Zyleer's Pov:
Pumunta ako sa garden para magpalamig at hindi para mas lalo'ng mainis.
The hell,nakatakas na naman ang babae'ng 'yon. She's alway running away. Sobra'ng binabad trip talaga n'ya ako. Kanina,sobra'ng lakas ng pagbagsak ng lata sa ulo ko and it's give me an Headache.
Nabigo man ako'ng mahuli s'ya i have a things na magpapapunta sa kaniya ng kusa sa'kin.
Her pink bag.
"Tol,tara."aya ni Renz. "Oh,kanino 'yan?" Hindi s'ya pamilya,that's good.
"This is mine." Usal ko pero natawa lang s'ya. Tch,bakit ko ba sinabi'ng akin 'to.
"Weh,utot mo. Stop fooling me,kanino nga 'yan. Sa babae'ng bag 'yan. Don't tell me may girlfriwnd ka na?" This is insane. Bakit ba ganiyan ang iniisip n'ya kapag may hinahawaka ako'ng bagay. May hawak lang ako'ng pink na panyo sasabihin n'ya sa babae 'yon minsan naka-pulot lang ako ng pink na hairclip sasabihin n'ya may kalandian ako. What thell,that's nonsense but now,totoo'ng sa babae ito but she's not my girlfriend. Kung alam lang n'ya that girl is alway getting to my nerves.
"She ran away." Seryoso ko'ng sabi habang inaalala ang pagtakbo n'ya papalayo.
"Whom?"
"The run away girl."
"Wohhoow,i mean Clarence Marie?"
"Tch,i don't care what her name."
"Can i see?"
"Shh,shut up Renz. I have an idea. Watch me how to play a game." I'm damn serious.
"Tol,kalma. Heto na naman tayo. Huwag ka'ng masyado'ng masungit sa babae. Nagpapa-pansin lang ang mga 'yan lalo na kapag mga gwapo na katulad ko."
"Is that so?"
"Tss,bahala ka nga d'yan,pero sasabihin ko sa'yo. Huwag si Clarence Marie,please lang." That's tha last word na binitawan ng kaibigan ko. I smelled something fishy but who cares? Sumo-sobra na ang babae'ng 'yon.
Naglakad na ako papunta'ng parking lot. Sumakay na kami'ng dalawa at hindi pa umuwi. Bored ako sa bahay at ayaw ko'ng laging naririnig ang nakakarinding boses ng kapatid ko. Feeling ko mabibingi ako dahil sa boses n'ya.
"Tol,what are we doing here?"
"Im bored."
"Hah? Seriously?"
Where here at the bar. Bago kami lumanas ng kotse inalis namin ang uniform namin at nag-white shirt lang kami. Napatingin ako sa pink bag.
This is your fault.
Pag-pasok,sobra'ng dami'ng nagsasayawan sa dance floor. Marami'ng tao ngayon at maiingay. Naupo kami sa couch sa gilid kung saan medyo hindi maingay.
"So,where here because?"
"I'm bored."
"Tss,bored ka pero hindi ko inaasaha'ng pupunta ka dito sa maingay at marami'ng tao. Kilala kita,ayaw mo ng masyado'ng maingay at nakikipag-halubilo sa iba'ng tao."
"That's the old me. But im a new one."
"Fine,what would ypu like to drink?"
"Anything."
"May anything ba na iniinum?" Biro n'ya.
Maingay nga rito at matao. Nagakapag-order na s'ya ng iinumin namin kaya habang naghihintay pinagmasdan ko ang paligid. Madilim pero may mga ilaw naman na nagsisilbing liwanag para makita pa rin ang mga tao. Dito madalas may away kaya naman nandidito ako. Hindi ko sinasabi'ng gusto ko ng away,gusto ko lang malaman kung papaano maging agrisibo ang mga tao dito.
BINABASA MO ANG
Sweet Lover (The Reality)
Teen FictionThe Book 2 Binigyan ako ng pangalawa'ng pagkakataon para mabuhay. ngunit ang kapalit no'n ay ang pagkawala ng aki'ng mga alaala. Marami'ng tanong na hindi ko kaya'ng sagutin hanggang sa dumating ang araw na nagiging kontento na ako sa bagong alaala...