Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~12~

26.04.2021 | Kim Seungmin fanfic

|Seungmin|

"Üzgünüm güzelim biz mutlu olamayız."

Alice dolu gözleri ile bakıyordu bana. Onu üzmek hiç istediğim birşey değildi.
Ama elimden birşey gelmiyordu , biz birlikte olamazdık. Birbirimizi ne kadar çok seviyor olsak da, olmazdı.

"Seni bilmiyorum, ama ben seninle tanıştıktan sonra etrafımda o kadar dert varken yanında en huzurlu ve mutlu hissettiğim kişisin. " Demişti dolu gözleri ile gözlerime bakarken.

"Bende seninle huzurluyum, mutluyum. Ama bu yeterli değil. Ben daha kendi dertlerim yüzünden kendimi koruyamıyorum. Ve hepsi bir kenara , Hyerin. Hyerin varken asla mutlu olamayız.
Onun ne kadar tehlikeli olduğunun farkındasındır umarım." Demiştim.

"Ya bıktım artık şu kızın adını duymaktan. Yeter. Sana her yaklaştığımda Hyerin'in adını duymaktan bıktım." Sonda sesi titremişti.

Ardından içeri gitmişti.

Ben ise sadece arkasından bakmıştım.

Gördün mü ? Şimdiden belli değil mi mutlu olamayacağımız?

°°°

|Alice|

Yanımda hissettiğim hareketlilik ile kafamı oraya çevirmiştim.
Dano uyanmış bana bakıyordu.
"Günaydın." Demişti enserken.
"Günaydın." Demiştim.
"Ne zaman uyandın ?"
"Bir kaç dakika önce uyandım bende."

Tabiki yalandı. Seungmin ile balkonda konuşmamızdan sonra gözüme gram uyku girmemişti.

Gerçekten bizden olmaz mıydı?

Dano ile klasik sabah rutinimizi yapmış ve aşağıya inmiştik. Daha kimse yoktu.
"Hadi şunlar gelmeden hazırlayalım şu kahvaltıyı." Demiş ve mutfağa girmişti Dano.
Bende peşinden gitmiş ve ona yardım etmiştim.

"Ne zaman söyleyeceksin?" Demişti Dano.
Anlamadığıma dair bakışlar atınca cevaplamıştı.
"Kâbus olayını." Demişti.
Derin bir iç çekmiştim. Aslında hala daha anlatmak istemiyordum.

"Kahvaltıyı edelim. Söyleriz bi ara."
"Ne kadar erken söylersen o kadar iyi Alice. Durum ciddi." Demişti Dano.

"Ciddi olan ne?" Duyduğum ses ile arkama dönmüştüm.
Seungmin balkon kapısından bakıyordu bize.

Ne yani sabaha kadar orada mı durmuştu.
Delirmiş olmalı.

"Napıyorsun orada Seungmin. Ödümü koparttın." Demişti Dano.

"Bir soru sormuştum?" Demişti Seungmin cevap vermemizi beklerken.

"Kahvaltıdan sonra anlatacağız Seungmin. Neyse ben masaya şunları koyup geleyim." Demiş ve içeriye gitmişti Dano.

Seungmin ise hemen yanıma gelmişti.
"Noluyor?" Demişti arkamda durup.
Ona dönmüştüm.
"Bazı dertler." Demiş ve Dano gibi hazırladıklarımı masaya götürmek için mutfaktan çıkmıştım.

"Ee söyleyin hadi." Demiş ve karşımıza oturmuşlardı. Kahvaltımızı etmiş ve etrafı toplamıştık.

"... Sonrada koşup gitti. Birkaç gündür mutsuz olmamın sebebi bu yani."
Sonrasında Dano'ya dönmüştüm.
"Oldu mu?" Fısıldayarak söylemiştim.
Dano ise göz devirmişti .

Erkeklere baktığımda hepsi hayretle bakıyordu bana.
"Cidden artık bu adama ne diyeceğimi bilmiyorum. Ve sana da." Demişti Minho.

"Ben ne alaka?" Demiştim Minho'ya.
"Kaç kere sorduk sana neden birşey söylemedin Alice? Kâbus olmasaydı söylemeyecektin belli ki."
"Evet söylememekle hata ettim biliyorum ama korktum bende. Kendime bunu yapmayacağımın garantisini veremiyorum."
Demiştim.