Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~16~

02.05.2021 | Kim Seungmin fanfic

"Daha iyi misin?" Demiş ve yanıma oturmuştu Mirae.

Kafa sallamıştım ama gram iyi değildim.
Hyerin'i gördüğüme emindim. Hatta konuşmuştum bile onunla . Ama bir anda neden ortadan kaybolmuştu ?

"Hadi gel çıkalım yukarı o zaman." Demişti Mirae. Kafa sallayıp takip etmiştim onu. Bahçeden içeri girmiştik.

Diğerlerinin yanına gittiğimizde hepsinin bakışları daha doğrusu garip bakışları benim üzerindeydi.

"Doktor geldi daha demin. Durumunun iyi olduğunu söyledi . Böyle devam ederse taburcu edilebilirmiş birkaç güne." Demişti Felix.

"Neden içerde değilsiniz ?" Demiştim. Çünkü hepsi kolidorda duruyordu.

"Uyuyor şuanda o yüzden girmedik." Demişti Minho.

Kafa sallamış ve kapıya yönelmiştim. Kapının kolunu kavramış ve açmıştım. İçeri girip Seungmin'in yanındaki sandalyeye oturmuştum.

Düzenli nefes almasından belliydi uyuduğu.
Uyumasını fırsat bilerek yaklaşmıştım ona.
Ellerimi çenemin altına koymuş ve onu izlemeye odaklanmıştım.

Elimi yanağına götürmüştüm yavaşca.

"Özür dilerim." Demiştim kısık bir sesle.

"Zor olan hayatının içine girip daha da zorlaştırdığım için özür dilerim. Ama engel olamıyorum kalbime. Bir tarafım seninle olmamı söylüyor , seni kurtarmak istiyor başındaki belalardan . Bir tarafım ise çekip gitmek istiyor buradan. Ne yapmalıyım ha? Bırakmalı mıyım herşeyi yoksa seni zorluyor olsam da savaşmalı mıyım?"
Uyansın istemiyordum bı yüzden kısık sesle konuşuyordum.

Elimi yanağından çekmiş ve kalkmıştım. Bizimkilerin yanına , kolidora gitmiştim. Ardından tanımadığım bir kaç insan görmüştüm. Biraz daha baktığımda aileleri olduğunu anlamıştım.

Onlar adına sevinmiştim ama bir anda suratım düşmüştü. Hepimizi merak edecek , yanında olacak bir ailesi vardı. Fakat Seungmin'in ne bir annesi ne de onu merak edecek babası vardı.

Onun ailesi bizdik.

Ailesinden bir tek Felix vardı. Ona tek sahip çıkan oydu. Minho , Hyunjin,Dano ,Mirae vardı . Ve artık ben vardım.

Seungmin'i yalnız bırakmak istemiyordum bu yüzden geldiğim gibi geri dönmüştüm.

Kapıyı yavaşça açmış ve kalktığım yere oturmuştum tekrar. Ardından daha demin yaptığım gibi ellerimi çenemin altına koymuş ve onu izlemeye başlamıştım.

Yavaş yavaş bütün yüzünü inceliyor ve aklımın her köşesine kazıyordum.
Gözlerine geldiğimde bana baktığını görmüştüm. Bir anda ellerimi çekip düzgün oturmuştum.

"Uyanmışsın." Demiştim
Gülmüştü cevabıma.
"Çok baktın hayırdır?"
"Aman bakmam bir daha ." Demiş ve çevirmiştim kafamı.
Gülme sesi duyunca mutlu olmuştum.
Ne kadar saçma bir konuşma olsa da sonunda o da gülüyordu.

"Diğerleri nerede?" Demişti.
"Noldu beni beğenemedin herhalde." Demiştim gülerek.
"Seni beğenmemek mümkün mü?"
"Aileleri geldi dışarıdalar Felix'ide iş yerinden çağırdılar." Demiştim.
Kafa sallamıştı.
"Seninkiler yok mu?" Demişti bana dönerek.

"Hastanedeler zaten seni kontrol etmeye geliyorlar arada." Demiştim.

Kafa sallamıştı.

"Seungmin."
"Efendim?"