KABULLENİŞ

🌿 15. BÖLÜM 🌿

Herkese merhaba diyerek yeni bölümümüzün müjdesini vereyim. :))

İnşAllah beğenerek okursunuz... :))

Eğer hikayemizi beğeniyorsanız kütüphanelerinize ekleyip, arkadaşlarınıza önerebilirsiniz. :))

Bu bölümden sonra olaylar yerine oturuyor ve inşallah ilerleyen bölümlerde bool bool Yusuf Ali ve Yaprak okuyacaksınız. ♡

Şimdilik ben kaçar ve bölümümüzle sizleri baş başa bırakıyorum.

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. :)

🍀□🍀□🍀

KEYİFLİ OKUMALAR

🍀□🍀□🍀

Aşk...
Görsende, görmesende, düşlesende, düşümesende, unutmak istesende... Her durumda acı verir sana ve her defasında gözyaşlarına engel olamazsın...
Aşk...
O'nu düşünürken, düşlerken,
birden gülümsemenin belirmesidir çehrende.
Aşk bir bakıma vuslatı beklerken,
sol tarafının umutla kaplanmasıdır. Aşk işte, bir yanda hüzün, diğer yanda umut...

( _YabanCicegi_ )

🍀□🍀□🍀

İnsan evleneceği kişiyi görünce
' keşke' dememeli, ' iyi ki' demeliydi...

🍀□🍀□🍀

Yusuf Ali' yi görmeyeli tam tamına 1 aydı ve özlüyordu Yaprak. Kendisine karşı duygusuz bakan gözlerini, hakaret etmesini, beni umursamamasını bile özlemişti. Onun varlığını özlemişti. Yeter ki o güzel yüzünü, aşık olduğu adamı görsün, gerisi genç kız için önemli değildi. Bu ayrılığa daha fazla dayanabileceğini zannetmiyordu ve kararını vermişti.Bugün Alvina ile konuşacak ve sevdiği adamın nerede olduğunu öğrenecekti.

Yaprak, Eslem ile birlikte ders bittikten sonra sınıflarından çıkıp, her zamanki gibi bahçedeki - her zaman olduğu gibi - kendi masalarına doğru ilerlediler. Boş olduğunu görünce de memnun bir ifadeyle gülümseyen genç kızlar, hemen sandalyelere oturdular.

Eslem, arkadaşındaki durgunluğun farkındaydı ve bunun nedenini de tahmin etmekte zorlanmıyordu. Arkadaşının kendisini açıklayarak rahatlayacağına inandığı çin konuşmayı kendisi başlattı.

" Yaprak neler oluyor? Bir aya yakındır çok dalgınsın ve bu durum beni üzüyor. "

Yaprak, arkadaşından duyduklarıya kapıya taraf olan bakışlarını karşısındaki arkadaşına çeviriyor. Bakışları her dakika kapıya tarafta, sevdiği adamı bekler vaziyetteydi. 'Neler oluyor? ' diye kendisine de çok soruyordu ve cevabı her zaman tek bir kapıya çıkıyordu; Yusuf Ali. Hafifçe boğazını temizleyip arkadaşına karşılık verdi.

" Eslem bilmiyorum ama onu bir aya yakındır görmüyorum ve bu durum beni böyle yapıyor. Özlüyorum... Sende Murat Hocayı görmediğin zamanlar ne hissediyordun? " diyerek sonlandırıyordı konuşmasını. Son sorduğu soruyu çok merak ediyordu. Arkadaşından duyduklarıyla, kendi hislerinin karşılaştırmasını yapacaktı kendi aklında ve kendisinin hissetlerinin, kendisine özgü olup olmadığının cevabını bulacaktı.