AKŞAM GÜNEŞİ (ZeyKer)

23 - BİL AMA SÖYLEME (part 2)

Büttü, oruçtu, bayram temizliği derken bayram da gelip çatıyor arkadaş,  biraz kısa olduğunu düşünürseniz bölümün affınıza sığınarak bahanelerimi ilk başta söyleyeyim dedim :) umarım yaz tatilleriniz iyi geçiyordur, ama artık dersler, okul, sınavlar olmadığına göre keşke yorum sayıları artsa:( , tabii sizlerinde işi var biliyorum ama kendimi kötü hissediyorum böyle olunca umarım beni anlarsınız :) Şimdiden iyi bayramlar çok çok çok öptüm bay :)

Bölüm şarkısı TNK - Yine Yazı Bekleriz

Bu bölümde "Portakale"e (Yagmur333, sonra da wattpatciyazaradını değiştirmiş ithafı değiştirdim galiba sonunda :*) armağan olsun, umarım beğenirsiniz :))

"""" Kişiyi en iyi tanıyan, kendisidir."""""

--------------------ZEYNEP --------------
Kerem sonunda evimize geldi. Çok şükür durumu da iyi. Hayat güzel, kuşlar uçuyor da demek isterdim ama bu cümleyi söylemek içimden hiç gelmiyor.  Çünkü Kerem'i eve getirdiğimizden beri her şey bir garip. Yani Kerem garip bir garip aslında. Yani bunun bir sebebi olabilir, doktorun dediğine göre bir kaç hafta kısa süreli unutkanlıklar yaşayacakmış. Başını çarptığı için... Olsun, unutsun her şeyi,ben ona hatırlatırım. Yine de ben böyle şeyler anca filmlerde olur diyordum. Ama bizim de başımıza geldi işte. Sanki bunun dışında başka şeyler de var gibi, beni unutmuyor da hiç, bana uzak davranıyor sanki, soğuk, biraz ruhsuz, eskisi gibi kendimi hissedemiyorum onun gözünden. Beni korkutan da bu zaten. Soğuktan kastım ise, dediğim gibi beni unutmuyor ama içine kapanıp saatlerce televizyon izliyor, benimle gün içinde iki ya da üç kere göz göze geliyor, eskiden gözlerini benden alamayan adam şimdi yüzüme bakmıyor, bir de artık bazen beni istemiyor sanki, benden uzak duruyor, bilmiyorum her şey sarpa sarıyor. Bitmez denilen aşklar bitmez diye biliyorum ben, şimdi bu aşk, bizim o, her şeye rağmen büyük aşkımız böyle saçma hiç bitemez. Kazaya kadar her şey normal, şimdiyse, kazadan beri, tam tersi.... Bilmiyorum, belki de ben kafayı yiyorumdur. Hayat güzel değil, kuşlar da istediği yere uçsun, bana ne!

Aynı evde yaşadığınız adamın gözlerini sizden kaçırması ne kadar kötü biliyor musunuz?  Düşünmekten; sabretmekten; bir şey diyememekten; gözlerine bakamamaktan doyasıya, kafayı yemek üzereyim...

Üçüncü günün sonunda, benimle konuşur mu diye saatlerce bekledikten sonra, beni salonda bırakıp odaya gidiyor ve yine beni beklemeden yatağa giriyor. Biliyorum, hemen uyuduğu falan yok. Diğer tarafa dönüp gözlerini sımsıkı yumuyor, sanki komidinle evlenecek ya... Hemen olmasa da biraz sonra odaya gidip onu öyle görünce, girdiğim gibi çıkıp  salona geri dönüyorum ve koltuğun üzerine gelişigüzel dağılmış sigaralarımdan birini yakıyorum. Gizli gizli de olsa ağlamaktan gözyaşlarım kuruduğu için ağlamıyorum artık. Beni bir an bile sevmeyeceği düşüncesi beni ölüme sürükleyecekken böyle yapması içimi acıtıyor...

Hızlı hızlı çektiğim nefesler genzimi yakıyor. Benimkisi saçmalık tabi, zehirli havada teselli arıyorum. Sigaram bitince söndürüp banyoya gidiyorum yavaş yavaş, ses yapmaktan sakınıyorum. Aynanın karşısına geçip kendime baktığımda kendimle değil de, bitmiş, çoktan her şeyini toprağa gömmüş biri ile karşılaşıyorum.  Bir kaybedenle, belki de kaybedenlerin en acınası durumda olanı ile... Gözlerimin altındaki morluklar beni, neredeyse olduğumdan, on yıl yaşlı gösteriyor. Saçlarım bugüne kadar denk gelmediğim kadar bakımsız, dişlerim hiç olmadığı kadar sarı, dudaklarım kurumuş ve rengi kaçmış, tenim sararmış ve bedenim yaklaşık beş kilo vermiş gibi gözüküyor. Sanki kendime değil de, kırklı yaşlarda, on gündür doğru düzgün bir şey yememiş, bakacak bir aynası bile olmayan bir evsize bakıyorum... Oflayıp aynadan gözlerimi kaçırıyorum. Zaten insana en çok kendiyle yüzleşmek koyuyor. Dolabı açıp birer ağrı kesici, depresyon ilacı ve uyku hapı alıyorum. Son ikisini,  Kerem'inkilerden çarpıyorum, çünkü bende aslında bu haplardan yok, sanırım bunlara hiç ihtiyaç duymamıştım.  Dolabı kapatırken solmuş yüzümü tekrar görünce, durup kendime soruyorum. " Şimdi ne değişti Zeynep Hanım? Neden bu haldesin?"