Mysterious power | Lisa [BLACKPINK&BTS]

~13~

Gdy rodzice jeszcze spali wymknęłam się po cichu ze swojego pokoju i wzięłam orzeźwiajacy prysznic z rana. Zrobiłam sobie delikatny makijaż, słuchając muzyki na laptopie i śpiewając pod nosem, aby nie obudzić domowników.

Zeszłam na dół, a dokładniej do kuchni, aby zjeść śniadanie. Będąc na ostatnim schodku zauważyłam na blacie kuchennym żółtą karteczkę. Podeszłam bliżej i wzięłam ją do ręki czytając uważnie.

„Córeczko my od rana jesteśmy w restauracji, postaramy się wrócić jak najszybciej i zjemy wykwitną, wspólną kolacje. Nie martw się więcej o nas, damy sobie radę. Zjedz duże śniadanie! Wyjdź gdzieś z domu, nie siedź w nim sama. Masz cały dzień wolny, zabaw się!"

Jasne zabawie się! Ciekawe jak jeżeli nie znam tutaj nikogo, bo siedziałam wiele lat zamknięta w czterech ścianach. A z resztą fani mnie zobaczą, muszę się ubrać jakoś inaczej, nie w moim stylu.

Odłożyłam karteczkę z powrotem na blat kuchenny, chociaż miałam ochotę ją zgnieść w kulkę z niewiadomych przyczyn.  Jednakże tego nie zrobiłam. Zjadłam śniadanie w ogromnym domu sama bez nikogo.  Przemyślałam gdzie bym mogła się wybrać tego dnia, bo jednak nie będę siedzieć cały dzień tutaj. Ta głucha cisza uderzająca mi o uszy, była irytująca.

Wzięłam naczynia do zmywarki, a następnie znalazłam pierwszy lepszy długopis i napisałam na drugiej stronie kartki wiadomość do rodziców.

„Zjadłam dobre i wyboiste śniadanie. Nie będę siedzieć sama w tym domu, więc wyjdę na świeże powietrze. Nie wiem kiedy wrócę, ale pewnie nie za szybko. Buziaczki."

Oparłam kartkę o platformę z owocami i poszłam na górę przebrać się w inne ciuchy.

Wyjęłam z walizki jakieś szerokie spodnie, byłam zdziwiona, że w ogóle takie spodnie posiadam, a co dopiero spakować. Coś ze mną nie tak? Po przebraniu się spojrzałam w lustro wbudowane w szafę.

- Nikt mnie nie rozpozna, jestem tego pewna - powiedziałam sama do siebie poprawiając włosy - Bo ja sama siebie nie rozpoznaje w odbiciu lustra - zaczęłam płakać i śmiać się jednocześnie.

Wyszłam z domu, zamykając za sobą drzwi na pare spustów. Dziwnie się czułam idąc miedzy ludźmi, zazwyczaj są od razu krzyki „Lisa", „O mój Boże to Lisa z Blackpink". I co z tego, że to ja? Każdy ma swoje prywatne życie.

Kręciłam się po ulicach z moim nowym trendem ciuchowym.

* nowy krzyk mody w wykonaniu Lalisy Manoban*

Miałam nie zwracać na siebie uwagi, a zwróciłam ją w potrójnej mocy.

Wiatr na dworzu był bardzo silny i co chwile kosmyki włosów mi wpadały do buzi. Denerwuje mnie to strasznie, co chwile brałam włosy do tyłu i je poprawiałam.  Skończyło się na tym, że w torebce znalazłam gumę do włosów. Może i była rozciągnięta, stara, ale bynajmniej znalazłam ją w tej torbie.

Zgarnęłam wszystkie włosy do tyłu, oczywiście oprócz grzywki i związałam je w dosyć ciasny kucyk.