Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~19~

10.05.2021 | Kim Seungmin fanfic

Sahil kenarında bir banka oturmuştum. Etrafımdaki insanlar yağmurdan kaçıyordu fakat ben sevgiyle karşılamıştım yağmuru.

Küçükken her yağmur yağdığında gök yüzü ağlıyor zannederdim. Pencere önüne geçer ve gök yüzünü teselli etmeye çalışırdım.

Ama sanki bu seferde gök yüzü beni teselli etmeye çalışıyordu.

Telefonumun çaldığını fark edince ekrana baktım bir numara vardı. Biraz düşününce abimin numarası olduğunu anladım.

Fakat telefonu sessize alıp açmamıştım aramayı.
Şuanda kimseyle konuşmak istemiyordum.

Beynim uyuşmuş gibi hissediyordum. Aklındaki onca düşünce yavaş yavaş gidiyordu. Ardından ayağa kalkmış ve tekrardan nereye gittiğimi bilmeden yürümüştüm.

Şimşekler çakıyordu. Ve ben şimşeklerden korkardım fazlaca. Her şimşek çaktığında annem ile babamın yanına giderdim.
Fakat şuanda bunu bile umursamıyordum. Hatta şimşek bana denk gelse diyerek geçiriyordum içimden.

Yorulunca bir binanın duvarına yaslanmıştım. Üstüm sırılsıklam olmuştu. Tabiki buda umrumda değildi.

"Zavallı Alice , neden ağlıyorsun?"
Duyduğum ses ile kafamı kaldırmış ve önümde duran kişiye bakmıştım.

Muyoung.

"Git buradan." Demiştim yüzüne bakarken.

"Gideceğim ama beraber gideceğiz Alice." Demiş ardından elini bileğime atmıştı ve beni çekiştirmeye başlamıştı.

"Bıraksana beni ya , bırak!" Bir yandan bağırıyordum bir yandan da bileğimi tutan elinden kurtulmaya çalışıyordum.

O ise hiçbir şey söylemeyip sürüklüyordu sadece beni.

Telefonu çalmıştı bu yüzden durmuştu. Telefonda biriyle konuşuyordu. Bende bu anı fırsat bilip kurtuldum elinden. Ardından tüm gücümle koşmaya başladım.

"Alice!" Arkamdan duyduğum bağırış sesine bakmayıp devam etmiştim koşmaya .

Birkaç dakika sonra arkamda görmemiştim bu yüzden orada olan bir binanın içine girmiş ve alt katına, depoya inmiştim.

Nefes nefese kalmış bir halde yaslanmıştım duvara.

Telefonumu elime aldığımda 34 cevapsız çağrı yazısını görmem ile şok olmuştum. Hepside abimden gelmişti.

Ben ekrana bakıp şok yaşarken abim beni bir daha aramıştı. Hemen açmıştım.

"Alice , nerdesin telefonunu neden açmıyorsun ?" Demişti abim sinirle.

"Abi peşimde o peşimde." Demiştim nefes almaya çalışırken.

"Kim peşinde Alice noluyor?"

"Muyoung. Seninle birlikte gideceğiz diyo götürmeye çalışıyor zor kaçtım elinden ama hala bulabilir beni."demiştim acele ile.

"Lanet olsun nerdesin Alice?"

"Ben...ben bilmiyorum abi. Nerede olduğumu bilmiyorum. Bir binanın deposuna indim. Tek bildiğim bu şuanda." Demiştim.

"O zaman konum at bana hemen tamam mı yola çıktım ben . Kapatma telefonu da." Demişti.

Ardından aramayı kapatmadan konum atmıştım abime.

Telefonun sağ üstüne baktığımda şarjın 5 kaldığını görmem ile korkmuştum.

"Abi şarjım 5 napacağım?" Demiştim.