Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~2~

07.03.2021 | Kim Seungmin fanfic

|Düzenlendi|

Neden böyle biriydim ki? Neden insanların benim hakkımdaki düşüncelerini bu kadar umursuyordum? Onlar beni takmıyorlardı . Fakat ben en ufak şeyi bile kafama takıyordum. Bu yüzden yabancılarla konuşmak benim için eziyet gibiydi her zaman. Zaten çoğu yeni girdiğim ortama Keita ve Mia olmadan girersem insanlar beni mutsuz, suratsız bir şey sanıyorlardı. Bu yüzden benimle muhatap olmayı tercih etmezlerdi genelde.Ama aslında bende normal bir insandım sadece biraz fazla çekingendim...

Bu düşünceler her zaman ki gibi kafamda dönerken bende kahvaltımı bitirip masadan kalktım. Bugün okulun ilk günüydü.Stresten doğru düzgün uyuyamamıştım bile ,yatakta öylece dönüp durmuştum.

Odama çıkıp hazırlanmaya başladım. Formamı giyip saçlarımı güzelce taradım ve salık bıraktım.Okulda makyaja izin verip vermediklerini bilmediğim için kararsız kalmıştım makyaj konusunda ama aynadaki zombi halimle gidersem de insanların göz sağlığını tehlikeye atardım.Göz altlarım uykusuzluktan çok kötüydü.Biraz kapatıcı ile bu görüntüden kurtulunca rahatlamıştım.Rimel yardımıyla da kirpiklerimi belirginleştirmiştim.Kirpiklerimin bu hali acayip hoşuma gidiyordu.İnsanın bakışlarını bile değiştiriyordu kesinlikle.

Birazda allıkla yüzüme renk kattım ve renkli bir nemlendiriciyi dudaklarıma sürünce hazırdım.Aynadaki halime bakınca kesinlikle ilk halime göre daha iyiydim.Daha fazla oyalanırsam geç kalacaktım bu yüzden çantamı da alıp odadan çıktım. 

Babam beni arabada bekliyordu.Okulun ilk günü olduğu için bırakmak istediğini söylemişti.Bende tabii ki kabul etmiştim.Canıma minnetti!

Yolculuk sessiz geçti ve okulun önüne geldik. Ben camdan okulun bahçesindeki insanlara bakarken babam anlamıştı yine korktuğumu. Elimi tutup söze başladı."Sadece sakin ol , terapide öğrendiklerini unutma tamam mı ? Stres yapmana hiç gerek yok, sadece arkadaş edinmeye, alışmaya çalış" deyip gülümsedi bana. Bende aynı şekilde gülümsedim ve uzanıp öptüm yanağından."Teşekkürler babacım."dedim ve kapıyı açtım." İyi dersler bir tanem görüşürüz."dedi babam gülümseyerek."Görüşürüz."dedim bende arabadan inerken.Kapıyı kapatıp babamın gidişine baktıktan sonra arkamı döndüm. 

Bahçede gördüğüm kalabalıkla karnıma ağrılar girmeye başlamıştı bile. Aklımda sürekli düşünceler dönüp duruyordu. Kendi sesimi duyamıyordum resmen.Ama bugün güzel geçecekti,geçmek zorundaydı.Gece kafamı yastığa koyduğumda kendimi rahatça uykuya bırakmak istiyordum.Düşüncelerin içinde boğulmayı değil...

Hemen okula girdim ve ilk durağım olan müdürün odasına geldim. Kapıyı tıklattım ve içeriden gelen Gel sesi ile kapıyı açıp içeri girdim. Benim geldiğimi gören Bay Park , hemen kafasını kağıtlardan kaldırdı ve yüzünden bir gülümseme ile bana baktı.

"Günaydın Soomin"dedi gülümseyerek."Günaydın Bay Park , nasılsınız? "dedim kapıyı kapatırken."İyiyim teşekkür ederim, sen nasılsın?"dedi ve sandalyeyi işaret etti oturmam için."Teşekkürler bende iyiyim." dedim ve  sandalyeye oturdum.

"Ben sınıfım öğrenmek için gelmiştim." dedim Bay Park'a bakarak o da hemen bilgisayarına yöneldi."Tabi hemen bakalım."deyip bir kaç saniye bilgisayarda bir şeyler yaptı .Sonrasında bana dönüp "3-3 sınıfın, 2. Katta."dedi bana bakarken.

"Teşekkürler Bay Park."dedim ve hafifce eğildim."Rica ederim."dedi.Bende ayağa kalktım ve odadan çıktım. Müdür 3. kattaydı , bende alt kata inip sınıfımı arıyordum ki ders zilinin çaldığını duydum.İlk günden derse geç kalmamak için dua ediyordum sınıfı ararken.Ben gerginlikle sınıfı ararken kapısında 3-3  yazan sınıfı gördüm ve kapıda bir adam bekliyordu öğretmen olduğunu düşünüp hızla ilerledim.