KABULLENİŞ

🌿 13. BÖLÜM 🌿

Hayırlı günler arkadaşlar nasılsınız bakalım? Yeni bir bölüm getirdim sizlere. Umarım beğenerek okursunuz ve o değerli yorumlarınızı benden esirgemezsiniz...

Bu hikayem benim ilk göz ağrım, ilk tecrübem olduğu için yeri bende ayrıdır. Umarım sizlerde her bölümü severek okuyorsunuzdur ve sonuna kadar da öyle devam edersiniz... ♡ :)

Şimdi ben kaçar ve sizleri bölümle başbaşa bırakıyorum.

Vote ve yorumları unutmuyoruz değil mi? :))

♡🍃♡🍃♡

KEYİFLİ OKUMALAR

♡🍃♡🍃♡

Bir özürle, yaralar sarılmazdı ama iyileşmesinde etken olabilirdi.

♡🍃♡🍃♡

Eslem geçmişini anlatınca, rahatladığını hissetse de aslında kırgınlığının ne kadar da doruk noktasında olduğunu anladı. Bakışları, karşısında kendisine pişmanlıkla bakan Murat ile kesişince bundan sonra neler olacağını düşünmeye başladı. Bu saatten sonra nasıl davranacakları, neler yapacakları hakkında da hiçbir bilgisi yoktu genç kızın. Aklında soru işaretleri dans ederken, bakışları hâlâ ilk günkü gibi sevdiği adamdaydı.

Genç kız geçmişindeki acılardan dolayı sevdiği adamdan nefret etmek istemişti unutmak için ama yapamamıştı. Ne kadar nefret etmek, unutmak istesede olmuyordu. Her daim kendisine aşkla bakan gözleri düşüyordu. Bu düşüncesi aklını ve kendisini ele geçiriyordu. İşini zorlaştırıyor ve nefret etmesini, unutmasını engelliyordu.

Genç kız, eski anılarının istilasına uğradı sevdiği adamın gözlerinin içine bakarak. İlk zamanları ne kadar da güzeldi oysa. Birbirimizin gözlerinin içine aşkla bakıyor hiç bıkmadan sevgimizi açığa çıkarıp, 'Seni Seviyorum ' demekten hiç bıkmıyorlardı.

Olmadık...

Başaramadık...

Genç kız düşünmeye devam etti. Belki de en baştan, ailesinin kendisine söylediklerini susmamış olsaydı, sevdiği adama anlatmış olsaydı bu durumda olmayacaklardı. Aşklarını doludizgin yaşamaya devam edeceklerdi. Ama yapamamamıştı genç kız. Kendisi yüzünden, kocasının ailesiyle arasının bozulmasını, ailesine tavır almasını istemedi. Acı çekmiş olsa da sevdiği adamın üzülmesine dayanamazdı. Şu anda da bakışlarından acı çektiğini görebiliyordu Eslem ve geçmişe lanet etmekten geri kalamıyordu.

Eslem bakışlarını bir an olsun sevdiği adamdan kaçırmadı. Şimdi her şeyi duymuştu ve ne söyleyeceğini çok merak ediyordu. Sevdiği adamın bakışlarındaki pişmanlığı, üzüntüyü ve acıyı görebiliyordu genç kız. Bu duyguların yanında farklı bir ışıltı vardı o harelerde. Mutluluk gibi...

Murat çok karmaşık hissediyordu kendisini. Karmakarışıktı. Sevdiği kadının dudaklarından dökülenleri acı bir şekilde işitmişti. Her gerçeklikle kendisine kızdı, annesine kızdı ve o kadına kızdı... Bunca zaman boşuna ayrı kalışlarına, acı çekmelerine üzüldü. Boşunaydı... Genç adam en çokta kendisine kızıyordu. Nasıl böyle bir aptallık yaptığına, karısını dinlemediğine, bu büyük hatayı yapışınına...

Murat düşüncelerini bir kenara bırakarak karısına baktı. Karısı... Hâlâ kendisinin karısıydı ki eski demek istemiyordu. Bu kural değişemezdi. Şimdi aralarındaki sorunları, acıları konuşacaklarına inanıyordu. Konuşmalarından sonra eskisi gibi olurlar mıydı bilmiyordu genç adam ama elinden geleni yapacaktı. Yeniden birlikte olacaklar, aşklarını özgürce yaşayacaklar ve yeniden karı koca olacaklardı. İnanıyordu genç adam. Daha doğrusu inanmak istiyordu.