KABULLENİŞ

🌿 46. BÖLÜM 🌿

Selamun Aleyküm arkadaşlar, nasılsınız bakalım? Geciken bölümler peş peşe grlirken inşaAllah gönlünüzü alabilmişimdir. 🤗

Son iki bölüm birkaç arkadaşım gözyaşlarını tutamamış, eğer duyguları sizlere böylesi gerçekçi aksedebildiysem çok sevinmiş olsam da, ağlattığım için de çok özür dilerim. Sizleri seviyorum bunu unutmayın lütfen. 😍

Bu bölümde bakalım bizleri neler bekliyormuş. Yorumlarınızı bekliyorum. 😍😍

Bu arada 1 MİLYON okunmanın üstüne çıktık. Hepinize teşekkür ederim. 💜

Ve şimdi sizleri bölümle baş başa bırakıyorum. Değerli yorum ve votelerinizi benden eksik etmeyin lütfen. 🙈

🌺☘🌺☘🌺

KEYİFLİ OKUMALAR

🌺☘🌺☘🌺

Kalp durdu, nefes tükendi...
Âşık öldü...
Hiçbir şeyin önemi kalmadı.
Âşık olmayınca, aşkının sahibi yokken;
Yaşamanın, nefes almanın anlamı kalmadı.
Ölmek istedin.
Peşinden gitmek istedin ama yapamadın.
Küçük bir can sana bağlıydı.
Anne dedi, kalbin attı.
Baba dedi....
Sessizlik oluştu.
Ses yok...
Gözyaşı var, acı var...
Gitme dedi.
Gitme!
Bizi sensizlikle bırakma.
Gitme sevdiğim adam.
Gitme baba!

_YabanCicegi_

🌺☘🌺☘🌺

Hayat insana her zaman eşit davranmazdı. Kimisi bu dünyada imtihana tabiî tutulur kimisi de... Bu dünyada da imtihana tabiî tutulanlar ikiye ayrılırdı: İsyan edenler ve imtihandır deyip duâ edenler.

Yaprak, sakinleştirici iğnenin etkisi bedeninde yavaş yavaş hükümdarlığını sonlandırırken, gözlerini açtı. Bakışları ilk önce yattığı oda da ardından da kendisine endişeli ve gözü yaşlı bir şekilde bakan ailesinde gezindi. Zihni yavaş yavaş olayları hatırlayıp adapte olurken, burada olmalarının sebebinin kendi şımarıklığından dolayı olan hatasında olduğunu anladı. Eğer kocasının sözünü dinlemiş olsaydı şu anda bu halde olmayacaklardı. Eğer o Allah' ın belası kemeri açmaya uğraşmasaydı, nazlanmasaydı bunlar olmayacak, arkadaşlarının düğününe mutlulukla ulaşacaklardı.

Sonra...

Sonra son olanlar aklına geldi. Kocasını camın ardından izliyordu. İzliyordu ama sesler yükseldi... Her şey düz çizgi halini almış 'dıııttt' sesi oda da ardından da beyninde yankılanmıştı.

Kocası, sevdiği adam ölmüştü. Kalbi durmuştu. Kendi hatasından dolayı ölmüştü. Onu seven adamı kendisi öldürmüştü. Bir hıçkırık koptu genzinden ve onu takip eden bir hıçkırık, bir hıçkırık daha... Ardı arkası kesilmeyen hıçkırıklar ağlamasını esir aldı. En sonunda oda da yankılanan bağrışlarıydı.

"Hayıırr... Ölemez! Beni, bebeğimizi bırakamazzz... Yusufff... Kocamm... Hayır... Benim yüzümdenn... Benim yüzümmdeeennn...." deyip kolundaki kabloyu çekip çıkardı ve ayağa kalkmak istedi ama yapamadı.

Ayşe Hanım elindeki mendiliyle gözyaşlarını kuruluyor, kocasının omzundan destek alıyordu. Erdem Bey' inde gözleri yaşarmıştı. Olanlara inanamıyordu. Uzun aradan sonra kavuştuğu kızı mutluluğu aşık olduğu adamla yakalamış iken, mutluyken, içten gülüyorken yeniden yıkılmıştı. Ahmet de yıkılmıştı. Kız kardeşinin durumuna, atışsalarda sevdiği eniştesinin durumuna ve yeni doğmuş olan yeğeninin yaşama savaşına...