Alcatraz -《yoonmin

#26

Bu bölümü final part 1 olarak da düşünebilirsiniz bu yüzden çok olmasa da diğerlerine kıyasla uzun bir bölüm oldu. Her şey bir yana ilk defa yazdığım bir kurgunun sonuna kadar devam ettirebildiğime - artık olduğu kadar- inanamıyorum çünkü en az 4 5 kere kaldırmayı düşündüm ehehe

Şu son iki bölümle ilgili düşüncelerinizi çooook merak ediyorum, bu yüzden yorum yapmayı unutmayın olur mu🥺

İyi okumalar dilerim~

Jimin, titrek nefeslerini verdiği pikenin altından son dakikaları bekliyordu. Bu gün, ya Alcatraz'ın ya da her şeyin biteceği o gündü, sonunda gelmişti. Buraya gelişinden daha uzun süredir planı yapılan, uğruna Yoongi'nin yakalanma riskine rağmen her bölümü karış karış taradığı; gerek çalışma bölümleri, gerek diğer binalar ve yeri geldiğinde duvarlarının arkasını bile öğrendiği planı bu gün gün ışığına çıkaracaklardı.

Burada olduğu süre boyunca hiç bir zaman ısıtmayan pikenin altında bu gün, korku ve heyecanın getirdiği soğuk terleri döküyordu Jimin. Bıraktığı küçücük boşlukta sıkça nefes alıp verirken tekrar tekrar kendine öğlen son bir kere tarttıkları planlarını hatırlatıyor, dikkat etmeleri gereken hususları artık ezberlemesine rağmen yetinemiyordu.

Bu günün son koğuş ve koridor kontrol nöbet başlamıştı ve bitmesine de bir kaç adım kalıyordu. Planladıkları gibi kontrolün bittiğinden emin olduktan sonra günlerdir önüne bir şeyler koyarak gizledikleri, duvarını kazıyarak kapağını açmayı başardıkları havalandırma deliğinden geçeceklerdi. Diğerlerinden daha önce duvarların arkasını gecelerce gezen Yoongi, sonunda çıkışa giden yolu bulmuştu. Aynı zamanda çıkışa doğru giden yolda farkettiği bir şey de, gittiği yol boyunca uzayan, pastan rengi görünmeyen bir boruydu ki bu da işlerini kolaylaştırmıştı. Duvarların arkasına geçtikten sonra kendilerini karşılayacak olan karışıklık arasından Yoongi'nin tarif ettiği doğru boruyu bulmaları ve sonuna kadar da devam etmeleri gerekiyordu.

Koridor sonuna yaklaşan adım sesleri ardından sonunda demir kapının önce açılma, ardından da kapatılması ve kilitlenmesiyle çıkan ses Jimin'in kulaklarını doldurduğunda hızla sıkıca kapattığı gözlerini açmış, üstündeki pikeyi de bir kenara fırlatmıştı. Anlaştıkları gibi ilk on dakika olası bir sürprize karşı beklemeleri gerekiyordu. Kendileriyle bir şeyler götürmemeleri gerekirdi, Yoongi'ye göre iyi veya kötü farketmez tüm anıların burada kalması onlar için en iyisiydi bu yüzden de yanlarında bir şey alıp işlerini ağırlaştırmalarına gerek yoktu. O an sessiz kalan Jimin'in sükuneti katıldığı için değil, zaten konu yüzünden gergin ve heyecanlı atmosferde bir konu daha açmak istememesiydi.

İyi veya kötü farketmeksizin buraya gömmeye söz vermişti diğerleri fakat Jimin, Yoongi'nin ilk ve tek hediyesini burada bırakamazdı. O hediyeyi iyi veya kötü bir anı olarak nitelendirmiyordu. çünkü. Eğer buradan canlı bir şekilde çıkmayı başarabilirlerse yeni hayatına eskiden barındırdığı tek şey Yoongi olacaktı. Hatta Taehyung ve Hoseok'la çıkmayı başardıklarında, sanki hiç bir birleriyle tanışmamışlar gibi yeni bir başlangıç yapacaklarına dair anlaşmışlardı. Eskiden geriye kalan tek şey Yoongi olacak iken, Yoongi'nin bir parçası olarak gördüğü, yokluğunda hep elleri arasına alıp, altındaki tek cümleyi tekrar tekrar okuduğu pelikan heykelciğini burada bırakamazdı. Siyah saçlı bunu Jimin'e verirken Alcatraz'tan bir anı olarak kalmasını söylemişti fakat Jimin, bu küçücük heykelciğe farklı anlamlar yüklemişti. Ve tahtadaki oyma yazıya bakılırsa da tek değildi.

Bu yüzden hala rafında duran beyaz kapaklı, Yoongi'nin Jimin buraya geldiğinde kendisine önerdiği kitabın hemen yanında duran heykeli almış ve hızla cebine tıkamıştı. Büyük okyanusun sert dalgaları arasından geçeceklerini bildiği için de önceden ayırdığı iyine ve iplikle cebini dikmiş ve heykelciğin soğuk sulara gömülmesine karşın önlemini almıştı kendince. Ardından son bir kere aylarca konakladığı koğuş odasında gözlerini gezdirmiş, derin bir soluğu içine çekmişken bakışları karşı koğuştan kendini izleyen bir çift gözü bulmuştu.