Lovefool/Yoonkook

34

Yoongi

Eve geleli 2 saat olmuştu ve Jungkook'tan ses seda yoktu. Neyin peşinde anlamıyorumki. Her şey iyi gidiyor ve birden bire olay çıkartıyor. En azından mesaj atıp iyi olup olmadığımı sorabilirdi.

Uzanmış olduğum yataktan başımı geriye düşürüp tavanla bakışmaya başlamıştım. Bazen onu çözmek gerçekten çok zor oluyor...

Peki şu an onlarla mı birlikte? Ben gittikten sonra gerçekten onlarla takılmaya devam mı etti?

Tam gözümü kapatmış uyuyacakken kapının sesiyle gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Şimdiden eve kokusu yayılmıştı bile.

Sonunda bedenini gördüğümde sadece ona odaklandım. Yanıma geldi, el çantasını kapının yanına koydu ve tüm bunları yaparken gözlerime hiç bakmadı. Ben ona bu şekilde bakarken o öylece durdu. Duygusuzluğu o zamanki gibiydi.

Onun konuşmayacağını anladığımda ben konuşma kararı almıştım. "Neden?" Tek merak ettiğim buydu sadece.

Sessiz kalıp yatağın ucuna oturmuştu. Bileğini kaşıyor, kızarmasına neden oluyordu. Sertçe kaşıdığının farkında mı?

Nazikçe bileğini kavrayıp dudaklarıma götürdüm. "Neden böyle yapıyorsun? Güzelim tenine zarar vermemelisin." Bu depresiflik neden? Sabahtan beri böyleydi...

"Bizi öğrendiklerinde herkesin tepkisi böyle olacak."

"Kime ne? Bizi gerçekten sevenler bizimle olmaya devam edecek." Başımı hafifçe ona döndürüp baktığımda gözyaşlarının inci inci aktığını ve tişörtünü ıslattığını görmüştüm. Uzandığım yerden kalkıp ona karşı bağdaş kurdum ve yanaklarını kavrayıp bana bakmasını sağladım. Birer birer incilerini sildim, iç çekişini dinledim.

"Yoongi, babam öğrendi." Sesinin titremesi ile gözyaşlarının çoğalması bir olmuştu. "B-bana neler söylediğini her hatırladığımda kanım donuyor."

Omuzlarından tutup bana yaklaşmasını sağladım, bir şey demek yerine sıkıca sarıldım. Olanlar bu sabah olmuş olmalı, okuldayken de hâlsizdi...bu zamana kadar kendini tutmuş olmalıki hiç duraksamadan ağlıyordu. Ona ne dediğini düşünmek bile istemiyorum. Bir baba neden çocuğunu desteklemek yerine böyle bir şey yapar?

Yavaş yavaş sakinleşmeye başladığında yüzlerimizi aynı hizaya getirdim ve en sonunda gözlerime bakmasını sağladım. Gözlerinin kızarıklığı ve şişmesi ne kadar üzüldüğünü belli ediyordu. Açıkcası aklımda çok şey var ama sormayacağım. Şu an ona bir şey sormak yerine yardımcı olmak istiyordum. "Jungkook şimdi güzel bir duş alalım sonrasında birer kahve içelim. İstersen Jimin ve Taehyung'u çağırayım, biraz kafamız dağılır."

Başını boynuma yasladı. "Sadece seninle olmak istiyorum."

Ya annesi de aynı tepkiyi verirse? O zaman Jungkook dağılır işte. Yeni yeni birbirleriyle güzel zaman geçirirken böyle bir şey yaşaması onu daha çok yıpratır.

"Yarın basket maçın var, boşuna kafanı bunlarla doldurup endişelendirtiyorum."

Duyduğum şeyle sinirlenmeden edememiştim. "Saçmalama Jungkook, birbirimize destek olmalıyız. Şu an cidden bunu mu düşünüyorsun?" Şu an maç düşünmem gereken en son şeydi...

"O kız neden öptü seni?"

Gülmeden edememiştim. Ben güldüğümde o da her ne kadar kendini tutsada gülmüştü. "Gerçekten bizi mi izledin?"

Ruh hâli şimdi biraz daha iyi gibi. "Senin için endişelendim, tam ben peşinden gelirken yanında o kız vardı."

Omuz silktim. "Arkadaşca öpücük diyelim."

"Bu bana bir yerden tanıdık geldi." İkimiz de gülmeye devam ediyorduk. "Şaka yapıyorum, o öpücüğün ne niyetle bir öpücük olduğunu biliyorum."

Sevimli gülümseyişi devam ederken ben öylece onu izliyordum. Boynuna elimi koyup kendime çektim ve bir öpücük vermesini sağladım.

Onun benim yüzümden ağlamasından nefret ediyorum.