L SERIES Side Story #1: Her End Game

Chapter 21: Her Loneliness

ARIA.

Mahigpit ang hawak ko sa bag na nakasukbit sa akin. Mabigat ang paghinga ko habang nakatitig sa babaeng kanina pa nakaupo sa isang bench at halatang malalim ang iniisip. I gathered all my strength and decided to walk to her. Bahagya pa siyang nagulat nang makita ako pero nang makabawi ay ngumiti rin sa akin.

"Why are you alone here?" Tanong ko sakanya at umusog naman siya para bigyan ako ng space kaya umupo ako doon.

"I just want to clear my mind." Sabi niya kaya napatingin ako sa hawak niya. She's holding a beer in can and she looks peaceful but lonely and in pain.

"You're the saddest and loneliest person I've ever met." Natigilan siya sa sinabi ko at napatingin sa akin. Lumambot ang ekspresyon ng mukha niya at mabilis siyang nag-iwas ng tingin.

"You're in pain too." Uminom siya sa hawak niyang beer in can at inalok iyon sa akin kaya kahit nagaalangan ay kinuha ko iyon sakanya.

"I told you, I'm just having a bonding with myself." I lick my upper lip.

"Why are you always lying when it's obviously written on your eyes?" She chuckled but not her usual naughty chuckle but a sad one.

"Am I that transparent to you?" Tanong niya at natigilan ako nang magtama ang mga mata naming dalawa.

"Why are you trying to hide the pain you're feeling?" I'm really curious why is she being like this when she has the best set of friends and family?

"I'm not as good as you think, Rie." Sabi niya kaya kumunot ang noo ko at naalala ko bigla ang sinabi sa akin ni Ate Shina.

Kei may look tough and a big-shot playgirl but believe me when I say, she's soft and innocent. She may act tough and cold but she's a human too. She's weak and she needs someone to hold on to.

"Lahat naman tayo nakakagawa ng masama hindi ba? Pero nagsisisi tayo at natututo." Sabi ko at ngumiti siya sa akin.

"You seem so knowledgeable about other person's emotions." Kumento niya at isinandal ang sarili sa sandalan ng bench. Her usual aura is back.

"Ikaw nga dyan ang parang maiiyak na sa itsura mo kanina eh." She chuckled. Her chuckle is more lighter this time and I wonder how she does that.

"How do you do that?" Tanong ko sakanya at napatingin naman siya sa akin na nagtataka.

"Do what?" She asked and I shrugged my shoulder.

"Being a professional mood changer." She suddenly laugh at my statement that kinda startled me.

"I like your choice of words, Rie." I just arch my left brow and she suddenly leaned closer kaya napaatras ako.

"W-What are you doing?" Tanong ko at hinawakan niya ang magkabilang braso ko at tinitigan ako sa mga mata ko.

"I've gotten used to it." Sabi niya at ngumisi. Pinipilit kong huwag magpahalata sakanya lalo na at parang gustong kumawala ng puso ko dahil sa bilis ng tibok nito.

"Was it hard?" Tanong ko sakanya at umayos na siya ng pagkakaupo kaya lihim akong nakahinga ng maluwag.

"Are you really that curious about me?" I pouted and look away. I want to know her more lalo na't mukhang tama ang sinasabi ni Ate Solar.

"Bakit ayaw mo sa mga nirereto sayo ng parents mo? Ayaw mo ba sila? Si Monica, diba maganda siya? Bakit ayaw mo sakanya eh halata namang gusto ka niya?" Tanong ko at napatingin naman siya sa akin na nakangiti kaya nagtaka ako.

"Bakit ka nakangiti? May nakakatawa ba?"

"Para kang nagseselos na girlfriend." Inirapan ko siya sa sinabi niya kahit ang totoo ay nagiinit ang mga pisngi ko. I mean being her girlfriend is not a bad idea right?