Alcatraz -《yoonmin

#24

Finalden önceki son 4. bölüm falan her halde bu

Bu arada bu bölüm biraz hassas, uyarayım. Eğer tecavüz, şiddet gibi olayları kaldıramıyorsanız es geçin derim.

İyi okumalar ~

İncecik pikenin altındaki beden yeni yeni uykuya dalmışken yan koğuşundan gelen sesle yerinden sıçramıştı. Yoongi'nin kendilerinden daha uzun süre çalıştığının farkındaydı. Havalandırma kapaklarının bulunduğu duvarı oyup bitireli iki gün oluyordu fakat harekete geçmek için Yoongi'yi bekliyordu hepsi. 

Diğer üçünden farklı olarak Yoongi kazma işini iki gün önce bitirmişti. Her gece tüm mahkumlar uykuya daldıktan sonra iki saatliğine havalandırma yoluyla duvarların diğer tarafına geçiyor, borular ve elektrik telleriyle kaplı sıkışık alanları adım adım gezerek çıkışa doğru olan yolu arıyordu.

Bu yüzden de yakalanması an meselesiydi ve Jimin, Yoongi'nin koğuşundan gelen sesle heyecanlanmış, gardiyanların farkedip etmediğinden emin olmak için koridora bakınmıştı hemen. Gürültüye rağmen ortalıkta kimseciklerin olmadığını anladığında ise rahatlıkla bir soluk bırakmış ve duvara bitişik olan yatağının üzerine çıkmıştı.

Yatak önceden diğer koğuşlarda da olduğu gibi sol taraftaydı ancak Yoongi yatağın yerini değişebilmesi için  için bizzat izin almıştı. Böylece geceleri Yoongi'yle konuşurken beton duvara yaslı bir şekilde uyuya kalmayacaktı.

"Yoongi."

Fısıltı şeklinde seslendiği ismin sahibinden bir yanıt gelmediğinde bir tık daha sesinin tonunu kaldırmıştı.

"Yoongi, duyuyor musun?"

İkinci seferin ardından önce duvarın diğer tarafında, yatağın üzerindeki hareketliliği, ardındansa Yoongi'nin sesini duymuştu.

"Evet, sadece kapağı yerine yerleştirdiğim için sesimi çıkarmadım.

"İyi misin peki? O gürültü de neydi öyle?""

Soruların ardından Yoongi sırtını yasladığı duvardan çekmiş, yarım bir şekilde dönerek bu sefer omzunu ve kafasını yaslamıştı.

"Çıkarken biraz sıkıştım bu yüzden elim kaydı ve yere kapaklandım ama endişelenme, iyiyim."

Ve ses tonunu biraz daha düşürmüştü.

"Çıkışı buldum ayrıca."

Jimin günlerdir duymayı beklediği şeyin ardından heyecanına engel olamamış, biraz yüksek bir sesle,

"Ne?" diye sormuştu.

"Şşh...Sakin ol Jimin-ah, birileri duyacak."

Aldığı uyarıyla ise elleri kendini engellemeye çalışırcasına dudaklarının üstünü kapatmıştı.

"Tanrım...özür dilerim, özür dilerim"

Fısıltıyla ardı ardına özür diledikten sonraysa araya kısa bir sessizlik hakim olmuş fakat bu sessizliği bozan yine Jimin'di.

"Yani, bu demek oluyor ki, bitti mi? Yarın gidiyor muyuz?"

"Hayır, gitmeden önce açıklığa kavuşturmamız gereken konular var çünkü."

 Jimin duyduğu yanıtla konunun nereye geldiğini anlamıştı tabii ki. Günlerdir süren kovalamaca ve geçiştirmenin ardından anlaşılan, bu gün de kaçması imkansızdı. Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişken, sırf o konuşmak için  uygun bir ortam arıyor diye işlerini daha fazla ertelememeleri gerekiyordu.