DateIsang oras na akong pabalik-balik sa salimin at hindi mapakali sa sarili. Tonight is our date. Maaga pa naman, pero bakit atat na ako.
The heck, e, date lang naman ito at hindi espesyal. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Para akong teenager, e lumampas na ako sa edad na iyon!
"Miss, Vi. Kanina ka pa? Anong kulay ng panty at bra na suot mo," si Kakay na wala sa sarili.
"Why? Does my lingerie's has something to do with a dinner date? E, kakain lang naman kami!" pabagsak na tugon ko habang inaayos ang buhok ko sa harap ng salamin.
"E, baka iba ang kainin niya, Miss Vi. Alam mo na, ang yummy ni boss, Lorenzo." Tumalikod agad siya.
Namilog na ang mga mata ko at agad na nilingon siya. Maingat ang hakbang niya palapit sa pinto at palabas ng kwarto ko. Uminit lang din ang dugo ko at kinuha ang stuff toy na nasa gilid ng salamin at binato ko ito sa kanya.
"Hindi mangyayari iyon, Kakay! Ang bata-bata mo pa, at ang landi-landi na ng utak mo ah!" Sabay bato ko nito sa kanya at umiwas agad siya. Ang akala ko ay lalabas na siya pero bumalik lang ito nang hakbang palapit sa akin.
"Miss Vi, sa halikan palang ninyo kahapon ay tiyak wala kang laban. Nalusaw ka, Miss Vi at nakalimutan mo ang sarili mo. E, hindi naman nangyari ito noon kay Francisco. Pero kay boss, Lorenzo? Wala na, finish na!" Ngiti niya at mabilis na tumakbo palapas nang kwarto ko.
Kumunot na ang noo ko at gusto ko pa sanang magreklamo. E, parang bulang nawala si Kakay sa harap ko. Alam niya talaga kung paano ako inisin ngayon. Ang baliw lang din ng bruha!
Tinitigan kong muli ang mukha sa salamin, at tama nga naman si Kakay. Masyado akong nagpapaganda para kay Lorenzo. E, dinner date lang naman ito! I even looked at my bra inside my top and I managed to wear a black set type sexy one with a t-back undies.
Oh my goodness! Ano ba kasing nangyayari sa akin ngayon. I feel hot every time I imagine those kisses, and yet, I am wet down there.
Shit! Mura ko sa sarili. Hinalungkat ko ulit ang mga damit, panty at bra ko. Magpapalit ako!
IT WAS precisely six o'clock when I went out of my room. Namilog ang mga mata ni Kakay dahil naka skinny jeans na ako at puting t-shirt. I managed to change myself from that sexy dress to this simple one.
"Oh, nagpalit ka, Miss Vi?Bakit?" dismayadong tugon niya.
"Ano bang espesyal. E, kakain lang naman kami sa labas!" Irap ko sa kanya at naglakad na akong nauna.
"I'm sure magsisisi ka mamaya, Miss Vi," tugon niya sa likod ko.
"Ano?" taas kilay ko.
Ayaw kong isipin nila na nagugustuhan ko na si Lorenzo. Sa loob ng dalawang buwan na buntot at kulit ni Lorenzo ay nagbunga na nga. Well, part of this, I wanted because I want to have my memory back. Gusto kong maalala ang lahat sa nakaraan ko para maintindihan ko ang mga nangyayari sa paligid ko.
His telling me that he's my fiancé somehow has a point. How can I explain Violet? What about those glimpses of images of her and Lorenzo in my mind? I want to know the truth. It's the only way I can be at peace and feel complete. Gusto ko rin naman na malaman ang lahat. Gusto kong mahanap ang sarili ko.
I admit it, I still have these gutsy feelings about him. I still hate him, and I have my mood swings. Pero sa tuwing dumadampi ang labi ni Lorenzo sa akin ay nakakalimutan ko ang lahat at gumagaan ang pakiramdam ko. It seems like I belong with him for so long. It feels right, it feels like I'm home with him.
BINABASA MO ANG
A Knight To Remember (DFM#2)✅
RomanceMatured content (R18) Under DFM#2 I know exactly what I want, and it has nothing to do with the weirdo guy who claimed he was my fiancée. Really, Penelope? Yes, it doesn't! Whenever he got closer to me, I felt he was a danger and could not be trust...