Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~43~

18.07.2021 | Kim Seungmin fanfic

"Hadi ama Eunmi, yemen lazım."demiştim isyan edercesine elimdeki kaşığı Eunmi'nin ağzına götürmeye çalışarak.

Eunmi ise kafasını sallıyordu sağa sola.

"Peki,pes ediyorum sen kazandın."demiştim kaşığı tabağa koyarak ve oturduğum sandalyede geriye yaslanmıştım.

Eunmi ise mama sandalyesinde otururken bir yandan da önüne koyduğum oyuncakları ile oynuyordu.

Eunmi'yi izlemiştim uzun süre. Onu izledikçe dün akşam yaşadıklarım canlanıyordu gözümün önünde.

2 gün sonra geleceklerdi. Ben ise hiç birşey olmamış gibi devam ediyordum.

Sabah her zamanki gibi erkenden kalkmış ve Seungmin ile kahvaltı yapmıştık. Ardından Seungmin hazırlanıp işe gitmişti ve biraz sonra da Eunmi uyanmıştı. Bende ona yemek yedirmeye çalışıyordum fakat bir kaşık bile yemiyordu.

Eunmi kafasını oyuncaklardan kaldırmış ve bana bakmıştı. Bana baktığını fark edince gülümsemiştim. Fakat o dudağını büzmüş ve ağlama moduna geçmişti.

Kollarını kaldırmış ve bana uzatmıştı.
Mama sandalyesinden kucağıma almıştım.

Yüzüme bir süre bakmış ve kafasını göğsüme yaslamıştı.
Bir eliyle de önüme gelen saçlarım ile oynuyordu.

"Noldu annecim,neden üzüldün?"demiştim sırtını sıvazlarken.

Kafasını kaldırmış ve bana bakmıştı.
Tatlılığına dayanamamış ve burnuna öpücük kondurmuştum.

Elini kaldırmış ve gözümün altından düz bir çizgi halinde aşağıya , dudaklarıma kadar gelmişti.

Ben ise ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. 

Elimi yanağıma götürmüştüm ve ıslaklığı görünce ağladığımı fark etmiştim.

"Ben ağladım diye mi üzüldün?"demiştim şaşkınlıkla.

O ise tekrar kafasını göğsüme yaslamıştı.

Ben ise şaşkın bir şekilde bakakalmıştım.

Günden güne daha da tatlı olmaya başlıyordu ve bu benim bazı kararları almamı daha da zorlaştırıyordu.

Bana fazlaca düşkündü Eunmi. Özellikle de son zamanlarda daha da düşkündü.

Normalde tek başına uyuyordu fakat bu aralar ben yanında yatmadığım sürece uyumuyordu.

Evin içinde sürekli kucağımda durmak istiyordu ya da şuanda olduğu gibi göğsüme yaslanmak.

Ben ise sırtını sıvazlayıp onunla konuşuyordum.

Sakin bir çocuk olduğu için fazla zorlanmıyordum ama şimdiden fazlaca duygusaldı.

Hayatımda hiç duygusal bebek görmemiştim fakat Eunmi çok duygusaldı.

Mesela daha demin olduğu gibi.

Benim ağladığımı görünce o da ağlamaya başlıyordu.

Ben gidince de ağlayacak mıydı?

Eunmi kafasını kaldırınca onu bacağıma oturtmuş ve boşta olan elim ile kaşığa uzanmıştım.

Kaşığa yemekten biraz almış ve Eunmi'ye uzatmıştım.

Birkaç saniye suratıma bakmıştı. Gözleri resmen konuşuyordu benimle.
"Ciddi misin anne?" diyordu bakışlarıyla bana.

"Evet birtanem, ciddiyim. Hadi ye bakalım yemeğini."demiştim gülümseyerek.