Our War | Nasza wojna

Studia

Cała nauka na studiach była bardzo przyjemna, a zajęcia terenowe wiele wnosiły. Lekcje na uczelni nadal wyglądały tak samo, w końcu nadal ci sami nauczyciele ich uczyli.

W ciągu nauki bliźniaki skupiali się na tym by zdobywać jak najlepsze wyniki. Byli bardzo zdolni co nie raz można było zauważyć. Jednak poza wszelkimi zajęciami Natalia nadal rozmyślała czy powinna iść do agencji. Wujek Tomek, który zaczął często odwiedzać młodych cały czas przekonywał bratanicę by nie rezygnowała z tego marzenia. Tak samo uważali jej rodzinę i Adam. Mimo to dziewczyna nadal nie była przekonana, nie potrafiła pogodzić się z myślą oddzielenia od brata bliźniaka.

Całe te rozmyślenia zmieniły się po jednych z zajęć terenowych które odbyły się na strzelnicy pod okiem szefa agencji wywiadu, który akurat był w Poznaniu w sprawach służbowych. Po znajomości z profesorem od zajęć terenowych z uczelni zgodził się gościnnie przyjrzeć pracy studentów. Gdy na strzelnicy uczniowie mogli wybrać sobie broń jaka była dostępna wszystkich zdziwiło, że bliźniaki wybrali najszybciej nawet bez zastanowienia. Natalia gdy tylko zobaczyła pistolet VIS-100 wiedziała, że to z niego będzie strzelała. Szybko załadowała naboje i bez zastanowienia podeszła w kierunku tarcz by po chwili bez dokładniejszego celowania oddać kilka strzałów w sam środek.

-Woooooooooow! - rozległo się wśród studentów.

Adam tylko uśmiechnął się do siostry podchodząc do niej i trzymając w ręce karabin snajperski z którego również oddał kilka celnych strzałów.

Po tym rozległy się oklaski, a bliźniaki przybiły sobie piątki. Wycieczka w wojsku pokazała z jakiej broni najlepiej im się korzysta.

-Jestem pod wrażeniem waszych umiejętności. - powiedział szef AW podchodząc do rodzeństwa. - To wy jesteście tymi uzdolnionymi bliźniakami?

-Tak. - odpowiedzieli równo spoglądając na mężczyznę.

-Macie talent w strzelaniu, przydaliby mi się tacy agenci. Nie myśleliście czasem nad szpiegostwem?

-Ja myślę tylko o wojsku, ale moja siostra bardzo by chciała zostać szpiegiem tylko nie jest do końca zdecydowana. - szybko odpowiedział Adam przez co poczuł na sobie nieprzyjemny wzrok blondynki.

-Byłabyś naprawdę świetną agentką, a ja byłbym zaszczycony mając kogoś tak utalentowanego w szeregach AW. - mężczyzna uśmiechnął się lekko do dziewczyny.

-Chętnie spróbuję swoich sił w agencji. - Natalia odwzajemniła uśmiech czując jednocześnie napływ nadziei na spełnienie marzenia.

-W takim razie drzwi są dla ciebie otwarte przyszła agentko. - rzucił mężczyzna puszczając oczko i odchodząc w kierunku reszty studentów.

-Teraz już raczej się nie wycofasz siostrzyczko. I jakoś przeżyjemy rozstanie.

-Pewnie masz rację, a kiedyś może będziemy mogli razem pracować.

***
Od tamtego dnia Natalia była w pełni przekonana do agencji wywiadu i choć czasem jeszcze bała się rozłąki z bratem wiedziała, że jakoś sobie z tym poradzą. Przez pewien czas problemem był jeszcze wyjazd do Warszawy jednak i to szybko się zmieniło, a szczególnie po jednej wizycie chrzestnej bliźniaków z rodziną.

Zawsze gdy wpadali w odwiedziny można było wszystkiego się spodziewać, a najbardziej kilku dobrych godzin rozmów.

-Za rok kończycie studia? - zapytała ciocia rozpoczynając też ten temat.

-No tak, a potem pójdziemy w swoje strony. - odpowiedziała Natalia lekko spuszczając wzrok.

-Nati skoro idziesz do agencji wywiadu i jedziesz przez to do Warszawy to jeśli chcesz możesz u mnie mieszkać. Dostałem właśnie tam pracę i już nawet mam tam domek od pewnego czasu, a za miesiąc się przeprowadzam. - powiedział Rafał uśmiechając się do blondynki.