo graag zoenen maar ik denk dat als ik het contact moest verbreken het me pijn zou doen omdat ik wist dat ik weer weg moest en hem een tijdje weer niet zou zien.