A Knight To Remember (DFM#2)✅

Kabanata 17

Glimpse

The plan to spy on him brought something new to me. I daydream about him, have illusions, and my memory is lost in space. 

Minsan nawawala na ako sa sarili ko at blanko akong nakatitig sa kanya. Kung hindi man sa kanya ay sa kawalan. Nakakalito na nga at hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya noong nakaraang linggo.

"I am your only knight, love. You gave me that title. Mahirap paniwalaan, pero totoo. I am your Lorenzo. I am your lover. Mahal mo ako. Pero mas mahal kita ng buo."

That word came like a whisper in my ears. Paulit-ulit ito sa isip ko sa tuwing nag-iisa ako at nakatingala sa mga bitiun ng langit.

 And here I am again, in the same old routine, staring at the dark sky, trying to find a star on this gloomy night. Wala akong makita ni isa kaya panay ang buntong hininga ko ngayon. Ang sikip ng dibdib ko at na miss ko siya.

It's been three days that I haven't seen him. Dapat nga mag saya ako at magwala dahil wala siya rito. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon. Parang may kulang sa loob ko.

According to Kakay it was an emergency. Him and Carmella went away. Hindi siya nakapagpaalam ng personal dahil wala ako ng araw na iyon. Nasa kabilang resort ako kasama ang dalawang Engineer, sina Ivan Furtunato at Glenn Mondragon.  He only called me, and I admit it. I was jumping out of joy when he said that he would be away for a week.

Pero baliktad 'ata ang nangyayari sa akin. Dahil na miss ko ang kabaliwan niya. Hay naku, Viola!

Pumasok na ako at sinarado na ang sliding door ng balkonahe. Alas nuebe na at hindi pa ako inaantok. It might sound crazy but I waited for his call. Gusto kong tawagan siya pero kinakain ako ng pride ko ngayon. 

He never even called me for three days. Heck! Fiancé ko ba siya? Di ba dapat tatawag siya at mangungumusta? E, ba't wala!

Nakasimangot ang mukha ko habang nakatitig sa cellphone. Tinapon ko lang din ito sa kama. Mama and Papa rang earlier, telling me that everything was okay with them. Baka raw mas matatagalan pa sila, dahil gusto nilang pumunta ng Barcelona. Napako agad ang paningin ko sa maleta ni Kakay sa gilid. Hindi ko pa kasi binuksan ito. Noong nakaraang linggo pa ito rito.

I was busy spying Lorenzo like a lunatic. But the heck! I got attached to him, at mas naging interesado na tuloy ako sa pagkatao niya. Carmella and him grows up in the same ground. Best friend ni Lorenzo si Drake na kapatid ni Carmella. Magkasama ang mga pamilya nila sa iisang negosyo, kaya raw magkalapit sila talaga.

I even asked Kakay to ask Carmella if they have been intimate before. Masyado kasi silang magkalapit sa isa't-isa. Imposible naman kung walang nangyari sa kanila? Pero tinawanan lang daw ni Carmella ang tanong niya. Hindi niya raw type si Lorenzo at iba ang gusto niya.

Naupo na ako sa gilid ng kama at kinuha ko na ang maleta ni Kakay. Mababaliw ako kung mag-iisip ako magdamag kay Lorenzo at Carmella. 

I can't believe that there's nothing between them. It's hard to believe. 

Babae ako, at kapag ang isang Lorenzo ay naghubad sa harap ko ay iba na ang nasa isip ko. Si Carmella pa kaya? E, parang baliw ang utak ng babaeng iyon!

Dalawang magkaparehong old vintage box nga naman ang nandito sa loob. Alam kong akin ang isa, pero hindi ko alam kong akin rin ba ang isa pa. I grabbed both of them and put them on top of the bed. Una ko nang binuksan ang isa at napangiti agad ako. It's my stuff way back when I was high school. Ang dami nga namang alaala sa maliit na kahon na ito.