AKŞAM GÜNEŞİ (ZeyKer)

19 - SOSYETE (part 1)

Vizeler vizeler vizeler... Ya o kadar Stress yaptım niyeyse hiç umrumda olmaz aslında bu sefer de ondan çalışamadım ve afedersiniz bok gibi geçti. Sonra sınavın birinde hoca derse gelmezseniz bırakırım dedi. Kara bahtım kör talihim eve bir haftalığına gidecekken dönüş biletimi dört gün öncesine çektim. Evde de temizlik allah temizlik halâ kollarım ağrıyor. Yani yazamadım güzeller kusura bakmayın bahane demeyin ama valla yazamadım. Çok boktan bir sene bu.

(Bu bölüm MyWaffleKerem 'e gelsin o halde güle güle okusun :***)

(Bölüm şarkımız da ımmmm Teoman'dan Sevdim seni bir kere başkasını sevemem deli diyorlar bana desinler değişemem. Olsun hadi
keyifli okumalar :))))))))

Güzel şeyler beraberinde zorlu günler de getirler. Sanki bir kuralmışcasına, doğanın bir kanunuymuşcasına. Ama yanında o varsa... Her düğüm birer birer çözülür ve hiç acı çekmezsin...

------------------ZEYNEP -------------------

"Ama asıl sen, tekrar Hoşgeldin.." diyorum Kerem'in gözlerinin içine bakarak.

Orada kaybolmak isterken kulağıma gelen pürüzsüz alkış seslerini elimi kaldırarak kesiyorum.

"Klişe belki ama aşkın mümkün olduğuna inanmazken seni tanıdım ben.." 

Küçük gülüşmelere gülümseyerek karşılık veriyorum ve konuşmaya devam ediyorum.

"Hiçbir zaman da inanmadım önceleri, zordu belki de, bir gerçeklikti aşk, hissettiğim o değişik duyguların bir bedende yer bulmasıydı, ruhumun yarısına bir bedende denk gelmekti ve onda tamam olmaktı.."

Kerem'in gülümseyen yüzünün hüzünle kaplandığını fark ediyorum ama yine de devam etmeye çalışılıyorum.

"Hissedilebilecek duyguların en güzelini sen de buldum ben, hayat o kadar zorken ikimiz içinde, bir şeylerin üzerinden birlikte geldik geçen zamanda. Kazandıklarımız oldu ama kaybettiklerimiz de canımızı çok yaktı." derken yanaklarımın ıslandığını anlıyorum.

Gözlerimi kırpıştırıp yaşların dağılmasını sağlıyorum ve Kerem'in itiraz etmesine izin vermeden devam ediyorum.

"Bir düşünce... Seni benden ayırabilecek en ufak bir düşünce bile bu dünyadan nefret etmeme yeterli olacaktı, sen olmayınca ben de olmayacaktım.."

"Zeynep.. " Kerem'i duymamazlıktan gelip yanağımı elimle siliyorum.

"Ama sen direndin, geri gelmek için, burada benimle olmak için direndin ve o büyük savaştan galip çıktın.. "

"Senin için.." dediğini duyuyorum Kerem'in..

"Hayatıma tekrar Hoşgeldin Kerem..."

Gözlerimden yaşlar daha hızlı akarken alkış seslerinin büyüdüğünü hissediyorum.

Mikrofonu tekrar ağzıma doğru götürüyorum ve ağladığımın göstergesi olan hafif hıçkırıklarla birlikte kelimelerin ağzımdan çıkmasına izin veriyorum..

"Tekrar Hoşgeldin... Şimdi sana bir şey sormak istiyorum... "

Kerem daha da anlamamaya devam ederken başını tamam anlamında sallıyor.

"Hayatımdan hiç gitme Kerem, geldiğin ilk günden beri kalbimden başka bir yerde olma, benden başka bir yere gitme, hep yanımda ol. Hep benimle ol."

İnsanların sessizliği mekana hakim olurken  çalan şarkı kulaklarıma ulaşıyor...

"Whitney Houston - I will Always love You"