Sweet Lover (The Reality)

Chapter 7: the lola

Clarence Marie's Pov:

"Im home." Sa wakas naka-uwi na rin ako ng bahay. Grabe talaga 'yong kaba na naramdaman ko kanina habang kaharap ang pinaka-masungit na tao'ng nakilala ko,although hindi ko naman talaga literal na kilala 'di ko nga alam kung ano'ng pangalan n'ya pero no'ng nakipag-usap kina Liza ang lalaki na sa tingin ko ako ang dahilan ng pag-hintonat pagbaba nila sa sasakyan nalaman ko ang pangalan ng lalaki'ng 'yon. Kaya siguro masungit 'yon dahil ang haba ng pangalan n'ya? ^___^?

Since nakarating na ako sa bahay wala'ng sumasagot at katulong lang ang sumalubong sa'kin. Ano pa nga ba'ng aasahan ko. Wala dito si mom at dad dahil nasa work sila dahil ng businesses ang trabaho nila. Minsan lang rin sila umuwi mula sa businesstrip nila syempre. Si Ate Sammer naman college na kaya nagdo-dorm s'ya,weekend lang ang uwi n'ya. 'Yon ang isa sa mga nalaman ko ngayo'ng linggo lang,about sa dorm. Kapag-umuuwi ako inaasikaso na kaagad ako ng mga katulong dito sa bahay gaya nalang ng pagkatapos ko'ng magpahinga at magbihis ay papakainin na nila ako kung may naluto na sila'ng pang-gabihan minsan meryenda. Madalas na gusto ko'ng kainin ay stick-O kaya madami'ng stock sa cabinet,any time pwede ako'ng kumuha.

By the way,kapag wala pala dito ang parents namin dumadalaw dito si lola para dalawin ako kaya s'ya ang nakakasama ko dito sa bahay. Nilalalad n'ya lang mula sa kabila'ng subdivision hanggang dito. Sabi n'ya exercise daw.

Pagkatapos ko'ng makapag-pahinga sandali ay naligo na ako dahil sobra'ng pinagpawisan talaga ako kanina kakatakbo.

Una'ng araw ng pagpasok ko pero napasok na kaagad ako sa gulo. What i mean is lahat ng nangyari sakin simula noo'ng nasa mall hanggang kanina sa kalsada. May deal kasi'ng naganap sa pagitan ko at ni Renz. Ang sabi n'ya hindi n'ya na ako sisingilin sa ginawa ko noo'ngbuna kami'ng magkita pero sa isa'ng kondisyon.

"Promise,hindi na kita sisingilin sa ginawa mo'ng pagsira sa phone ko noo'ng mga araw na 'yon pero may kondisyon ako." Sabay-sabay kami'ng nagtinginan nila Sarah sakaniya.

"Sige,ano 'yon?"

"Kayo'ng tatlo." Turo n'ya sa'min.

"Bakit kami nasama?" Ani Sarah

"Kaya nga. 'Di  ba si Marie lang?" Ani naman ni Liza. Napaka-supportive nila'ng frienny grabe. Samantala'ng ako dito sa gilid,kabado dahil sa sinasabi nito'ng lalaki'ng 'to.

"Pinapahanap ako ng coach namin para sa bago'ng member ng cheerdance. Sakto'ng tatlo ang kailangan kaya naman naisip ko iyon ang pagbawi  mo sa'kin." Tinuro n'ya pa ako at diniinan pa ang salita'ng 'mo'. Nag-react ng mabilis 'yong dalawa at syempre nag-react rin ako pero sa isip lang. Kanina pinag-uusapan lang namin ng kaklase ko ang tungkol d'yan at talaga'ng ayaw ko.

"Wala na ba'ng iba?" Kabado'ng tanong ko.

"Wala na,'yon lang ang gusto ng kapalit ng ginawa mo." Sabi n'ya na may ngiti sa labi.

"Ibahin mo nalang pwede? Pwede nama'ng ako nalang ang gumawa ng isa'ng buwan mo'ng homework."mayabang na sabi ko.

"No thanks,mayro'n na ako." Sabay turo sa kasama n'ya na nasa loob na ng kotse. "final na at hindi na magbabago ang isip ko." Bagsak ang balikat ko'ng tumingin sakaniya t tinignan ng nakaka-awa'ng tingin pero wala'ng effect. Tinignan ko pa sila Liza. Mukha'ng sangayon si Liza dahil ang sa ami'ng tatlo s'ya ang magaling sumayaw.

No choice na ako kaya naman sumang-ayon na rin ako bago s'ya umalis. Bagsak talaga ang balikat ko papauwi namin. Nagreklamo pa si Sarah pero wala naman na siya'ng magagawa. Pero okay naman na siguro 'yon dahil hindi ako mag-isa.

Ang pangalan pala ng lalaki'ng 'yon ay, Renz Meg Fang. Half chinese daw s'ya sabi ni Sarah. Magkakilala pala sila hindi ko alam.

Bigla ako'ng napatingin sa malaki'ng salamin na kita buo'ng katawan ko. Ayos lang naman siguro ito'ng katawan ko para maging cheerdancer. Sana lang maka-sabay ako sa mga steps na ginagawa nila. Nakakahiya naman kung hindi. Gagawin ko ito kahit na labag sa loob ko basta 'wag lang ako'ng singilin ni Renz sa pambayad ng mamahaling phone n'ya. Iyo'ng presyo ng phone n'ya ay katumbas ng allowance ko ng dalawa'ng buwan. Sayang naman 'yong pera ko kung ipambibili lang ng phone ng iba.

