AKŞAM GÜNEŞİ (ZeyKer)

yb değil so sorry

ADINI ANMAZSAK BİTER Mİ?

Görseniz hiçbir şeyi kendimde tutamam ben, ne sırlarımı, ne düşüncelerimi, ne olanı biteni... Ama içimde biriktirdiklerim var benim de, kimseye söyleyemediklerim. Korkularım, endişelerim, anlatamadıklarım bir türlü.. Söylersem zayıf olacağım çünkü, dizlerimin bağı çözülecek karşılarında, ağlayacağım belki hem de çok, saatlerce... Gözlerimdeki yaşların son damlası da kuruyasıya kadar ağlayacağım.

Korkularım var benim.. Karşıma çıkmasın diye bakmadığım sağıma soluma, telefonu ürkek hislerle açtığım, yalnızım diye bütün gün ağladığım, sonra kimse beni sevmesin diye dua ettiğim... Adını anmaktan uzak durduğum, ama aklımdan çıkmayan korkularım var, bitsin artık diye yalvardığım Tanrıya her gece...

Korkularım var benim, kelimelere dökemediğim. Dökülse ne olacak sanki, söylesem ne değişecek? Bitecek mi kabuslar? Yüreğim ağzımdan inecek mi yerine? İçim rahatlayacak mı sanki günün sonunda? Biliyorum daha kötü olacak her şey, biliyorum beni boğacak cümlelerim, nefes almak için duraksadığımda boğazıma yapışacaklar öfkesini kontrol edemeyen eller misali. İnce, uzun parmaklı, güçlü bir adamın elleri gibi, söylerken tek istediğim ölmek olacak, ölürken tek düşündüğüm ise gerçekten nefes almanın nasıl bir şey olduğu... Tek dileğim artık korkmamak olacak, uyumaktan ve o gecenin sabahına uyanmaktan.. İnsanlar daha bir nefret edilesi gelecek gözüme, adım atarken bile korkacağım eskisinden daha çok. Biliyorum, hayat o zaman daha bir zor olacak. İşte o zaman bir kere daha nefes alabilmenin nasıl bir şey olduğu silinecek hafızamdan, işte o zaman hiç korkmadan yaşamak için ölümü bekleyeceğim.

.muesser.