dark forces | sasusaku

28/ happiness alone

Bir ve ikinci sınıfların bir kısmı hala sınavda olduğu için akademide normalden daha az kişi vardı. O da sadece üçüncü sınıflar ve sınavın ilk turunu geçemeyenlerden oluşuyordu. Tabii bir de bu iki kategoriye de ait olmayan dört kişi.

Sasuke müdürün odasının kapısını, tıklatma gereği duymadan açıp içeri geçti. Tam da beklediği gibi müdür ve konsey(!) üyesi öğretmenler oradaydı.

"Geçmiş olsun Sasuke," dedi müdür Sarutobi onu görür görmez, "Zor vukuatların içinden çıktın," Eliyle karşısındaki sandalyeye işaret etti, "Otur şöyle."

Sasuke alayla, "Ne bu tavırlar?" dedi, "Gören de beni burada yabancı sanacak."

"Asıl gören seni saf bir şey sanacak," Dedi Tsunade iğneleyici bir sesle, "Konuş bakalım."

Diğerleri gibi yuvarlak masada oturmakta olan Rin, "Olanlardan haberin-"  diyordu ki sözünü Obito kesti, "Elbette var."

Sasuke sırıttı, "Heyecanlı olmanız güzel. Ama benim merak ettiğim bir şey var." Gözlerini müdüre sabitledi, "Bizi neden geçirdin? Sınavdan önce hep demiyor muydunuz, sınavdan kalacaksın diye. O halde bizi bu durumda diskalifiye etmek yerine neden geçirdin?"

Sarutobi biraz duraksadıktan sonra, "Orochimaru planda yoktu," dedi, "Onun gibi biriyle kafa kafaya mücadele vermiş ve hayatta kalmayı başarmış acemi öğrencileri diskalifiye edemezdim. Bu küçümsenemeyecek kadar inanılmaz bir mucize. Vicdanım el vermezdi."

Sasuke farkında olmadan dişlerini sıktı, "Vicdanın..."

Sarutobi lafı daha fazla uzatmadan asıl konuya girmek istiyordu,

"İtachi," diye söze girdi, "O gitti."

Sasuke, korktuğunun başına gelmesiyle beraber ofladı ve gözlerini yumdu. Konuşmanın devamında müdürün ne diyeceğini çok iyi biliyordu. Kendini buna çoktan hazırlamıştı. "İtachi gitti ve bu durumda ben de şüpheli konumuna düşüyorum," dedi, "O yüzden kıçıma tekmeyi basacaksınız."

Köşede oturan Kakashi elindeki kitabı kapattığında sesi odanın içinde yankılandı, "Keşke."

Bu cevapla beraber Sasuke bir an şaşırdı. Ardından Sarutobi, "Kıçına tekme bastığımız yok," dediğinde Sasuke'nin kaşları daha da çatıldı, "Nasıl yok?"

"Seni kovmuyoruz."

Bu laflar kesinlikle beklenmedik ve mantıksızdı, "Neden?"

"Çünkü sana güveniyorum."

Sasuke bir kahkaha patlattı. Odadaki herkes tek kelime etmeden onun katıla katıla gülmesini izledi. Sasuke en sonunda kahkahalarını kesmeyi başardığında neredeyse karnı ağrıyacaktı, "Komik bir şaka."

"Sasuke," Sarutobi oldukça ciddiydi, "Seni kovmuyorum, çünkü sana güveniyorum. Ve bu bir şaka değil."

Ona güvenmeleri için hiçbir sebep yoktu. Bu yüzden Sasuke için inanması zor olmuştu. Sonuçta abisi taraf değiştirmişti ve onun da burada bir köstebek niyetine duruyor olması çok muhtemelen bir düşünce olurdu.

"Pekala," diye geveledi alayla, "Onur duydum."

Dışarıya asla yansıtmasa da aslında kovulmadığı için kesinlikle mutluydu. İçten içe şükrediyor ve müteşekkir olurlardı. Ama sadece içinden.

Bunların ardından kimse bir şey söylemeyince Sasuke oturduğu yerden kalktı, "Başka bir şey yoksa gidiyorum."

Kapıyı açmış çıkacakken Sarutobi'nin sesiyle durdu, "Sasuke," Kafasını çevirip ona baktığında müdür içtenlikle gülümsedi, "Doğum günün kutlu olsun."