"Young lady Marie." Pagkatapos kumatok na sabi ng isa'ng katulong.

"Manang,sinabi ko na po sainyo na huwag n'yo na ako'ng tawagin ng ganyan. Okay na po ako sa Marie." Hindi pa rin ako sanay na tinatawag nila'ng young lady. Nakaka-ilang kasi dahil anak lang naman ako ng amo nila atsyaka para'ng napaka-taas nalan ng katungkulan ko kapag tinatawag nila ako ng gano'n eh tao lang rin naman ako.

"Hindi po kasi ako sanay."

"Well,ganito nalang po." I have an idea. "Kapag po nandidito sila'ng lahat pwede n'yo ako'ng tawagi'ng younglady pero kapag wala naman sila  tawagin n'yo nalang po ako sa pangalan ko." Usal ko sakanila. Bumakas ang pangamba sa mukha n'ya. Nginitian ko nalang s'ya at tinanong kung bakit n'ya ako tinawag.

"Nasa baba po ang lola n'yo." Sagot n'ya. Naging sabik naman ako sa narinig ko. Nandito ulit si lola,panigurado naglalad-lakad na naman s'ya bago pumunta dito sa bahay.

"Thank you po!" Kumaripad ako ng takbo. Naka-suot ako ng terno'ng t-shirt at short. Medyo may pagka-mahaba yo'ng t-shirt ko kaya medyo hindi kita 'yong short ko'ng suot. Sinalubong ako ni lola pagka-baba ko sa hagdanan. Binigyan ko s'ya ng mahigpit na yakap at kumals rin ng mabilis.

"Kamusta na ang apo ko?" Tanong n'ya sa'kin na para'ng hindi ila'ng linggo kami'ng hindi nagkita pero kahapon naman ay magkasama kami. Sinabi ko lahat ng nangyari sa'kin kanina lalo'ng lalo na 'yong tungkol kay mr. Sungit.

"Aba't loko'ng bata 'yon. Pinaiyak ba n'ya ang paburito ko'ng apo?" Si lola talaga. Kinikilig ako kapag sinabi n'ya yong linya'ng 'paburito ko'ng apo'.

"Okay lang po 'yon lola. Inisip ko nalang na,marami sya'ng problema sa buhay n'ya kaya hindi na n'ya alam ang salita'ng chill." Sabi ko tapos diniinan yong salita'ng chill. Totoo naman eh. Ang init ng ulo,dapat lang na magbaon s'ya ng libo-lobo'ng pakete ng yelo. Hindi pa ata marunong ngumiti. -___-

Pagkatapos ko'ng magkwento s'ya naman. Nag-bonding daw sila ng mga amiga n'ya sa café. Palihim ako'ng natawa kasi feeling millennial sila kahit na ganito na ang edad nila. Si lola ay 80 years old na pero malakas pa rin s'ya. Minsan lang talaga ay nakakaramdam s'ya ng hilo dahil sa init. By the way,her name is Guadarea Haseo,she's my mom's mother. Si lola ang pinaka the best dahil inaaway n'ya sila dad at mom para lang makapag-bonding kami sa labas. S'ya rin ang naging dahilan kung bakit sa school na 'yon ako nag-aral. Ang sabi ni lola meron daw siya'ng dahilan kung bakit n'ya 'yon ginawa. I trust her kaya naman sumusunod ako sa kaniya,hindi ako gumagawa ng hindi n'ya magugustuhan.

Nagyaya si lola na maglakad-lakad kami sa labas kaya nagpalit ako ng pang-ibaba bago umalis. Naglakad kami mula sa bahay hanggang gate ng subdivision at masasabi ko'ng sasakit na talaga ang paa ko kakalakad,ayaw ko nama'ng tumangi kay lola baka kasi magtampo. Hindi naman ako nababahkt dahil nagku-kwento rin si lola tungkol sa'kin na hindi ko talaga maalala,kayilad nalang ng bata pa ako. Ang kwento n'ya,inuturuan n'ya ako ng archery tapos pabaliktad daw ang hawak ko sa bow,nagtaka daw ako kung bakit sa'kin naka-tutok 'yong arrow. Muntik ko pa nga daw'ng bitawan 'yon pero buti nalang napigilan ako ng isa'ng bata'ng lalaki,kaibigan daw 'yon ni aate Sammer. Pagkatapos n'yon pinalo daw ako ni dad kasi daw hindi raw ako nag-iisip tapos umiyak daw ako,'yon ang kwento ni lola sa'kin.

Marami pa sya'ng kinuwento pero lahat ng 'yon wala ako'ng maalala. Minsan naramdaman ko'ng kumirot ang ulo ko kaya tinigil ko ng mag-isip t nakinig nalang kay lola hanggang sa makarating kami sa favorite place ko.

Ito 'yong shop na puno'ng  puno ng mga candies,chocolate at kung anu-ano pa'ng sweets. Meron din dito'ng chocolate fountain. Hinrin mawawala ang stick-O dito sa shop,'yon talaga ang pakay ko sa shop na ito.

Pumasok kami ni lola at nagpaka-busog ako sa marami'ng sweet pero lamang ang stick-O na may sawsawa'ng melted chocolate. Si lola kumakain lang ng Beans,'yon ba'ng inilalagay sa halo-halo.

Gaya ng sinabi ko,si lola ang the best.