Stay As You Are | °Kim Seungmin° (Düzenleniyor)

~37~

26.06.2021 | Kim Seungmin fanfic

| Seungmin'den |

Soohyun'un nerede olacağını az çok tahmin edebiliyordum.
Alice'i kurtardığımız evde olamazdı, oranın adresini biliyorduk ve onu anında yakalayabilirdik.

Ne zaman kızgın olsa , düşünecek olsa annesinin ailesinden kalan yazlığa giderdi.
Ne kadar yazlık olsa da çok ıssız bir yerdi. Daha önce götürmüştü beni.

Şuanda da bize kızgındı ve Alice'i tekrar almak için planlar yapmaya başladığına emindim.

Fakat o plan yapamadan ben onun hayatına son verecektim.

Yaptığım şeyden sonra belki sonum hapishane olacaktı fakat umrumda değildi. Tek istediğim bir daha o pisliği görmemekti.

Birkaç saat sonra ağaçların arasındaki ev görünmeye başlamıştı.

Ev, iki katlı fakat küçük bir evdi. Soohyun'un bu evde en sevdiği şey ise evin bulunduğu yerdi. Evin arkasında olan uçurum ve deniz onun aklını toplamasına yardımcı oluyordu.

Soohyun'un annesi hayatımıza girmeden önce Soohyun ile arkadaştım. Babam tanıştırmıştı bizi. O zamanlar arkadaşım olarak hayatımdaydı ve benim haberim olmadan babam onu eve çağırırdı. Akşam eve geldiğimde ise ikisini başbaşa otururken bulurdum.

Ne kadar babamın arkadaşım ile anlaşması mutlu etse de , öz oğluyla birlikte bile oturmayan adam benim arkadaşım ile oturuyordu.
Bu kalbimi kırmaya her zaman yetiyordu.

Babam sürekli Soohyun'u bana herşeyi ile överdi. "Hayattaki idolün Soohyun olsun" derdi her zaman. O zamanlar buna anlam veremezdim tabiki de ama şimdi veriyordum. Onu tanıdıkça babama ne kadar benzediğini görebiliyordum.

Arabamı park etmiş ve evin önüne doğru yürümüştüm. Evin ışıkları açık olmadığı için uçurumun kenarında olduğunu tahmin etmiştim.

Evin kenarındaki uçuruma giden taşlı yoldan ilerlemiş ve Soohyun'un görmeyi ummuştum.

Ellerim ceketimin cebinde, yavaş yavaş ilerliyordum. Biraz sonra sandalyede oturmuş ve denizi seyreden Soohyun'u görmem ile gülümsemem yüzüme yayılmıştı.

Ayak seslerimi duymuş olacak ki arkasını dönmüştü.

"Beklenmeyen misafir, en sevdiğim."demişti ayağa kalkarak.

Yüzünü görmem ile durmuştum. Aramızda nerdeyse iki metre vardı. Daha fazla yaklaşırsam rahat durmayıp bana saldıracağını biliyordum , şimdilik konuşmak istediğim için arayı kapatmamıştım.

"Tahmin ettiğim gibi, buradasın."demiştim gülümseyerek.

"Evet buradayım."demişti ellerini yana doğru açarak.

"Ziyaretinizin sebebi nedir acaba öğrenebilir miyim canım kardeşim?"en sondaki söylediği kelimeyi bastırarak söylemişti.

"Planlarını bozmaya geldim."demiştim.

"Valla şuanda bana nasıl bir yardım yaptığını bir bilsen."demişti gülerek.

Ben ise kaşlarımı çatarak ona bakıyordum.
Ardından arkamda duyduğum adım sesleri ile arkama dönmüştüm fakat boynuma sarılan kolları fark edince bir an ne olduğunu anlayamamıştım.

Adamlardan birinin geldiğini fark edince şaşırmıştım çünkü Soohyun buraya kendinden başka birilerini getirmezdi kolay kolay.

Adamın boyunun benden kısa olması sebebiyle avantajımın olduğunu fark edince tabiki de kullanmıştım bu avantajı.