Clarence Marie's Pov:
After class talaga'ng nagmadali akong umalis ng university. May kutob ako'ng dadaanan ako ng dalawa sa classroom kaya umalis na ako kaagad. Kahit na sinabi ko na ang dahilan ko hindi sila makakampante na hindi nila ako kasama.
It's true that i want to be alone, i want some fresh air and a quiet place kung saan ang maririnig ko lang ay ang ihip ng malamig na hangin.
For now,hahanap ako ng pwede ko'ng masakyan. Okay lang sa akin kung jeep o tricycle para maka-mura.
It's already 5:00. Tapos na ag klase nila'ng dalawa. Nakalayo naman na ako ng kaunti at hindi na nila ako masusundan. Sakto'ng may papalapit na jeep kaya pumara ako.
Hindi ko alam kung nakasakay na ako dito dati pero ito ang una'ng sakay ko.
Pag-sakay,kaunti lang anh pasahero.
"Bayad po." May mga mababait na pasahero na inabot ang bayad ko. Hindi alam kung saan ako pupunta ngayon. Basta itututok ko nalang ang paningin ko sa lugar baka sakaling may makita akong maganda'ng lugar para mapagtambayan.
"Miss,saan ka bababa?"
>____<
Hindi ko po alam!
"Magpapara nalang po ako,pero malapit lang naman po 'yon. Keep the change nalang po." Usal ko. Singkwenta pesos kasi ang inapot ko sakaniya. Hindi ko nga alam kung magkano ang pamasahe dito sa jeep,siguro naman may sukli pa 'yon,kung wala pahiya pa ako.
Hindi naman na nagsalita yong tyuper ng jeep. Kaya nakatutok na ako sa labas.
Mga sigundo,minuto ang lumipas at naka-abot na ako ng kalahating oras dito sa jeep. Marami na ri'ng mga bumaba na pasahero pero may sumasakay pa rin naman.
5:33 na ng hapon..
Bumagal ang pagtakbo ng jeep tapos pumasok sa para'ng terminal. Hanggang dito nalang ata ito'ng jeep. Ang mga kasama ko'ng nakasakay nag-si babaan na lahat kaya bumaba na rin ako. Isa nga ito'ng terminal ng jeep. Marami'ng jeep at may iba't iba'ng design ang mga ito.
Ngayon ko lang napansin na malapit na ito aa paanan ng bundok. Ngayon lang ako naka-punta dito at hindi ko akalai'ng mga ganito para dito sa syudad. Baka naman dulo na ito?
Kaunti'ng lakad ang ginawa ko tapos naka-kita ako ng hagdaan na paakyat ata papunta'ng bundok.
Wala naman siguro'ng masama kunv aakyatin ko ito.
Nagdadalawa'ng isip pa ako pero nanaig ang kagustuhan ko'ng akyatin ang pa-akyat na hagdanan na bato. Nilakad ko iyon at may nakikita naman ako'ng mangilan-ngilan na tao. May matanda,mag-nobya at man lalako.
Hindi ganito ang inaasahan ko pagka-akyat ko. May mga puno at upuan,may mga bakal na fence rin para pangharang.
Ang ganda dito!
Mula dito makikita ang view sa ibaba. May mga sasakyan na mabibilis ang takbo. Hindi nan masyado'ng mataas ang lugar na ito pero makikita naman ang mga street sa ibaba.
5:49 pm na,medyo maliwanag pa atsyaka ito ang perfect place para panuorin ang sunset. Sakto may stick- O pa ako'ng natitira dito,hindi ko masyado'ng nakain dahil sa nangyari kanina sa cafeteria.
"Ate,hingi."
May kumalabit na bata sa akin. Nanghihingi ng pagkain. Yong stick O ata ang tinutukoy niya. Bibigyan ko ba? Baka kapag binigyan ko hihingi ulit siya.
Nagdadalawa'ng isip ako kung bibigyan ko siya. "Ate,hingi ako."
>___<
"Ito oh."
BINABASA MO ANG
Sweet Lover (The Reality)
Teen FictionThe Book 2 Binigyan ako ng pangalawa'ng pagkakataon para mabuhay. ngunit ang kapalit no'n ay ang pagkawala ng aki'ng mga alaala. Marami'ng tanong na hindi ko kaya'ng sagutin hanggang sa dumating ang araw na nagiging kontento na ako sa bagong alaala...