I'm yours, Professor (Quadro Series #2)

Introduction

Mahirap ang buhay niya. Iyon ang masasabi niya pero pakiramdam niya wala siyang karapatang mag-reklamo. Kaya niyang bumili ng kung anong bagay na gusto niya, kaya niyang maglabas ng pera kahit ano man oras. Mahirap ang buhay niya hindi dahil sa wala siyang pera. Well, ngayon meron na siya.

Mahirap buhay niya dahil may pera siya. Nag-bago lahat ng tao sa paligid niya. Gumanda ang buhay nila pero may ilang bagay na hindi nag-bago, may lumalala din pero bakit ang hirap iwan ng lahat ng ito?

Lagi niyang sinasabi sa sarili niya na okay lang siya, na mahal siya ng mga tao na nakakasama niya sa iisang bubong pero bakit pakiramdam niya iba ang lahat? Parang ang bigat ng pakiramdam niya at iniisip niya kung mahirap bang ibalik ang pagmamahal na binibigay niya. Nag-bago ang lahat.

Sacrificing everything, including everything I loved for them, for them to love and accept her but nothing is enough. I just want them to love me, I just want everything I do be enough for them but what is enough for them? She is what she is today because of their dictation, pero bakit hindi niya kayang umalis?

Hindi niya magawang umalis lalo na alam niya masisira lahat ng pinag- hirapan nila. Lalo na sa pinagdaan nila noon. She knew them once, before they change. Alam niya, kumakapit siya sa mga memorya niya. Alam niya na kasama pa niya ang pamilya niya, ang pamilya niya na kilala niya. Bago ang pera.

She gave up her dreams, ambitions. She gave up her life, her well-being. She gave up everything but in the end. All of it is nothing and that is the painful story of her life. The limitless question of her worth as a daughter and a woman. Mula noon hindi niya iniisip niya kung tama bang pinililit niya ang sarili niya sakanila.

Gusto niya lang maranasan mahalin ng isang pamilya.

"Ma'am! Andito nga tayo para mag-party, hindi mag prayer meeting. Jusko to! Umalis ka nga sa upuan iyan!"

Nginitian niya lang ang kaibigan bago uminom bourbon at tumayo. Pupunta na sana siya sa kaibigan ng pumasok sa isip niya ang mga magulang niya, lalo na ang Mama niya. Her body just froze, kinagat niya ang labi niya. Natatakot siya baka may makakita sakaniya na journalist o reporter. Her Mom uphold her name.

It was her, siya ang pinapakilala ng Mama niya pero ramdam niya ang pinagkaiba kung paano tratuhin nila tratuhin ang kapatid niya. Pakiramdam niya nararamdaman niya lang ang pagmamahal ng mga ito kung may mga tao nakakakita.

Parang bumigat ang katawan niya, sumama ang pakiramdam at mood niya. Huminga siya ng malalim at akmang uupo na ng biglang hatakin siya ng kaibigan papuntang dance floor. She tried grabbing her hand back but Kate, her friend is holding her tightly. Kung maka-sayaw akala mo naman baliw na kakalabas pa lang ng mental.

She tried going back and shouting to Kate she want to sit back down and just watch. The last thing she wanted to do is to tarnish their name, ayaw niyang bumalik sa paghihirap ang pamilya niya. She tried pulling her hand again and that's when Kate look at her and her lips curved downward.

She sigh. "Kate —"

"For once think about yourself! Enjoy ka naman! " Her friend shout at her. "You have a life you know!" Kate smile before tugging her hand once again. "Come on! Birthday ko naman eh!" Aya nito bago siya tuluyan hinatak papunta sa gitna ng dance floor.

The neon light and blasting music are seducing her body to act like wanton woman. Huminga siya ng malalim kasabay noon ang unti-unting pag-alis niya sa isipan niya ang lahat ng iniisip niya. Kate is right. Maybe for once. She'll let herself enjoy. Just for tonight, lagi niya naman sinusunod ang gusto nila hindi naman siguro masama kung gusto niya susundin niya.