Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~32~

11.06.2021 | Kim Seungmin fanfic

2k olduk teşekkürler🤧💜

Kapının açılması ile kafamı çevirmiştim.
Kapının önünde Soohyun bana bakıyordu.

"Ne var ?"demiştim.

"Çok sessizsin. Merak ettim seni."demişti ilgili bir şekilde.

"Bu halde ne yapmamı bekliyorsun, gülmemi falan mı?"demiştim.

"Tamam tamam, akşam akşam uğraşmayacağım seninle. Daha fazla yorulma uyu artık , iyi geceler."demiş ve çıkmıştı odadan.

Ben ise elimi hemen yastığın altındaki telefona atmış ve elime almıştım telefonu.
Saate baktığımda gece 1'e geliyordu. Daha iki saat vardı. Oturup beklemek sıkıcı olduğu için bir süre uyumaya karar vermiştim.

Telefonu tekrar yastığın altına koymuş ve uzanmıştım yatağa. Ardından kısa bir uyku için kapatmıştım gözlerimi.

°°°

Gördüğüm kabusun etkisi ile sıçrayarak uyanmıştım. Uzandığım yerde doğrulmuş ve yastığın altındaki telefonu almıştım elime.

Saate baktığımda 3'e geliyordu. Daha fazla yatmak istemediğim için kalkmıştım yataktan. Telefonu tekrar yastığın altına koymuş ve camın önüne gitmiştim.

Camdan dışarı bakarken gördüğüm hareketlilik ile heyecanlanmıştım. Birkaç araba çoktan yola çıkmıştı. Biraz sonra ise Soohyun yanında adamlar ile birlikte binmişti arabaya. Ardından onlarda gitmişti.

Duyduğum titreme sesi ile yatağa gitmiş ve telefonu elime almıştım.

*.*
Artık arayabilirsin.

*Ben*
Tekrardan çok teşekkür ederim.

Demiş ve çıkmıştım mesaj yerinden. Hemen Seungmin'in telefon numarasını yazmış ve arama tuşuna basmıştım.

Telefonu kulağıma götürmüş ve diğer elimi de sanki kalbim yerinden çıkmasın diyerek göğsümde tutuyordum.

Birkaç saniye sonra duyduğum ses ile daha da heyecanlanmıştım.

"Alo?"demişti boğuk sesi ile.

"Seungmin benim , Alice."demiştim heyecandan titreyen sesimle.

"Alice!"bağırması ile telefonu kulağımdan uzaklaştırmıştım.

"Sakin ol ,benim."demiştim.

"Sinyal, sinyalin yok. Bulamadık seni bir türlü güzelim."sesinden ağladığı belli oluyordu.

"Evet, cihazın üstümde olmadığını bende bugün fark ettim."

"Neredesin sen?"

"Bilmiyorum. Telefon sinyalinden bulmaya çalışın. Ama ormanda bir yerde olduğum çok belli."demiştim penceremden bakarken.

"Tamam güzelim sakın kapatma, bulacağız seni . Söz veriyorum bulacağız."demişti.

Sanki beni görecekmiş gibi kafamı sallamıştım.

"Sen...sen nasıl buldun telefonu?"demişti.

"Bende inanamıyorum hala, resmen mucize oldu Seungmin. Beni tuttuğu evde ki kadınlardan biri verdi bana telefonu."

"Ne, ciddi misin?"demişti şaşkınlıkla.

"Evet ,beni rahmetli kızına benzetmiş. Kurtul bu psikopatın elinden dedi. Soohyun gece 3'te evden ayrılacak sabah saatlerinde gelir, o zaman ara arkadaşlarını dedi ve verdi telefonu."demiştim.