Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~40~

06.07.2021 | Kim Seungmin fanfic

|Bir ay sonra|

"Bu kadardı değil mi?"demişti Hyunjin bavulları kontrol ederken.

"Evet, bu kadar. Hadi gidelim, kapıda bizi bekliyorlar."demiştim.

Sonunda hep beraber Londra'ya gelmiştik. Beraber olduğumuz için içimde garip bir heyecan vardı. Büyüdüğüm evi, sokakları, okulumu onlara göstermek istiyordum.

Özellikle de Seungmin'e.

Boşta olan sol elimde Seungmin'in eli ile dolunca solumda duran Seungmin'e gülümsemiş ve kapıya doğru ilerlemiştik.

Kapı açılmıştı ve bir sürü insan vardı. Herkes heyecanlı bir şekilde görmek istediği kişiyi arıyordu.

Havada sallanan dört elin sahibine bakınca gülümsemiş ve diğerlerine göstermiştim.

"Oradalar."demiştim ve hepimiz o tarafa doğru hızlı adımlarla yürümeye başlamıştık.

Yaklaşık yarım saat sonra Mia'nın evine gelmiştik. Ev oldukça geniş olduğu için hepimize yetecek kadar alanı vardı.

Eve girmiş ve eşyalarımızı odalara koymuştuk.
Salona geçerken elimdeki telefonun ekranını açmış ve saate bakmıştım.
Saat gece 1'e geliyordu.

Yolculuktan dolayı fazlasıyla yorgundum bu yüzden diğerlerine iyi geceler dileyip direk uyumaya gitmeyi düşünüyordum.

Salona girdiğimde hepsi vardı ve sohbet ediyorlardı.

Dışarıda ki ışıklar dikkatimi çekince pencereye doğru gitmiştim.

Etraf değişmişti. Lise 3'e giderken ayrılmıştım bu şehirden ve şuanda üniversite 3'e geçiyordum. Zaman hızlı ilerliyordu.

"Görüyor musun sizin evi?"demişti Mia.

Kafamı sallamıştım.

"Evet."demiştim.

"Sizden sonra kimse girmedi o eve. Hala daha da boş, sizin bıraktığınız eşyalar var. Anahtarı da bizde duruyor hala."demişti Mia.
Ev Miaların evine çok yakın olduğu için anahtarı onlara vermiştik. Fakat ben çoktan anahtarın yok olduğunu düşünüyordum bu yüzden şaşırmıştım anahtarın hala durmasına.

"Cidden mi?"demiştim şaşkınlıkla.

"Evet."demişti Mia gülümseyerek.

"O zaman,yarın gidelim mi?"demiştim.

"Olur gideriz."demişti Keita.

Ben ise küçük çocuk gibi zıplamıştım yerimde.

"Hadi yatalım artık , çok uykum geldi."demiş ve ayağa kalkmıştı Hyunjin.

Hepimiz birbirimize iyi geceler demiş ve uyumak için odalara çekilmiştik.

°°°

"Yeter be kaç saattir sesleniyorum, gelen gelsin."demiş ve sinirle oturmuştum masaya.

Sabah heyecandan erken saatte uyanmıştım.

Uzun bir süre uyanmalarını beklemiştim fakat hiçbiri uyanmamıştı. Bende kahvaltı hazırlamıştım ve saat 11'e gelmişti.

Ve hala daha kalkmamışlardı.

Tek tek kapılarına gidip uyandırmış, kahvaltının hazır olduğunu söylemiştim hepsine.

Hepsinin tek dediği ise tamam geliyorum.

Ama 15 dakikadır hiçbiri gelmiyordu.

Bu da beni fazlasıyla sinirlendirmişti.