MELEK [bxb]

-11-

Selamlarr!! Çukulatalı pastalarım💜

Bölüm aşırı kısa oldu farkındayım ama bir kaç bölüm böyle olacak maalesef sizi de bekletmemek adına🥺

Bide heyecanlı yerde kesmek isteyince böle oldu. İdare ediverin beni🙃

Medyadaki şarkı kalp ben <3

İyi okumalarr❤️

Gökyüzü hafiften kararmaya başlarken , akşamüstünün hafif esintisi yüzüme vuruyordu. Bu geceyi nerde geçirsem diye düşünürken , eşyalarımın Berk'te kaldığını hatırladım. Adımlarımı onun evine çevirirken , onunla bu kadar yakın olma fikri beni şapşala çeviriyordu. Zaten ona aşık bir şapşaldım ama konumuz bu değildi.

Berk'e gitmeye karar verdiğimde eş zamanlı olarak telefonumda çalmaya başlamıştı. Ekranda Meriç'in ismini görünce aramayı yanıtladım.

"Alo?"

"Alo? Gökay?"

"Birşey mi oldu Meriç? Daha yeni ayrıldık."

"Yok şey ben.. Bugün sormayı akıl edemedim de. Bu gece için kalacak yerin var mı?"

Kalacak yerim var mıydı? Berk'ten eşyaları alacaktım. Birazda o güzel yüzünü görecektim. Sonra? Beni evine davet etmeyecekti elbet.

"Sessiz kaldığına göre kalacak yerin yok?"

Derin bir of çektim.

"Yok aminakoyayim yok!"

"İyi o zaman bize gel. "

"Meriç-"

"Kes sesini Gökay! Gel diyorsam gel!"

Diyip telefonu suratıma kapattı.

Piç herif.

Yine de önce Berk'e uğramam gerekiyordu. Hızlanarak , Berklerin sitesine kadar gittim. Ve asansöre bindim. Acaba evde anne babası var mıydı? Varsa durumu nasıl izah edecektim?

Daire kapısının, önüne gelip zile bastım. Bir süre içeriden ses gelmeyince tekrar uzun uzun bastım. İçerden Geldim lan patlama diye yabancı bir ses duyduğumda , huzursuzlandım.

Kapı anında açılırken, elbette benim yaşlarımda bornozlu kumral bir çocuk görmeyi beklemiyordum.

"Ben Berk'e bakmıştım da. Sen kimsin?"

Karşımdaki çocuk kaşlarını çatarken , ciddi bir tavra büründü. Ve o zehirli sözleri söyledi.

"Ben sevgilisiyim. Asıl sen kimsin?"

Şu diyaloğu yazmasam, içimde kalırdı.

Yeni bölüm kısa sürede gelecekk💜

Hikayeyi zaten kısa tutmak istediğim için bölüm biraz kısaldı :/