"Darling here po."
Agad niya naman tinangap ang Sisig na binigay sakaniya ni Calcifer. It's already 7 in the evening. Nagluluto na sila ni Calcifer ng ulam. But somehow she feel upset, dahil sa usapan nila ng Mom niya. She knew her Mom. Kapag may gusto si Alina lahat gagawin nito. Lahat, ganon din ang asawa nito. Tahimik lang iyon pero kilala niya iyon. Sooner or later, alam niya kakausapin na siya non.
She's been silent since that call. She just speak if it's necessary and she's been lowkey ignoring Calcifer, kinakausap niya ito pero maiiksi lang ang sinasabi niya at mukhang nababahala ang binata doon gusto niya ayusin ang mood niya pero hindi niya talaga magawa. Iba talaga ang galit, lungkot at kaba? Na nararamdaman niya ngayon.
"Darling. Do you have something in your mind?" Calcifer ask. Naramdaman niya ito sa likuran niya. "Gusto mo ba pag-usapan natin o gusto mo muna pag-isipan?" Hindi niya ito pinansin. Calcifer hum before holding her hand, gently guiding her to face forward, to face him. "Darling. You know you can talk to me about everything. Lagi akong makikinig sayo."
She look down. She don't know how to express her problem. Hindi niya iyon ginagawa, she never learn how to do so. Kahit naging lawyer at professor siya, she's still like this. Gusto niya mag-salita pero hindi niya alam kung paano. He kissed her forehead. "Darling. No need to feel obligated to tell me. Sabihin mo lang kung gusto mo na. Okay?"
"Do you think I'm immature?" Tanong niya dito. "Hindi ko alam kung paano sabihin ang nararamdaman ko." She look straight into his eyes. "Minsan, nawawala na lang ako at babalik kung okay na ako. Not really mature thing to do as a lawyer and a proffesor."
"Alam mo kung paano ganda, hindi ka lang hinayaan mag-salita." Natigilan siya sa sinabi nito. Pakiramdam niya hinampas siya ng kung ano. She look away, she felt so overwhelmed. Pakiramdam niya nabuking siya ni Calcifer. "You're not the problem, it's the people around you."
Calcifer kiss her head once again before letting go of her, bumallik ito sa paghiwa ng iilang gulay. She's speechless, nakatingin lang siya sa likod ng binata. That never happen before, she can never be quiet. Kailangan niya mag-salita agad. Lahat ng sinasabi ni Calcifer sakaniya ay bago. This man has been giving her constant shock because of his action and words.
"Why?" She croaked. She felt a lump on her throat. Hindi niya alam kung bakit naiiyak siya. "Hindi mo ba ako pipilitin na sabihin ang problema?" Napa-tingin sakaniya ang binata, marahan pumasok sa isip niya ang mapapait na mga alala niya. "Hindi ka ba magagalit dahil sa pag-iinarte ko?"
Gillian would get mad if she get silent because she got upset. Hindi siya ganon noon, kahit mahirap nagsasalita siya tungkol sa nararamdaman niya pero laging magagalit si Gillian sakaniya. Kesyo wala daw siyang tiwala, nagagalit dahil sa kung ano-ano pinag-iisip niya. Gillian would be irritated if she didn't speak right away. He hate it when she whine, cry and being sad.
Gillian would always make her feel that her feelings doesn't matter. Her opinion is nothing but plain opinion. Gillian would be mad everytime she felt small or hurt because of this action and words. Hindi naman siya magkaka-ganon kung walang sapat na dahilan. He was never like that before, he just gradually change through the years until she woke up she didn't know the man she's been with.
Or maling lalaki talaga nakasama niya, all these years.
"Darling, Attina." Calcifer walk toward her, pulling her close to him. "Darling. Bakit naman ako magagalit. Walang rason para magalit ako at anong pag-iinarte?" Calcifer wipe the tears she never knew she had. "Darling, people have their own way to deal with their problem. I know you like to be alone most of times."

YOU ARE READING
I'm yours, Professor (Quadro Series #2)
RomancePlease note, this story is currently unedited and will undergo revisions after the final book of the series.