Lovefool/Yoonkook

25

Yoongi

Okulun bittiğini belirten zil ile kuyruk gibi Jungkook'un peşine takılmıştım. Kalabalık koridordan geçerken önden yürüdüğü için onu kaybedivermiştim. Yahu sanki okulun çıkışında bedava telefon dağıtıyorlar ne bu kalabalık?

Kenara geçip parmak uçlarıma yükseldim ve onu aramaya başladım. Neyseki -diğerlerinden farklı olarak- saçları sarı olduğu için gözüme çarpmış ve onu bulabilmiştim. Arkasından gidip nazikçe elini kavramıştım. "Beni arkanda bırakman bir tık kırdı."

Sevimli bir şekilde güldü ve el ele tutuşmamıza izin verdi. "Arkamdasın sanmıştım."

Evet, artık el ele tutuşmamız için bir bahanem var. "Çıkalım hadi."

"Mi Cha'yı beklememiz gerek." Duvara yaslanmış ve beni kendine çekip karşıya karşıya durmamızı sağlamıştı. Kalabalık dinene kadar böyle bir şekilde kalmıştık. Nasıl hiç utanmadan gözlerime bakabiliyor? Oysaki ben onunla göz göze gelince bile garip hissediyorum...

Sonunda koridor boşaldığında ondan uzaklaşmıştım, neden kalbim bu kadar hızlı atıyor? Neden en küçük dokunuşta böyle hissediyorum? Ellerimizi ayırdığında elimi cebime atmış ve sanki az önceki yakınlığımız hiç hoşuma gitmemiş gibi konuşmuştum. "Dışarıda da bekleyebilirdik."

Omuz silkti. "Bana burada beklememi söyledi. Ah, işte geliyor."

Başımı çevirip gelen kıza bakma gereği duymama gerek kalmadan yanımıza gelmişti. İlk defa görüyorum bu kızı, okula yeni mi geldi acaba? Belki de sessiz bir tip olduğu için tanımıyorumdur.

Tanışmak için konuşmak zorunda kalmıştım, dürüst olmak gerekirse kızlarla konuşmada pek iyi değilim ama her nasılsa birçok kız beni seviyordu. "Merhaba Mi Cha, ben Yoongi."

Jungkook'a göz ucuyla baktıktan sonra bana dönmüştü. "Merhaba Yoongi. Jungkook'la arkadaşsınız sanırım, festivalde sizi görmüştüm."

"Evet maalesef arkadaşız."

Jungkook duyduğu şeyle tek kaşını kaldırmıştı. "Anlamadım?"

Hangi cesaretle böyle bir şey dedim acaba? "Dalga geçiyorum." Bana hâlâ garip bir şekilde baktığını gördüğümde yeniden konuşma gereği duydum. "Gitsek mi artık?" Yürümeye başladığımız gibi lafa girdim. "Mi Cha, biz şu ana kadar Jungkook'la beraber eve gidiyorduk. Sanırım bundan sonra üçümüz gideceğiz."

Birden bire aramıza girip kollarımıza girmişti. "İki yakışıklıyla birlikte eve gitmek eğlenceli gözüküyor."

Bu ne ya? Daha arkadaş bile değiliz neyin yakınlığı bu? Rahatsız olduğumu belli ederek kolunu çekmesini sağladım. Bana tip tip bakmaya başladığını fark edince konuştum. "Yakın temaslardan pek hoşlanmıyorum."

İğneleyeci bir ses tonuyla konuştu. "Ah pardon, ikinizin el ele tutuştuğunuzu gördümde o yüzden hoşlanmadığını düşünemedim."

Ne alâka ya? "Seninle daha yeni tanışıyorum Mi Cha, bunu düşünebilirdin."

Gülmüş ve Jungkook'un da kolundan çıkıp önden yürümeye başlamıştı. "Benim buradan dönmem gerek, arkadaşımla bulaşacağım. Görüşürüz çocuklar."

Köşeyi dönüp gözden kaybolduğu zaman Jungkook bana dönmüştü. "Neden böyle davranıyorsunki? Sadece arkadaş olmaya çalışıyor."

Bazen gerçekten de saf oluyorsun. Konuyu değiştirdim ve ellerimizi birleştirdim. "Yine de onunla yakın değilim."

Tepkisini ölçmek için ona döndüm, yüzünde sevimli bir gülümseme vardı, gözleri ayak adımlarımızdaydı. Birden bire bana dönüp onu izlediğimi yakalamıştı. Yakalanmanın verdiği utançla gözlerimi kaçırmıştım ama o hâlâ bana bakmaya devam ediyordu. "Sen beni Mi Cha'dan kıskandın mı?"

"Hayır, niye kıskanayım?" İnanmadığını belirten homurtular çıkardığında gülmüştüm. "Sadece ona bana sarıldığın gibi sarılmanı istemiyorum. Bence bu kıskançlık sayılmaz." Parmaklarımızı iç içe geçirdiğinde yine o hissi yaşamıştım, ondan nasıl bu kadar çok etkilenebiliyorum?

Kıkırdamıştı. "Kıskanmışsın işte." Adımlarını durdurup benimde durmamı sağladı. "Geldik."

İstemeyerekte olsa ellerimizi ayırdım. "Yarın görüşürüz o zaman."

Bana kısa bir sarılma vermişti. "Görüşürüz." Tam ben yürüyüp giderken adımın seslenmesiyle durmuş ve ona dönmüştüm. "Geçenki kavga için özür dilerim, sadece yanlış anlaşılmaydı."

Yanlış anlaşılma derken ondan hoşlandığımdan bahsediyorsa, yanlış değildi. "Sorun değil, olur öyle şeyler."