Sweet Lover (The Reality)

W/N:Hello sainyo'ng lahat mga readers. Ako'y nagagalak na patuloy kayo na sinusubaybayan ang aki'ng kwento at ngayon ay nasa pangalawa'ng bahagi na tayo. Ay sorrey naman,ayon nga hindi naging maayos ang book 1 pero satingin ko naman hindi na ako magiging bitter dito sa book 2.

Kung bago ka lang at ito ang una mo'ng nabasa please paki-basa ang book 1 nito ang title ay SWEET BLOOD so vampire s'ya,hindi mo maiintindihan ang book 2 kung hindi mo mababasa ang book 1,bakit kailanga'ng basahin ang book 1? Syempre ano ba'ng mauuna sa one at two(joke lang) ayon nga please basahin ang book one please lang para maintindihan ang book two.

Marami'ng salamat ulit VOTE at COMMENT ka.

Clarence Marie's Pov:

"Ang sabi ko hindi ka lalabas ng bahay,bakit ba ang tigas-tigas ng ulo mo?"

"Gusto ko lang po makapag-gala sa labas."

"Ano'ng makapag-gala?ako ba'y niloloko mo? Nakipag-habulan ka pa sa mga body guard mo."

"Eh kasi naman po,bakit ayaw n'yo po ako'ng palabasin?"

"Tinatanong pa ba 'yan iha? Nag-iisip ka ba?" Para'ng tinusok ang puso ko dahil nasaktan ako sa sinabi n'ya. Ganito ba talaga sya?

"Hanggang ngayon,wala ka'ng maalala. Tapos ngayon nagtatanong ka? Bakit hindi ka na lang sumunod hah,Marie?"galit na galit talaga s'ya habang nakatingin saakin,tangi'ng pag-tungo na lang ang nagawa ko at nanahimik. "Bakit hindi ka na lang magporme sa isa'ng lugar at mag-aral." Usal n'ya.

"Daddy,huwag ninyo'ng pagalitan si Clarence Marie."usal ng isa'ng babae pababa ng hagdanan.

"Hon,huwag mo'ng sigawan ang bata,wala pa sya'ng maalala."boses rin 'yon ng isa'ng babae ngunit may edad na. Kahit na nakatungo ako alam ko'ng papalapit sila sa akin. Do'n ko na naramdaman ang pag-hagod ng isa'ng kamay sa likod ko.

"Iyon nga 'eh,wala pa sya'ng maalala. At dapat nasa ospital pala'ng s'ya ngayon kung hindi ka nagpumilit na i-uwi s'ya rito."

"What are you trying to say,na dapat naka-stay pa rin s'ya do'n sa hospital at hintayin na maka-alala? For how many hours,days months?."Nag-sisimula na naman sila'ng magbulyawan ngunit hindi ko sila maintindihan,wala ako'ng maintindihan sa sinasabi nila. Napaka-sakit sa tenga ng mga boses nila'ng umuugo'ng dito sa mapaka-laki'ng espasyo ng bahay. Gusto ko'ng tumakbo at umalis sa malaki'ng bahay na ito ngunit hindi ko namam alam kung saan ako tutungo.

"Don't mind them,okay?" Usal ng isa'ng babae na sya'ng humahagod sa aki'ng likod. Binigyan ko siya ng nakakapagtaka'ng tingin ngunit isa'ng ngiti lang ang iginanti niya sa akin. Hindi ko sila kilala ngunit ang usal nila ay sila ang aki'ng pamilya. Wala ako'ng maalala na kung ano man kaya nahihirapan ako sa sitwasyon ko'ng ito.

"Ok fine,im sorry."

Nabingi ako sa katahimikan matapos ang bulyawan nila sa harap,hindi ko maisip kung bakit ganito ang nangyayari,bakit sila nag-aaway,ang naisip lang naman na sagot ay dahil sa akin. Hindi ko maalala ang lahat,hindi ko sila kilala,hindi ko alam kung ganito nga ba talaga sila noo'ng hindi pa nangyayari ang mga dapat na nangyari.

"Ihahatid na kita sa room para makapag-pahinga."usal ng isa'ng babae,ang sabi nito ay s'ya ang aki'ng nakakatanda'ng kapatid.

"Mommy,hindi ka susunod upstair?"

"Later na sweety,may gagawin pa ako."

"Ok."

"Marie,ayos ka lang?" Tanong nito saakim dahil para muli ako'ng bumalik sa wisyo.

"O-oo maayos ako."mahinahon ang sagot ko sakanya. Nahihirapan ako'ng bigkasin ang iba'ng mga salita na ingles at medyo maayos ang pagsasalita ko ng tagalog. Gayunman naga-aral pa rin ako rito sa tahanan. Wala'ng iba'ng magawa rito kung hindi ang mag-basa, manuod,at ikutin ang parte ng bahay,may oras rin na nakaka-usap ko ang mga katulog.

"Sige. Kung may kailangan ka,tawagin mo lang ang yaya sa baba,mabilis sila'ng darating. Hindi na rin ako magtatagal dito kasi may pasok pa ako sa school."ani nito kaya tumango ako.

"May gusto ka ba'ng sabihin?"

"Gusto ko lang malaman kung ano at saan 'yong skul na tinutukoy mo."nahihiya ako'ng itanong kung ano 'yon,lahi ko nalang kasi'ng naririnig sakanya. Buti at may lakas ako ng loob ngayon para itanong sakanya.

Bahagya ito'ng natawa sa tanong ko ngunit inosente lang ako'ng nakatingin sakanya. Inayos naman nito ang pagkaka-upo sa higaan at tumingin saakin.

"Yon 'yong lugar kung saan mas may matututunan pa ako. Marami'ng pwede'ng gawin do'n at marami ri'ng estudyante na nag-aaral." Nakangiti'ng usal nitl kaya nakangiti ako'ng tumango. Nadagdagan na naman ang kaalaman ko.

Hindi ko maalala kung napuntahan ko na ba 'yon. Pero nasasabik ako'ng makita 'yon.

"Maganda siguro doon."

"Oo naman. Oh paano ba 'yan papasok na ako sa school hah. Wag ka ng lalabas ng bahay dahil magagalit ulit si daddy."usal nitl kaya tumango na lang ako. Lumabas na ito ng silid ko at tumayo naman ako para lumapit sa marami'ng libro na nakapatong sa mga estante.

Sobra'ng dami at hindi ko maisip na mahilig pala ako sa mga libro. Halos lahat ay makakapal at bilang lang ang mga maninipis,naroroon lang ang tingin ko at para'ng gusto'ng gusto ko'ng basahin ang lahat ng ito ngunit may isa ako'ng problema. Hindi pa ako masyado'ng bihasa sa pagbabasa,hindi ko alam kung papaano ako magsisimula na pag-aralan ang mga bawat salita at bawat pagbigkas sa nakasulat sa mga libro.

Gusto ko'ng matuto kaagad para makapunta na rin ako sa school,satingin ko sobra'ng saya roon,marami'ng tao na magiging kaibigan at makakasama. Sabik na ako para sa araw na 'yon ngunit sangayon pagbubutihin ko muna ang pagbabasa at pag-susulat.

Lumakad ako sa isa'ng mesa na may upuan dahil naroroon ang aki'ng mga paga-aralan.