AKŞAM GÜNEŞİ (ZeyKer)

21 - GÜZEL BİR HABER

Belkide arkamdan küfürler ettiniz, hak ediyorum biliyorum bu kadar arayı açmamalıydım. Ama kafamı bir türlü toplayamadım, bir şeyler ters gidiyor her zamanki gibi, artık tamam bu dediğim bir şey kalmadı, onun yerine yine m ben!! diye söyleniyorum her seferinde.. Sizden büyük özürler diliyorum, beni affetmeniz ricasıyla...

Bu bölüm "SvlUnl" a gelsin işler biraz kızışıyor umarım beğenirsiniz.... :)

Şarkımız "Işın Karaca - Sessiz Kalma"

İyi okumalar :)

Hayat... Bazen yorulduğunuzu hissedersiniz... Sanki bütün aksilikler sizi buluyormuş, herkes düşmanmış ve düşmanlarınız bir türlü sizinle uğraşmaktan vazgeçmiyormuş gibi hissedersiniz. Başınıza tam iyi bir şey geldiğini düşündüğünüz, "İşte bu! şansımı kırdım!" dediğiniz anda yaşayabileceğiniz en kötü şey o anı takip eder. Yine de belki bundan da kıl payı kurtulabilirsiniz...

"Bence bu evlilik işlerini biraz hızlandırmalıyız Kerem, ben artık sensiz yaşamak istemiyorum, bir saniye bile."

Kerem gülerek gözlerimin içine bakıyor ve elimi tutuyor.

"Bence geç bile kaldık güzelim ama bilirsin ki bu işlerin usulüne göre yapılması gerekiyor."

Anlamayarak başımı sallıyorum.

"Ne gibi yani?"

Kerem sessiz içten bir kahkaha atıyor ve cevap veriyor.

"İsteme, düğün hazırlıkları, vesaire vesaire aklıma fazla bir şey gelmiyor da bunların yapılması lazım."

Sonlara doğru ciddiyetini takınıyor bense anlamsızca ona bakmaya devam ediyorum.

"İsteme mi? Hangi devirdeyiz ya? Görücü usulü evlenmiyoruz ki biz.."

Kerem gülümseyerek elimi biraz daha sıkıyor.

"Haklısın güzelim de yine de ailelerin rızası, gönlü olmalı.."

Kerem'e şaşkınlık içinde bakıp, dudaklarımı ısırdıktan sonra sorumu soruyorum.

"Ne yani olmazsa evlenmeyecek miyiz?"

Kerem yandan yandan gülüyor, gülerken dudağı kıvrılıyor.

"Hayır hayır canım öyle demek istemedim tabii ki, ama şekerini çikolatanı alıp bize gelmeniz lazım."

Gözlerimi pörtleterek ona bakarken, Kerem oldukça eğleniyor gibi görünüyor.

"Şeker çikolata mı? Biz mi size geleceğiz? "

Kerem masanın üzerinden aldığı peçetyle ağzının kenarını kibarca silip elini yukarıya kaldırıyor.

"Ha çiçeği unuttum ama ona gerek yok, şeker ve çikolata yeter."

Elimdeki çatalı falan bırakıp ellerimi iki yana açıp ona hiç gülmeden soruyorum.

"Kerem sen ciddi misin, isteme dediğin kız isteme olmasın?"

"Güzelim evlenme teklifini yapan sensin, eh bu durumda sizin gelmeniz daha uygun olur."

Bardaktaki yeni doldurulmuş rakımı kafama dikiyorum.

"Ben rüyada mıyım?" deyip koluma çimdik atıyorum. "Aaaaaah! E rüya değil. Nasıl bir gerçeklik o zaman?"