Sweet Lover (The Reality)

Chapter 16: His eyes

Clarence Marie's Pov:

"1...2..3..and...1...2....3....!"

Step here,step there. We're on practice right now while the group of basketball players was practicing in the other side of this court.

Kahit naman muse lang ang ganap ko dito,may mga steps rin ako'ng dapat aralin. By the way, sa mga hindi nakaka-alam dito sa cheerdance... what i mean is,wala ito'ng pyramid form at 'yong talon-talon na nakikita niyo sa television not other university na may pabuhat-buhat pa then iikot. Ako rin noo'ng una,i thought may mga gano'ng gagawin but since they explained hindi na ako naguluhan.

Since it's been 30 minutes we're start practicing,both of our coach and the coach of basketball players said na mag-pahingan na muna. Pinatapos na nila ang practice dince malapit na mag-uwian.

"Gosh! I'm sweat!" Katulad ni Sarah,pawis rin ako,nagpupunas na ako ng pawis ko sa mukha at leeg habang kauupo lang nami'ng lahat sa bench.

Nagkalat maraming bola sa floor ng court kung saan do'n naglaro ang mga players. Nagpapahinga rin sila at mas maiingay sila kaysa sa amin na mga girls. Nagsisigawan,ang iba nagsasabihan ng mga bad words until napako ang tingin ko sa isa'ng tao, he has a serious face,'yong tipo'ng bihira lang ngumiti at hhindimo kaagad malalaman kung masaya ba siya o may pinag-dadaanan. He's so quiet,siya lang ang lahimig sa kanilang lahat pero kapag kinakausap naman siya sumasagot naman.

"Sino'ng tinitingnan mo?" Pagbabasag ni Liza na iniisip ko. "That guy? Don't waste you time, frienny." Dugtong niya.

"Wha do you mean?"

"Don't deny. Si Zyleer ba tinitingnan mo?"

Tumango ako dahil ayaw ko'ng magsinungaling. Wala'ng masama kung nagsasabi ka ng totoo,para wala'ng misunderstanding. "Pero wala nama'ng maning 'yong pagtingin ko sa kaniya. I was just curious." Sagot ko,naalala ko yong nangyari kanina. It's been 7 months na ako'ng wala'ng nararamdaman na pagsakit ng ulo,kanina ko lang ulit naramdaman ang ganoo'ng kasakit sa ulot,para'ng nabibiyak ako ulo ko. Hindi ko alam kung bakit sumakit ang ulo ko noo'ng mga oras na 'yon. Kung aalalahanin ko ang mga nakita ko kanina,wala ako'ng malinaw na nakikita,lahat blured. Nanagiiinip rin ako kanina. Nasa lugar ako kung saan sobra'ng dilim,wala ako'ng makita hanggang sa may naaninag ako'ng mga tao,dalawa'ng babae at apat na lalaki.............

"Clarence,are you okay?"

"H-hah?oo!"

"Sabihin mo kung may masakit sa'yo." Ani Sarah,alam nila ang sitwasyon ko. I want to ask them who i am before the accident pero hindi ko maitanong.

"I'm fine, Sarah." I smiled.

Nagsi-alisan naman na ang mga kasamahan namin para makapag-palit. Nagpaiwan saglit ang dalawa kaya naman ako na ang nauna'ng nagpalit,baka matuyuan ako ng pawis. Nakapag-pahinga naman na ako kaya naman naisipan ko'ng mag-shower.

Hindi ako nagtagal sa cr,mga 10 minutes natapos na rin ako. Sakto'ng nakasalubong ko sila'ng dalawa.

"Aait mo kami there huh." Usal ni Sarah.

"Okay,bilisan ninyo."

"Ofcourse."

"Sa bahay niyo kami tatambay ngayo'ng araw pwede ba 'yon?" Tanong ni Liza.

"Not sure,baka maaga'ng umuwi sila mommy. Pero sige. "

"Great! Later nalang tayo mag-usap. Wait mo kami,mabilis lang 'to."

Tumango ako bago ako bumalik sa bench. Wala ng tao pero makalat pa rin. Wait,may isa pa pala'ng tao dito. Naka-higa siya sa may bench at inuunanan ang black na bag.